வணக்கம் நண்பர்களே!
ஒரு ஹோட்டலுக்குள் காலடி வைப்பது எல்லாருக்கும் ஒரு சிறிய திருவிழா மாதிரியே இருக்கும். “அந்த ரூம் ரெடி ஆச்சா?”, “வீஃபி எங்கே?”, “காலையில் டீ கொடுப்பீங்களா?” – இப்படி கேள்விகள் நம்ம மனசுக்குள்ளே ஓடிக்கொண்டே இருக்கும். ஆனா அந்த கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல வர்ற ஹோட்டல் ரிசப்ஷனும் ஒரு தனி சாகசம் தான்! இன்று, ஒரு ரெடிட் பதிவைத் தழுவி, நம்ம ஊர் ஸ்டைல்ல ஒரு கதை சொல்ல போறேன். சும்மா கேளுங்க, சிரிங்க!
யாருக்குத் தெரியும், ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் வேலை செய்கிறவர்கள் அப்படியே சும்மா இருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறீர்களா? இல்லையே! அவங்க வாழ்க்கையில் தினமும் புதுசு புதுசு டிராமா நடக்குது. ஒரு கத்திப்போல் கூர்மையான வாடிக்கையாளர் விமர்சனம், யாராவது கார்ப்பரேட் வாடிக்கையாளரின் கோபம், குளிர்ந்திருக்கும் ஏசி, கதிரவன் போல வெயில் – இப்படி எல்லாமே ஹோட்டல் முன்பதிவாளர் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி. ஆனா, நம்ம கதை இன்னும் கொஞ்சம் “பெரிய விஷயம்தான்”!
ஒரு இரவு, அடிக்கடி சத்தமில்லாமல் வேலை செய்யும் ஹோட்டல் முன்பதிவாளர் ஒருவருக்கு, இரவு 12 மணியளவில் ஒரு அழைப்பு வருகிறது. “மாமா, என் ரூம்ல கழிவறை அடைஞ்சுருச்சு!” என்று ஒருவர் அழைக்கிறார். இப்போ, நம்ம ஊர்லே, வீட்டுலே கூட கழிவறை அடைஞ்சா, வீட்டுக்காரி, அப்பா, பக்கத்து வீட்டு அண்ணன் – யாராவது ஓடிட்டு வந்து, பிளஞ்சர் எடுத்து அலம்பி விடுவாங்க. ஆனா ஹோட்டல் என்றாலே அது ஒரு பெரிய ‘ப்ராசஸ்தான்’!
எப்போதுமே விருந்தினர்களுக்கு ஹோட்டலில் சேவை செய்வது சுலபமான விஷயம் இல்ல. சிரிப்பு சத்தமும், கண் சிமிட்டும், தனித்துவமான கோரிக்கைகளும், எல்லாமே அடிக்கடி எதிர்படுவோம். ஆனா, சில நேரங்களில், சின்ன விஷயங்கள் கூட நம் மனசுக்கு பெரிய சந்தோஷத்தை தரும். அந்த மாதிரியான அனுபவம் தான் இந்த கதையில்.
"ஏய், ஊபர்-க்கே சொல்லி சொர்க்கச் சொல்வீங்களா?" – இப்படி ஒரு வாடிக்கையாளர் கேட்டால் என்ன செய்வீர்கள்? எல்லாம் நம்ம ஊரு விசாரணை மாதிரி இல்ல, கனடாவில் நடந்த இந்த அனுபவம், நம்ம தமிழர்களுக்கு ரொம்பவே நெருக்கமானதுதான்! ஏன், நம்ம ஊரிலும் தான், ஒரே பெயருள்ள ஹோட்டல், மருத்துவமனை, திருமண மண்டபம் என எத்தனை தடவை அவசரத்தில் தவறுதலாக போயிருக்கோம்?
இந்த சம்பவம் நடந்தது கனடாவில். அங்கே "D Hotel" என்ற பிரபலமான ஹோட்டல் சங்கம். ஒவ்வொரு நகரத்திலும், அந்த நகரத்தின் பெயரை சேர்த்து, "D Hotel Toronto", "D Hotel Ottawa" மாதிரி வைத்திருக்காங்க. ஆனால், ஒரே நகரத்தில் கூட மூன்று D ஹோட்டல்கள் இருந்தால்? அதுவும் ஒவ்வொன்றும் மூன்று வேறு இடங்களில், மூன்று வேறு ரீதியில்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரு ஹோட்டல் முனையத்தில் நடந்த ஒரு சூப்பர் கலாட்டா சம்பவத்தை இன்று உங்களுடன் பகிர்கிறேன். தமிழில் இருந்தா இது சோலார் சூப்பர் சீரியலா நடந்திருக்கும். ஆனா இது அமெரிக்க ஹோட்டலில் நடந்த கதை! ஆனா நம்ம வாசிப்பில், நம்ம ஊர் சுவையோட, சிரிப்போட, கலாட்டையோட, வாங்கப் படிக்கலாம்!
வணக்கம் தமிழ் நண்பர்களே!
நம்ம வாழ்க்கையில் அலுவலகம், வேலை, அப்படியே ‘Front Desk’ல நடக்கும் கலாட்டா, எல்லாம் ஏதோ ஒரு சினிமா மாதிரிதான் உணர்வு தரும். ஆனா, அந்த கதைகள் எல்லாம் பேசிப் பேசிப் பருப்பும் புளியும் போச்சுனா? ஒரே மாதிரி கதைகளுக்கு இடையில், ஒரு நாள் சும்மா மனசு ஓய்வு எடுக்கணும் போல இருக்கும். அப்ப தான், அமெரிக்கர் நண்பர்கள் Redditல ‘Weekly Free For All Thread’ மாதிரி ஒரு கலாட்டா அரங்கம் போட்டுருக்காங்க. அது என்ன? அது நம்ம ஊரு டீ கடை டேபிள் கலாட்டா மாதிரிதான்!
இன்றைய காலத்தில் டிண்டர், ஃபேஸ்புக், வாட்ஸ்அப் – இதெல்லாம் இல்லாம வாழ முடியுமா? ஆனா, இந்த டிஜிட்டல் காதல் கதைகள் எல்லாமே ரொம்ப நேரம் சீரியஸா இல்லாததுல அந்தக் காதல் பயணமே சிக்கலில் முடியும். இப்படி ஒரு “அடடா! இப்படி ஒரு கதை உங்க நண்பர் கூட சொல்ல மாட்டாரு!”னு சொல்ற மாதிரி, அமெரிக்காவில் ஒரு ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் நடந்த கதைதான் இது.
ஒரு நடுத்தர வயசுக்காரி, விமான நிலைய ஊழியர் யூனிஃபார்மோட, பக்கத்துல ஒரு சாதாரண ஆடோட, இரவு 3 மணிக்கு ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனுக்கு வந்தாங்க. “அண்ணே, ஒரு ரூம் வேணும்”னு கேட்டாங்க. இதுக்கு அங்க பணியாற்றும் நண்பர் (Reddit-ல u/MrFahrenheitttttt) அண்ணா, “அக்கா, ID கார்டும், கிரெடிட் கார்டும் குடுங்களேன், ரெகுலர் சிஸ்டம்தான்”னு கேட்டாரு.
காலை 4:30. எல்லாரும் கனவுல நசுக்குற நேரம். ஆனா, ஒரு விடுதி ரிசெப்ஷனிஸ்ட் ரொம்பவே பிஸியாக இருக்கிறார். ஏன் தெரியுமா? ஒரு டிண்டர் டேட் போயி தவறிய Air Hostess, அம்மா கதறி வருது!
நம்ம ஊரில இந்த மாதிரி டிண்டர் சிக்கல்கள் ரொம்ப கம்மி. ஆனா, இங்கே கதை தான் வேற லெவல். பெண்மணி வயசு நாற்பது தாண்டி இருக்கார். மெதுவா ஆடை, பாக்கெஜ் எல்லாம் airline uniform-ல் அருவி மாதிரி. ஆனால், கையில் பணமோ, ID-யோ, ஓட்டுனர் உரிமமோ, சரியான கார்டோ எதுவும் இல்ல. கைபேசியும் சாக்றப்போ. இதெல்லாம் இருந்தும், ராத்திரி விடுதியில் ரூம் தேவைப்படுது!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரு ஹோட்டல்களில் ஒரு வாசல் கடந்து போனாலே, சுவாரஸ்ய கதைகள் காத்துக்கிடக்கும். ஆனா, அங்க வேலை செய்யுறவர்களுக்கு அது ஒரு தினசரி சாகசம்! இப்போ ஒரு ரெசெப்ஷனிஸ்ட் அனுபவிச்ச ஒரு "பாட்டி" சம்பவம் தெரியுமா? டீ குடிக்கிற நேரத்துல கூட சிரிப்பை அடக்க முடியாது!
நம்ம ஊர்ல சாம்பார் சாதம், பிறந்த நாளுக்கு புஃபே, சினிமா டிக்கெட் – இது தான் பொதுவான ஹோட்டல் அனுபவம். ஆனால் ஒரு பெரிய நகரத்தில் ஒரு ஹோட்டல் முன் மேசை (Front Desk) பணியாளர் அனுபவிக்க வேண்டிய கதை இது இல்லை! அமெரிக்காவில் நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊரு ‘பஞ்சாயத்து’ கதைகளை உண்ணும் அளவுக்கு சுவாரஸ்யமாகவும், கொஞ்சம் பயமாகவும் இருக்குமே தவிர, சும்மா பாசாங்கு இல்ல.
ஒரு மாலை நேரம். பழைய பிக்சர் பாஸ் போலவே, இரண்டு பேர் – ஒரு ஆண், ஒரு பெண் – ஹோட்டல் கதவை தள்ளி வந்தாங்க. முகத்திலே சோகம், உடம்பு அசுத்தம், ரொம்பவே கவலைப்பட வைத்தாங்க. நம்ம ஊர்ல பார்த்த homeless மாதிரி தான், அவர்களும் ஏதோ வாழ்க்கை போராட்டத்தில் வெறும் கையோடு வந்த மாதிரி.
நான் பணியாளராக இருந்ததால், வாடிக்கையாளர்களுக்கு இடம் கொடுக்கணும் என்பதற்காக, "நம்ம ஹோட்டலில் ரூம் இருக்கா?" என்று கேட்டதற்கு, "ஆமாம், இருக்கு... ஆனா credit card மட்டும் தான் வாங்குவோம்," என்று சொன்னேன். அவங்க போய் credit card-ஐயும், ID-யும் ஒழுங்கா கொடுத்ததும், கொஞ்சம் ஆச்சர்யமே!