வணக்கம் நண்பர்களே! புது இடத்தில் ரூம்மேட்-வுடன் வாழும் அனுபவம் யாருக்கு எளிது? வீட்டிலேயே நிம்மதியாக இருக்கலாம் என்று நினைத்து, ஒருவேளை வெளிநாட்டில் படிக்கும் பிள்ளைகள், அல்லது பெருநகரங்களில் வேலை பார்க்கும் யாரும், இந்த “ரூம்மேட்” என்கிற கதை எப்படி நடக்குமோ என்று நினைத்திருப்பீர்கள். ஆனா, இந்த சம்பவம் கேட்டா, “அடப்பாவீ... நம்ம வீட்டில் நாய்க்கிட்ட கூட இவ்வளவு சிக்கல் இல்ல!”னு சொல்லி விடுவீர்கள்!
நம்ம ஊர்ல வீட்டை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொள்வது என்றால், அதே வீடு பத்து பேருடன் பகிர்ந்து வாழ்வது சாதாரணம் தான். ஆனால் அந்த கூட்டத்தில் ஒருத்தர் சும்மா பஞ்சாயத்து ஆரம்பிச்சா, சகிப்புத்தன்மை சோதிக்கப்படும்! இதுல நாய்கள், ஹெட்போன்கள், ஸ்பீக்கர்கள் என்றால்? வாடா, சாமி! அப்படியொரு சம்பவத்தைப் பற்றிதான் இன்று பேசப்போகிறோம்.
நம்மில் பல பேருக்கு வெளிநாட்டு roommates அனுபவம் இல்லாதிருந்தாலும், ‘அந்த’ ஆண்டி மாதிரி ஒருத்தர் வீட்டில் இருந்தா எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை பண்ணிக்கலாம். ஒரு ரெடிட் பயனர் தன் அனுபவத்தை பகிர்ந்திருக்கிறார் – வாசிக்கும்போது நம்ம ஊரு வீட்ல நடந்த சின்ன சின்ன சண்டைகளை நினைவு வரச் செய்யும்!
ஆஃபிஸ்ல மத்தவங்க ஹீரோவா இருக்க முயற்சி பண்ணறதா இருந்தாலும், சில சமயம் அந்த ஹீரோவுக்கு ஒரு நல்ல பாடம் கற்றுக்கடுக்கும் வாய்ப்பு அமைஞ்சா, அதை விட சந்தோஷம் வேற ஒன்றும் இருக்க முடியாது! "என் கட்டிலுக்கு யாரும் கை வையாதீங்க!"ன்னு பிடிவாதம் பிடிச்ச ஒருத்தருக்கு, நம்ம நண்பர் u/danz409 கொடுத்த 'மாலிஷஸ் காம்ப்ளையன்ஸ்' (அதாவது, சொல்லப்பட்டதை முற்றிலும் கடைபிடித்தும், அதிலிருந்து ஒரு சிறிய சித்திரவதை ஏற்படுத்துவது) கதையை வாசிச்சா, நம்ம ஆஃபிஸ்ல நடந்த சம்பவங்களும் ஞாபகம் வரத்தான் செய்யும்!
மாணவர்களும் ஆசிரியர்களும் – இந்த உறவு எப்போதுமே சுவாரசியமானது. குறிப்பாக, ஒருவர் தன் உரிமையைப் பாதுகாத்துக்கொள்வதற்காக "கொஞ்சம் களவாணிதனமாக" நடந்துகொண்டால், அந்த சம்பவம் நம்ம ஊரு சினிமாவிலேயே வந்தால் கூட ஹிட்டாகும்!
நீங்க அவங்க சொல்வது போல "வஞ்சக ஒத்துழைப்பு" (Malicious Compliance) என்று கேட்டிருக்கீங்களா? அதாவது, மேலாளர்/ஆசிரியர் சொன்னதை சரியாகவே செய்வது, ஆனா அதிலே ஒரு சிறிய திருப்பம் வைத்து, அவரே தேங்காய் வாங்கி வாங்கி அப்படியே விழும் மாதிரி செய்தல்! இதே மாதிரி ஒரு சம்பவம் தான் அமெரிக்காவில் நடந்திருக்கிறது. ஒரு மாணவன் தன் உடல் நலக் குறைபாடுகளுக்கு உரிய வசதிகளைப் பெற போராடியபோது, ஒரு பேராசிரியர் எப்படி அவரை திணற வைத்தார் என்று சொல்லும் உண்மை சம்பவம் இது.
அப்பார்ட்மென்டில் வாழ்ந்தாலே தண்ணீர் பந்தல், சத்தம், பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ரகளை – இவையெல்லாம் சாதாரணம் தான். ஆனா, ஒருவேளை அந்த 'சத்தம்' போலிசாக மாறினா? இன்னும் சில அப்பிசோடுகள் காத்திருக்கும்! உப்ப்ஸாலா என்ற ஊரில் ஒரு மாணவர் வீடில் நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊர் 'பக்கத்து வீட்டு' கிழவி மாதிரி தான்! படிச்சீங்கனா, உங்களுக்கும் நிச்சயம் சிரிப்பு வரும்னு உத்தரவாதம்.
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்மில் பலர் பணிக்கழகத்தில் வேலை செய்வது என்றால், சக ஊழியர்களுடன் சண்டை, பிடிவாதம், சிறு சிரிசிரியான பழிதிருப்பு எல்லாம் சாதாரண விஷயம்தான். ஆனா, சில சமயம் அந்தப் பழிதிருப்பே பெரிய காமெடி பாணியாக மாறும். அந்த மாதிரி ஒரு அருமையான சம்பவத்தை, ரெடிடில் u/danz409 அவர்கள் பகிர்ந்திருக்கிறார். வாசித்து எனக்கும் சிரிப்பு வந்தது. உங்களுக்காக தமிழில் சொல்றேன், வாங்க படிக்கலாம்!
1970களில், இங்கிலாந்தில் ஒரு சாதாரண நாளில், ராயல் மெயிலில் (அந்த நாட்டின் தபால் துறை) வேலை பார்த்த அப்பாவி ஒரு தமிழனாக உங்கள் மனதில் தோன்றும். ஆனால், அவர் வேலை செய்த இடத்தில் நடந்தது மட்டும் சற்று வித்தியாசம். அங்கே, "முடியை கட்டிக்கோ!" என்கிற உத்தரவுடன் வந்த மேனேஜருக்கு அவர் கொடுத்த பதிலடி – நம்ம ஊரு காமெடி பாணியில் சொன்னால், "சிரிப்பில் சாய்ந்திருக்கும்"!
வலைப்பதிவில் பகிரப்பட்ட இந்த சம்பவம், தபால்காரராக இருந்த அந்த அப்பாவின் வாழ்க்கையில் ஒரு நல்ல திருப்புமுனை. அந்த காலத்தில் இங்கிலாந்திலும் பல இளைஞர்கள் நீளமான தலைமுடியைக் கொண்டிருந்தார்கள். தமிழ் நாட்டில் 80களில் "ரஜினி ஹேர் ஸ்டைல்", "மகேஷ் பாபு ஹேர் ஸ்டைல்" என பிரபலமாக இருந்தது போல, அங்கும் அது ஒரு ஃபேஷன்.
நண்பர்களே வணக்கம்!
நமக்கெல்லாம் ஒரே மாதிரி ஒரு அனுபவம் இருக்குமே – "நீங்க இன்னும் சின்னவர், சீனியர் வந்தா அவருக்கு முன்னுரிமை!" என்ற பெயரில் நம்முடைய உரிமைகளை தொலைச்சு விடுறாங்க. ஆனா, அந்த சீனியார் யாரு, எவ்வளவு பழையவர், இவருக்கு என்ன உரிமை? இதெல்லாம் எப்போவே தெரியாது. இப்படி ஒரு கதைதான், ஒரு அமெரிக்க ஃபாஸ்ட் ஃபுட் கடையில் நடந்திருக்கிறது. நம்ம ஊர் வேலைக்காரர்கள் அனுபவிக்கிற அவமானம் அங்கேயும் இருக்கு போல, ஆனா இந்த கதையை சொல்லிக்கொடுப்பது பாருங்க – நம்ம ஊர் மாமா மாதிரி சாமானிய ஊழியர், ஆனா அடிச்சு காட்டி இருக்கார்!
தமிழகத்தில், வீட்டின் முன்னால் குப்பை வைக்குறது ஒரு பெரிய விஷயம்தான். எங்க ஊர்ல குப்பை வைக்கும் இடத்தில கூட வீட்டுக்காரங்க புலம்புவாங்க, "யாராடா இந்த பக்கத்து வீட்டு குப்பை நம்ம வாசலில் போட்டிருக்கானுக?" என்று! ஆனா, அமெரிக்காவில் (அல்லது வேறு வெளிநாட்டு ஊர்களில்), இந்த குப்பை சேகரிப்புக்கு தனி விதிமுறைகள், டெக்னாலஜி எல்லாமே இருக்கிறதாம். அந்த அனுபவத்தோட ஒரு அட்டகாசமான கதை தான் இங்க படிக்க போறீங்க.
ஒரு ஊருக்கே தெரியும் "Trash Panda" (அதாவது நம்ம குப்பை சேகரிப்பாளரு) ஒரு நாள் நேரில் நடந்த அனுபவத்தை சொல்லியிருக்கிறார். "நீங்க எங்க குப்பையை மட்டும் ஒர் இடத்தில் வச்சிருக்கணும், வேற எதுவும் கூட இருக்கக் கூடாது" – இதுதான் அவரு சொல்லும் முக்கியமான விதி.
70களில் முடி நீளமா இருந்தா போதும், வேலைக்காரன் ஆனா கூட மேலாளர்கள் எப்படியாவது குறை சொல்லி விடுவாங்க. என்னோட அப்பா வெளியூர்ல இல்ல, நம்ம ஊர்ல தான் இருந்தா, "இந்த பையன் நல்லா வளர்ந்து இருக்கானே!"ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா பிரிட்டனில், ராயல் மேயில் (அதாவது அங்குல நம்ம போல தபால் அலுவலகம்) வேலை பார்த்த காலத்தில், என் அப்பாவுக்கு ஒரு ஜாம்பவான் மாதிரி அனுபவம் நடந்துருக்கு.