ஒரு விஷயம் சொல்லட்டுமா? நம்ம ஊர்லயும், ஆங்கிலம் பேசுற வெளிநாட்டு நாடுகள்லயும், "பழி வாங்குறது" என்றாலே ஒரு தனி குஷி தான். ஆனா அந்த பழி கொஞ்சம் 'சிறிய' பழி (petty revenge) ஆக இருந்தா, அதுவே பெரிய காமெடி. இப்போ நான் சொல்ற கதை, வெறும் படித்த வசதிக்காகத்தான், ஆனா நம் தமிழ்நாட்டுலயும் இதை யாராவது செய்திருப்பாங்கன்னு நம்புறேன்!
உங்க சந்திப்பில் எல்லாருக்கும் தெரிஞ்ச பக்கத்து வீட்டு அம்மா ஒருத்தி இருக்காங்கன்னா, அவர்கிட்ட கொஞ்சம் கூட வெளியில இலை விழுந்தா, அது யாரோ பெரிய குற்றம் மாதிரி கையில பச்சை பற்கள் தட்டி வந்து கோபப்படுவாங்க. அதுவும், நம்ம ஊரு மாதிரி இல்ல, அமெரிக்காவில் தான் நடந்த கதை இது. ஆனா, பாருங்க, அந்த அம்மா பண்ணும் வேடிக்கை நம்ம ஊரு வீட்டு விவாதங்களையும் மிஞ்சிடும்!
பக்கத்து வீட்டுக்காரி இலைகளுக்கு ஸ்பெஷல் பகை வைத்திருக்காங்க. அந்தளவுக்கு, நம்ம கதையின் நாயகன் சொன்ன மாதிரி, அவங்க வீட்டின் முன்னாடி, பின்புறம், எல்லாப் பகுதியில் படிய படியா இலைகள் விழுந்தா, அந்த "leaf blower" (இலை ஊதும் கருவி) எடுத்துக்கிட்டு, மணி மணி நேரம் ஊதி தூக்கி, எல்லா இலைகளையும் தன் வீட்டிலிருந்து துரத்தி, பக்கத்து வீட்டுக்கு திருப்பி அனுப்புவாராம். இப்போ உங்க வீட்டில இருந்து காற்று அடிச்சு ஒரு இலை அந்த பக்கத்து வீட்டுக்கு போனாலும், அது பெரிய விஷயம்! பலமுறை, இந்த அம்மா தங்க வீட்டுக்கு வந்து "உங்க மரத்தில இருந்து இலை விழுந்து எங்கள வீடுக்கு வந்துடுச்சு!"னு புகார் கொடுப்பது வழக்கம்.
திருமணமான புது நாட்களில், "ஹனிமூன்" என்ற வார்த்தையே ஒரு தனி ஜாதி அனுபவம்! வீட்டில் பாசம், அலுவலகத்தில் கலாட்டா, நண்பர்களின் கிண்டல் – எல்லாமே கலந்த ஒரு நெகிழ்ச்சி கலந்த நகைச்சுவை. இதோ, அப்படி ஒரு தமிழ்படத்தை போல் நடந்திருக்கிற ஒரு ‘நுண்புல்லி பழி’ சம்பவம் உங்களுக்காக!
நம்ம ஊர் வேலைக்காரன் சாமி சொல்வார், "பழைய வழியைத்தானே புது கதிரவன் ஒளி வீசும்!" ஆனால், அந்த பழமொழியை நம்பாதவங்க, பீட்சா கடை மேலாளராய் வந்தா என்ன நடக்கும்? இந்த கதையே அதுக்கு ஓர் உதாரணம்!
நடுவான அமெரிக்க கல்லூரி வாழ்கை, வேலை தேடி ஓடுவதும், படிப்பு பார்த்து மண்டை வெடிப்பதும், பசிக்குட்டி வயிற்றுக்குள்ள பீட்சா தின்று வாழ்கிற ஒரு 22 வயது மாணவன் கதிதான் இது. பீட்சா கடையில், மூன்று வாரம் கற்றுக்கொண்டு, அங்குள்ள மேலாளர் திடீரென "நான் போறேன்" என்று போனதும், நம்ம கதைநாயகன் தான் அங்குள்ள "தலைவர்"! மேலாளராக வேலைக்கு அழைத்தாலும், "நல்லா படிக்கணும், இந்த பொறுப்பு எனக்கு வேண்டாம்" என்று குட்டிக் கிளம்பிட்டார்.
ஒரே ஒரு பக்கத்தில் வேலை பார்த்தவர்கள் எல்லாம் சந்திப்பார்கள் ஒரு 'நாசம்' ஆன சுப்பர்வைசரை. அது மட்டுமா, தன் பையனாக வேலைக்கு அட்மிஷன் வாங்கி, பிறகு நம்ம மீதே தைரியமா கை வைக்கிறவங்க. இப்படித்தான் ஒரு கதை நடந்திருக்கிறது, நம்ம ஊர் வேலைக்காரர்களுக்கும் நம்ம ஊர் கதை மாதிரி!
ஒரு 22 வயசு பையன் – இப்போ அவன் பெயர் 'குமார்'னு வைத்துக்கலாம் – ஒரு சின்ன கார் பண்ணியில் வேலை செய்து வந்தார். அந்த பண்ணிக்கு புதுசா வந்த சுப்பர்வைசர் 'சி' (சி என்பதையே வைத்துக்கலாம்!) அவங்களுக்கு நேரம் வந்த நாளிலிருந்து, அவங்க மேலே வேலைக்காரர்களுக்கு ஒரு நாயா பிடிச்ச மனுஷன்.
நம்ம ஊர்ல கூட வீட்டில் ஒரே ரூமில் பலர் தங்கும் கலாச்சாரம் புதிது கிடையாது. சின்ன வயசுலே அண்ணன்-தம்பி, அக்கா-தங்கை, பின்னாடி ஹோஸ்டல் காலம், வேலைக்குப் போனால் ரெண்ட் வீடு – எங்கும் roommates-ஓட சண்டை, சந்தோஷம், சிரிப்பு, சிகிச்சை எல்லாமே வழக்கம்தான். ஆனா, சில சமயம் சில roommates ரொம்பவே தைரியமா எல்லா எல்லையும் கடக்க ஆரம்பிச்சிட்டா, நம்ம பொறுமையைத்தான் சோதிக்கிறாங்க.
இப்படி ஒரு roommate-ஓட சிரிச்ச கதையா தான் இந்த பதிவு. நம்ம ஊரு பழமொழி மாதிரி “தூங்குறவன் தூங்கட்டும், சாப்பிடுறவன் சாப்பிடட்டும்”ன்னு யாருமே கவலைப்படல. ஆனா இந்த கதையில, தூங்குறவன் தூங்க விடாம, போன் பேசிப் பேசிப் பித்துப்பிடிச்ச roommate-அ எப்படி கற்றுக்கொடுத்தார்னு பார்ப்போம்!
ஏன், சின்ன வயதில் நாம் எல்லோரும் செய்த சின்ன சின்ன பழிவாங்கல்களை நினைவுபடுத்தும் கதை இது! நம்ம தலையில் அப்பா அம்மா கட்டுப்பாடுகள், கோவம், ஏமாற்றம், அதுக்குள்ள ஒரு கொஞ்சம் சாமர்த்தியம் கலந்து நம்மால முடிந்த பழி எடுத்துக்கிட்டோம் என்ற சந்தோஷம் – யாருக்கு இது புதுசு?
இந்தக் கதை ஒரு பெரிய நெஞ்சோடு, நல்ல கலாட்டா மனசோடு, நம்ம ஊர் சுவையில் சொல்லணும்!
முதலில் ஒரு கேள்வி – நம்மில் எத்தனை பேர்க்கு கடை வரிசையில் முன்னேற ஆசை வந்திருக்கும்? ஆனா, அதுக்கு எந்த அளவு சாமர்த்தியம் வேண்டும் தெரியுமா? நம்ம ஊர்லே கூட, சுடச்சுட்டு வியாபாரி எதையாவது போடுறாருன்னா, ‘அண்ணே, கொஞ்சம் மேலே தூக்கிப் போடுங்க’ன்னு ஏமாற்றி முன்னேறுவோம். ஆனா, இந்த அமெரிக்கா நாட்டுலயும் இப்படித்தான் பண்ணுவாங்கன்னு யாருக்குத் தெரியும்? ஹாஹா!
கடந்த சில வருடங்களுக்கு முன்பு, ஒரு கணவன் தன்னுடைய மனைவிக்காக உருளைக்கிழங்கு வெட்ஜஸ் வாங்க grocery store-ல் queue-யில் நின்று காத்திருக்கிறார். அந்த வரிசை பெரியது கிடையாது – நாலாவது, ஐந்தாவது நபர். அதுதான், நம்ம கதையின் நாயகி Some Lady (SL) – இவர் தன்னோட மகள் அல்லது பேத்தியை அழைத்து வரிசையைக் கடக்க முயற்சிக்கிறாராம்!
முதலில் ஒரு பசுமை சிரிப்பு!
நம்ம தமிழ்ப் பசங்க வீட்டில், 'குழந்தை குளிப்பு' என்றாலே அது ஒரு பெரிய யுத்தம்! சாப்பாடு, பாடம், வேலை எல்லாம் பக்கத்தில் போய் நிக்கட்டும், இந்தக் குளிப்பு நேரம் தான் அம்மாவுக்கும், அப்பாவுக்கும் ரொம்ப பெரிய சோதனை!
இப்படி ஒரு அமெரிக்க அம்மா, ரெட்டிட்-ல (Reddit) தன் 'குளி கதை'யைப் பகிர்ந்திருக்காங்க. எனக்குத்தான், நம்ம ஊர் ஊஞ்சல் கதைகள், பாட்டி கதைகளை மாதிரி இது ஒரு அற்புதமான அம்மா பழிவாங்கும் கதையாக இருக்குது. இதோ, அந்த மாசு-குளி சண்டையும், சூப்பர் அம்மா பழியும்!
அந்த நாள் பசிக்குப் பட்ட நேரம். வீட்டில் அம்மா வேலைக்கும், அப்பா சமையலுக்கும் ஓடிக்கொண்டே இருக்க, நம்ம வீட்ல ஒரு "சூப்பர் ஸ்டார்" இருக்கிறார் – அவர்தான் என் தம்பி. வயசு இருபத்தி ஏழு, ஆனா மனசு இன்னும் பள்ளிக்கூட மாணவன் மாதிரி! வீட்டுக்குள் வேலைக்கு கேட்கக்கூட முடியாது. கேட்டா, தாங்க முடியாத கோபம், சத்தம், சண்டை... சும்மா ஒரு ட்ராமா!
அந்த நாளும், அப்பா பிரியாணி இல்லை, பக்கா American style பர்கர் செய்ய ஆரம்பிச்சார். நான் laundry-யும் பூனைகளையும் கவனிக்க, அப்பா, "தம்பி, நீயாவது தக்காளி, வெங்காயம், லெட்டூஸ் வெட்டு" என்று கேட்டார். நம்ம தம்பி, லெட்டூஸ்-ஐ பார்க்காமலே வெச்சுட்டு, தக்காளியையும் வெங்காயத்தையும் மட்டும் வெட்டி விட்டான். ஆனால், அவங்க வெட்டிய துண்டு பார்த்தா, சாமி! ரொம்ப மோசமான, பெரிய பெரிய துண்டுகள். அதுல சாப்பிட முடியுமா?!