இந்த உயிரூட்டும் கார்டூன்-3D உருவாக்கம், இரண்டாம் மொழியாக ஆங்கிலம் கற்பதற்காக தயார் செய்யும் உயர்நிலை பள்ளி மாணவனின் உணர்வை பதிவு செய்கிறது. காதைக்கேள்விகள் உண்டு, நம்பிக்கையுள்ள கையேடு தயாராகவே உள்ளது; எங்கள் மாணவன் இன்று எதிர்கொள்ள வேண்டிய சவால்களை எதிர்கொள்ள, சிரமத்தை கலைத்துடன் இணைத்து தயார்.
"ஏங்க, இப்போயே க்விஸ் எழுத சொன்னீங்க, இது ஏன் இப்படிச் செய்யறீங்க?" — மாணவன் கேட்ட கேள்விக்குப் பக்காவான ஆசிரியரின் பதில்!
வணக்கம் நண்பர்களே! பள்ளியில் மாணவனாக இருந்த காலத்தை எல்லாரும் நினைவு கூர்ந்திருப்பீர்கள். சினிமாவில் வரும் "ஓர் வகுப்பு, ஒரு ஆசிரியர், ஒரு மாணவன்" காட்சியை போல, நம்ம வாழ்க்கையிலேயே நடந்த சம்பவம் ஒன்று ரெடிட்-இல் வைரலாகியிருக்கிறது.
இது ஒரு அசல் ஆசிரியர் அனுபவம்! வித்தியாசமான நாட்டில் ஆங்கில ஆசிரியராக பணிபுரியும் ஒருவர், அங்குள்ள பள்ளி மாணவர்களை கையாளும் அனுபவத்தை நம்ம தமிழ்நாட்டுப் பள்ளிகளிலேயே நடந்ததுபோல் சுவையாக எழுதியிருக்கிறார்.
இந்த படத்தில், ஒரு இளம் மனிதன் தனியாகக் கண்ணீர் அடித்து, ஒரு நம்பிக்கையாளமான தேதி புறக்கணிக்கப்படுவதால் ஏற்பட்ட குழப்பங்கள் மற்றும் உணர்வுகளை பிரதிபலிக்கிறார். நகரத்தின் பின்னணி தனிமையை மேலும் வலுப்படுத்துகிறது, இன்றைய காதல் சிக்கல்களின் உண்மையை சிறப்பாக வெளிக்கொணர்கிறது.
பொதுவா நம்ம தமிழ் பசங்க, காதல் பசங்கன்னா, பசங்க மாதிரி இல்லாம பாவமா இருப்பாங்க. யாராவது மனசுல ஏதாவது சொல்லிட்டாங்கன்னா, அதுக்கு பதிலா ஒரு வார்த்தை கூட பேசாம தூக்கி போட்டுடுவாங்க! ஆனா, இந்த டேட்டிங் உலகத்துல – அதுவும் டிண்டர் மாதிரி ஆப்புல – “கோஸ்டிங்”ன்னு பெரிய கலாச்சாரம் இருக்கு. அதாவது, யாரோ ஒருத்தரை நேரில் பார்ப்பதற்காக ரெடியா இருந்தா, அந்த ஆள் முடிவில் காணாமல் போயிட்டா? இதுதான் “கோஸ்டிங்”!
இப்போ ஒரு சூப்பரான சம்பவம் நம்ம ரெடிட் நண்பர் u/Mrg0dan உடைய அனுபவம். அவரோட வாழ்க்கையில் நடந்த ஒரு “கோஸ்டிங்” சம்பவமும், அதுக்கப்புறம் அவர் செய்த பழிவாங்கலும் – வாசிங்க, சிரிப்பும், சிந்தனையும் வரும்னு உத்தரவாதம்!
இந்த உயிருள்ள அனிமே ஸ்டைல் காட்சியில், கதாபாத்திரம் ஒரு கலக்கமான பிரிவின் பின் விளைவுகளைச் சந்திக்கிறது, சிறு பழிவாங்கும் கதை பற்றி சிந்திக்கிறது. இதுவே இருதய நோவும், தன்னம்பிக்கையுடனான போராட்டத்தின் சக்திவாய்ந்த காட்சியைக் காட்டுகிறது, எதிர்பாராத விளைவுகளும், தனிநபர் வளர்ச்சியின் கதைதான் இதன் அசல்.
இறுதியில் பழிவாங்கும் கதைகள் நம்ம ஊரில் எப்போதும் சுடுசுடு. “அவன் என்னை இப்படித்தான் விட்டானா? நானும் அவனுக்கு ஒரு பாடம் சொல்லிக்கிறேன்!” என்ற எண்ணம் எழும் போது, அது எப்படியெல்லாம் திரும்பி வரும் என்று யாருக்கும் தெரியாது. இப்படி ஒரு பழிவாங்கல் ரசத்திலேயே, ஒரு பெண்ணின் சிறிய செயல், அவளது காதலனுக்கு எப்படிப் பெரிய பூனைப் பிணியாக மாறியது என்பதைப் பார்ப்போம்.
கோவம் வந்தால், நாமெல்லாம் சாம்பார் ஊற வைத்த மாதிரி ஒரு ஆழத்தில் சுத்திக்கொண்டு, பக்கத்தில் இருப்பவர்கள் எல்லாருக்கும் அந்த வாசனையை தெரிஞ்சிக்க வைக்குறோம். அதே மாதிரி தான் – இந்த கதையிலும் ஒரு பெண், பழைய காதலனுக்கு சிறிச் சிறிய துரோகமாக செய்த விஷயம், எப்படிப் பெரும் பிணியாக மாறியது என்று படிக்க சிரிப்பு வருது!
இந்த கலைப்படத்தில், ஒரு பெண் தனது மாமியாரின் நார்சிசிசத்தை சமாளிக்க முயற்சிக்கிறாள், குடும்ப சந்திப்புகளின் போது ஏற்படும் அழுத்தம் மற்றும் கவலையை பிரதிபலிக்கின்றது. திரைப்பட வண்ணமயமான காட்சிகள், மனஅழுத்தத்தின் எதிர்காலத்தில் அமைதியை நிலைநிறுத்துவதற்கான போராட்டத்தை சித்தரிக்கின்றன.
நம்ம ஊர் சொல்வது மாதிரி, "மாமியார் - மருமகள் உறவு"ன்னா தான் உண்டு சுவாரஸ்யம், சண்டை, சிரிப்பு! ஆனா, இங்க ஒரு மருமகனும் அவன் மனைவியும் சந்திக்கும் பெரிய "மாமியார் சவால்" பற்றி சொன்னா, நம்ம ஊர் பாட்டி கதைகளுக்கு கூட இது சும்மா இல்ல. அமெரிக்கா இருக்குற ஒரு குடும்பம், ஆனால் அவர்களின் petty revenge – சின்ன பழி – நம்ம ஊரு சினிமா ட்விஸ்ட் மாதிரி தான்!
இந்த உயிரோட்டமான அனிமேஷன் காட்சியில், எல்லைகளை மதிக்காத அன்புள்ள அயலவருடன் சிரமப்பட்ட வீட்டுப்பெண்ணை காணலாம். பகலின் ஆரம்பத்தில், தனியார் இடம் மற்றும் வேண்டாமென உதவி இடையிலான போராட்டம் உயிர்வாழ்த்தப்படுகிறது, அயல் சூழலின் ச tension நிதானத்தை அழுத்தமாகக் காட்சிப்படுத்துகிறது.
நம்ம ஊர்ல எல்லாரும் நல்லவர்கள்தான்னு சொல்லிக்கிட்டே இருப்போம். ஆனா அந்த நல்ல தன்மையை எல்லாம் இடம் பார்த்து செய்யணும், இல்லேனா அந்த நல்லது கூட ஒருவேளை நமக்கே தொல்லை ஆயிடும்! இதோ, ரெடிட்டில் viral ஆன ஒரு கதை – பக்கத்து வீட்டு அய்யா, எப்படியெல்லாம் "நல்லது செய்யணும்"னு நம்ம patience-ஐ சோதிக்கிறாரு பாருங்க!
நம்ம ஊர்லே, "ஏன் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் காய்கறி வாங்கவா போனாங்க?"ன்னு கேட்டா, "வீட்டு விசயம்னு கேட்டுட்டு போயிருக்காங்க!"ன்னு சொல்லுவோம். ஆனா, இந்த கதை அமெரிக்காவுல நடந்தாலும், நம்ம ஊரு வாசிகளுக்கு சரியாக relate ஆகும் விஷயம் தான்.
இந்த விளையாட்டான 3D கார்டூன் படத்தில், நமது கதாப்பாத்திரம் தவறாக எழுதிய பெயர்களுடன் வரும் மின்னஞ்சல்களின் தினசரி சிரமங்களை எதிர்கொள்கிறார், வேலைப்பளு தொடர்பான நகைச்சுவையை வெளிப்படுத்துகிறது.
“அண்ணே, என் பெயரை மட்டும் சரியாக எழுதுங்க!”
இது எத்தனை பேருக்கு அலுவலகம், பள்ளி, நண்பர்கள் வட்டம் என்று எங்கும் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் வசதி! நம்ம ஊர்லேயே, ‘கணேஷ்’னை ‘கணேஸ்’ன்னு, ‘பிரியா’வ ‘பிரியா’ன்னு எழுதி கலக்குறாங்க. ஆனா, அமெரிக்காவுல ஒரு நண்பர், என்ன தகுந்த பழி எடுத்தார்னு கேட்டீங்கனா? சிரிப்பும், சிந்தனையும் சேர்த்து இருக்கு!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம சென்னை, கோவை, மதுரை, திருச்சி... எங்க பஸ்ஸிலயும் ஒரு தனி கலாசாரம் இருக்கு. “கூட்டம்”ன்னாலே, நம்ம மனசுக்கு வந்தோட ஒரு படம் வருது! அப்படியே, பஸ்ஸிலிருந்து இறங்குற நேரம், வெளியில இருந்து ஏற வர்றவர்கள் வரிசை இல்லாமல் கத்திகிட்டு, நம்மை தள்ளி, நம்மை தடுப்பாங்க. அந்த நிலைமை எல்லாருக்கும் தெரிந்ததுதான். ஆனா, இப்போ ஒரு அமெரிக்க நகரமான “பிலடெல்பியா”வில் நடந்ததை, நம்ம ஊர் கண்ணோட்டத்துல பார்த்தா எப்படி இருக்கும்?
இந்த துல்லியமான படத்தில், போர்டோவில் என் கட்டிடத்தின் நெரிசலான நுழைவாயில், என் பைக்கை தடுக்கும் அயலவருடன் உள்ள напряжение (சிக்கல்) வெளிப்படுகிறது, அவர் தனது பெரிய பழமையான ஸ்பீக்கர்களை காட்டி அணியுள்ளார். எங்கள் சிறிய சண்டைக்கு நான் எவ்வாறு ஒலி அதிகரிக்க முடிவு செய்தேன் என்பதை கண்டறியவும்!
நமக்கெல்லாம் தெரியும், பக்கத்து வீட்டு மக்கள் என்றாலே ஒரு பட்டி–பொம்மை! வீட்டு வாசலில் கூட நம்ம புருஷனோ, பிள்ளையோ அப்படியே வைக்க முடியாது. இங்கே பாருங்க, போர்த்தோ நகரில் (போர்த்துகல் நாட்டில்) ஒரு குடிசை மாதிரியான குடியிருப்பில் நடந்த ஒரு சின்ன பழி திருப்பும் கதையை.
இந்த கதையின் நாயகன் – நமக்கே நம்ம சைக்கிள் எங்கு வைத்தாலும், அது தான் எங்க வீட்டு ஸ்டிகர் போல. ஆனால் ஒரு நாள், புது பக்கத்து வாடகையாளர் வந்தார்; அவர் மூன்றாம் மாடியில் குடி புகுந்து, ஒரு பாரம்பரிய, மோசமான விலை உயர்ந்த மோட்டார் சைக்கிளோடு வந்து சேர்ந்தார். ஹோ, அந்த மோட்டார் சைக்கிளுக்கு அவர் போடுற டீட்டு, நம்ம ஊர் காளையெல்லாம் கூட இவ்வளவு கவனிப்பு கிடையாது! பளிச்சென போர்வை போட்டு, வாரம் ஒருமுறை பொளிஷ் செய்து, அதை ஒரு பொக்கிஷமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.
அது வரைக்கும் எல்லாம் சரி, ஆனா அந்த தம்பி எனக்காக சைக்கிள் வைக்குற இடத்தையே அடைத்துவைக்க ஆரம்பித்தார். என் சைக்கிளோடு அவர் மோட்டார் சைக்கிள் சாய்ந்திருக்க, நான் என் சைக்கிள் எடுக்க வேண்டுமானால், அவருடைய பஞ்சாப் பைசா மோட்டார் சைக்கிளை தூக்கி நகர்க்க வேண்டியது! ஒரு நாள் கீழே விழுந்தால், என் நிலை என்ன ஆகும் என்று யோசிச்சேன்.
நம்ம தமிழ்நாட்டிலேயே பேருந்தில் போவது ஓர் கலாச்சாரமே. காலை, மாலை எப்போது பார்த்தாலும் பேருந்து நிறைய பேர், நெரிசல், சத்தம், எதையாவது பிடித்து தொங்கும் பயணிகள் ― இது நம்ம அன்றாட காட்சி. ஆனா, அமெரிக்காவுல கூட இதே கதையாம்! பிலடெல்பியா நகரத்தில் நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊர் பேருந்து அனுபவங்களை நினைவூட்டும் விதத்தில் தான் இருக்கு.
"நம்ம ஊரு பேருந்து கதைகள்" மாதிரி, அங்கும் ஒரு பயணி, பேருந்தில் இறங்க நினைக்கும் போது நடந்த காமெடி, அதையும் மீறி ஒரு ஸ்மார்ட் பதில் கொடுத்தது தான் இந்த பதிவு. இதைப் படிச்சா, "இந்த மாதிரி நம்ம ஊர்ல நடந்தா நாம என்ன செய்வோம்?"னு யோசிக்க ஆரம்பிப்பீங்க!
என் கப்பலுக்குள் உள்ள அறையின் ஒரு உண்மையான காட்சியாக, தூங்கும் தோழியுடன் நாங்கள் நெருக்கமான கூரைகளில் வாழ்வை இட்டுக்கொண்டிருப்பதை நான் அனுபவிக்கிறேன். அமைதியை தேடும் என் முயற்சிகள் இருந்தாலும், இரவின் தூக்கக் கச்சிதம் என் பயணத்தின் ஒரு அச.expected பகுதி ஆகிவிட்டது.
தமிழ்நாட்டில் வீட்டில் இரவில் எல்லாரும் நல்லா தூங்குறதுக்கு, "வாசகாரன் குறட்டை போடுறான்"ன்னா, பக்கத்து வீடு வாசிக்கணும் போல இருக்கும்! ஆனா, ஒரு பெரிய கப்பல் மேல, கடலில் நடுவுல வேலை செய்யுறவன் எவ்வளவு கஷ்டமோ தெரியுமா? அதிலேயே, ஒரு நிமிஷம் கூட தூங்க முடியலைன்னா... அந்த நிலைமை யாருக்கும் வராதே!
இப்போ, நம்ம வீட்டு சின்னப்பா, சின்னம்மா எல்லாரும் சேர்ந்து தூங்குற குடும்பத்துல கூட, ஒரு நபர் மட்டும் குறட்டை போட்டா, வீட்டை விட்டு வெளியே போயிடுவோம் போல இருக்கும். ஆனா, இந்த கதையில, நம்ம ஹீரோயின் ஒரு பெரிய கப்பலில், ரூம் மேட்டோட ஜோடி செய்து தூங்குறாங்க. அதுவும், மேல் படுக்கையில மாதிரி! இந்த கதையை கேட்டதும், "அப்பாடா, நம்ம வீட்ல குறட்டை சத்தம் வந்தா, ஒரு அறை தாண்டி போய் படுத்துக்கலாம்!"ன்னு நினைச்சுடுவீங்க. ஆனால், கப்பலில் அந்த வசதியும் இல்லை!
