'அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது!' – ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் கதை!

பல பள்ளிகளில் இருந்து மாணவர்களுடன் கூடிய உயர்நிலை பள்ளி விருது வழங்கும் நிகழ்ச்சி காலை உணவு, ஆபர்ன் பல்கலைக்கழக குறிப்பு உடன்.
பகிர்ந்த அனுபவங்களின் அடிப்படையில் உறவுகள் உருவாகிய, மற்றும் ஆபர்ன் பல்கலைக்கழகத்தின் குறிப்பிடுதல் ஆர்வத்தை தூண்டிய, நினைவில் நிற்கும் உயர்நிலை பள்ளி விருது வழங்கும் நிகழ்ச்சி காலை உணவின் சினிமா காட்சி.

நமக்கெல்லாம் பள்ளிக் கால நினைவுகள் என்றால், நண்பர்களுடன் சிரிப்பு, ஆசிரியர்களின் வேடிக்கைப் பதில்கள், மற்றும் சில நேரம் நம் விடாமுயற்சி காட்டும் சின்ன நையாண்டி நிகழ்வுகள் நினைவுக்கு வரும். இப்படி ஒரு சின்ன, பஞ்சாயத்து போல பழிவாங்கும் சம்பவம் அமெரிக்காவின் ஒரு பள்ளி மாணவரிடம் நடந்திருக்கிறது. அதையே நம்ம தமிழ் பார்வையில், நம்ம ஊரு சுவையில் கதைக்கப் போறேன்.

அந்த நாள், அந்த விழா

அமெரிக்கா பள்ளிகளில் "அவார்ட்ஸ் பிரேக்பாஸ்ட்" மாதிரி விழாக்கள் நடப்பது நம்ம ஊரு பள்ளி பரிசு விழாவை நினைவுபடுத்தும். பசங்க எல்லாம் neatly dress போட்டுட்டு, திக்கி திக்கி விழா அரங்கில் அமர்ந்து, ஏதாவது பரிசு கிடைக்கும் ஆசையில் காத்திருப்பாங்க. அதே மாதிரி, அந்த நாள் அவர்களும் விருது விழாவுக்காக வந்திருந்தார்களாம்.

அவரோட குழுவும், வேறொரு பள்ளியிலிருந்து வந்த குழுவும் (அதுவும் அவர்களோட ஆசிரியர் கூட), ஒரே மேசையில் அமர்ந்திருக்கு. பசங்க எல்லாம் சும்மா நிம்மதியா இருப்பாங்க, அந்த ஆசிரியர் மட்டும் பேச ஆரம்பிச்சாராம் – "நீங்க எங்க ஊரு?" என்று கேட்டாராம்.

நம்ம ஊரு விளக்கம் – அதெல்லாம் தெரியாது!

நம்ம ஊரு காமெடியே இதுதான். யாராவது "எங்க ஊர்?" என்று கேட்டால், "போரூர் தெரிஞ்சுமா? அதுக்கு பக்கத்துல இருக்குற ராமாபுரம் தான் நம்ம ஊர்!" என்று சொல்வோம். அது போல, அந்த பையனும் "Auburn University தெரியுமா?" என்று கேட்டாராம். "அந்த பல்கலைக்கழகத்துக்கு அடுத்த நகரம்தான் நம்ம ஊர்," என்று சொன்னாராம்.

அந்த ஆசிரியர் முகத்தில் ஏதோ பெரிய ‘ஆச்சர்யம்’! உடனே, "அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது!" என்கிற மாதிரி, "That don't tell me nothing" என்று சொன்னாராம். நம்ம ஊருல இது மாதிரி பேசினா, "அப்படியா? நீ போதும்!" என்று சொல்லுவாங்க.

பழி வாங்கும் பக்குவம் – தமிழ் பாணியில்

நம்ம பையன் ரொம்பவே நையாண்டி! உடனே அந்த ஆசிரியரிடம், "நீங்க எங்க ஊரு?" என்று கேட்டு விட்டார். அதோட, அந்த ஆசிரியரும் விளக்கம் ஆரம்பிச்சாராம் – "இந்த மலை தெரிஞ்சுமா? அதுக்கு பக்கத்துல ஒரு ஆறு ஓடுது, அதுக்கு அப்படியே இருக்குற ஊர்தான் நம்ம ஊர்!" என்று சொல்ல ஆரம்பிச்சாராம்.

அந்த சமயத்தில், பையனோட நண்பன் ஒருத்தன் கூட இருக்கிறான். அவன் செவி அருகில் சொல்றான் – "இப்போ தான் அதுவும் வரப்போகுது, பார்!" என்று.

நடிகர் சூர்யா பாணியில் பஞ்ச்!

நம்ம பையன், இருக்கை நிமிர்ந்து, முகத்தில் ஹீரோவோட ஸ்டைல் காட்டி, அதே வார்த்தையை அவர் முகத்தில் சொல்றான் – "அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது!" (That don't tell me nothing). அப்படியே அந்த ஆசிரியர் முகம் சிவந்து போயிடுச்சாம் – ரொம்ப கவர்ச்சியான அந்த நிமிடம்!

நம்ம ஊரு கலாச்சாரத்தில் இது "நாற்பது வயசுல பைய பண்ணது" மாதிரி தான். யாராவது நமக்குத் திமிரு காட்டினா, அதே வார்த்தையை அவர்களுக்கே திருப்பி சொல்வது நம்ம பழக்கம்தான்.

சின்ன பழி, பெரிய சந்தோஷம்

இதெல்லாம் பெரிய பழிவாங்கல் இல்லை, ஆனா அந்த satisfaction – அந்த மனநிறைவு – நம்ம ஊரு சுடுகாட்டில் காத்துக்கொண்டு கிடக்கும் பழிவாங்கும் கதைகள் மாதிரி தான். ஒரு வேளை, நம்மில் பல பேருக்கும் அப்படிப் பல சம்பவங்கள் நடந்திருக்கும் – யாராவது "நீங்க எங்க ஊரு?" என்று கேட்டு, நாமும் ஒழுங்கா சொல்லி, அவங்க ஏதும் புரியாம பேசினா, அதே வார்த்தையிலேயே திருப்பி கொடுத்திருப்போம்.

நம்ம ஊர் பழக்க வழக்கங்கள் & நையாண்டி தருணங்கள்

இந்தக் கதையில் நம்ம ஊரு சுவை என்னவென்றால், நம்மிடம் எப்போதும் ஒரு சின்ன நையாண்டி, ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் உணர்ச்சி இருக்கும். இது நம் கலாச்சாரத்தில் "சிறிய பழி, பெரிய சந்தோஷம்" என்கிற பழமொழி போலவே இருக்கிறது.

அப்படியே, உங்கள் பள்ளி கால நினைவுகளில் இப்படிப்பட்ட சந்தோஷமான, நையாண்டி சம்பவங்கள் உங்க மனதில் உள்ளதா? அதைப்போல, நீங்கள் எதிர்கொண்ட சின்ன பழிவாங்கும் தருணங்களை கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க.

முடிவில்...

கதை சின்னது தான்; ஆனா மனதில் பதிந்த சந்தோஷம் பெரியது. இது போல் உங்கள் வாழ்க்கையிலும் நடந்த சின்ன-சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவங்களை நம்மோடு பகிர்ந்துக்கொள்ள மறக்காதீர்கள்!

"அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது!" – இது ஒரே ஒரு பஞ்ச் வரி தான், ஆனாலும், வாழ்கையில் சில நேரம் இதுபோன்ற சின்ன satisfaction-கள்தான் பெரிய சந்தோஷத்தை தரும்!

– உங்கள் அனுபவங்களை கீழே பகிர்ந்து, நம்ம discussion-ஐ ருசியாக்குங்க!


அசல் ரெடிட் பதிவு: That don't tell me nothing!