'அப்பார்ட்மென்ட் கதவை மூடிய புது பழம் – ஒரு 'நாட்டு' கதை!'
“அப்பார்ட்மென்ட் கதவை மூடிய புது பழம் – ஒரு 'நாட்டு' கதை!”
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊர் வீட்டுக்கதவை அடைக்கறது பெரிய விஷயம்தான், ஆனா வெளிநாட்டுல ஒரு கதவை மூடியதுக்கே இப்படி ஒரு புது பழம் வந்திருக்கு. அந்த ரெடிட் கதையை நான் நம்மளோட தமிழில் சொல்லப்போறேன். சிரிப்பும் சிந்தனையும் கலந்த ஒரு கதை – வாங்க வாசிக்கலாம்!
ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் ஒவ்வொரு விதி!
நாம்லா, ஒரு ஃபிளாட், ஒரு குடியிருப்பு அபார்ட்மென்ட் என்றாலே, அங்கு விதிகள், கட்டுப்பாடுகள் இருக்குமே. "அப்பாவி"யா உள்ளே வரலாம்னு யாரையும் விட்டுடக்கூடாது – அந்த மாதிரி ஒரு அபார்ட்மென்ட் ல் தான் இந்த கதையின் நாயகி (வயது 21) வசிக்கிறாங்க. அங்கு வாசிக்கிற எல்லாருக்கும் ஒரு 'ஃபாப்' (வீடு திறக்கும் சாவி மாதிரி) இருக்கு. அத இல்லையென்றால், உங்களுக்கு வாசல் திறக்க வாய்ப்பு கிடையாது.
ஆனா, நம்ம ஊர்லே பஞ்சாயத்து கூட்டம் போட்டு கதவை திறக்கச் சொல்வோம். இங்கே அவ்வளவு சுத்தம் கிடையாது! விதி என்பது விதிதான்.
'ஃபாப்' மறக்கும் தனுஷ் மாதிரி ஒரு தம்பி...
இந்த அபார்ட்மென்டில் ஒரு ஆண் (வயது 18-20க்கு இடையில்), "ஃபாப்" கையை மறந்துவிட்டு, நாள் தோறும் கதவுக்குப் பக்கத்தில் நின்று, யாராவது திறக்குமா என்று காத்திருக்கிறார். நம்ம ஊர்லா இது ஒரு 'பழக்கமாய்ப்' போய்விடும் – "ஓ, அந்த பையன் ஃபாப் மறந்துட்டாரு, கதவைத் திறந்துடு!" என்று எல்லாரும் உதவித்தான் செய்வாங்க. ஆனா, இங்கு விதி கடுமை! ஒருவரையும் உள்ளே விட்டால், தங்கள் வீட்டையே இழக்கலாம்!
விதி மீறினா வீடு போகும்!
இந்த கதையின் நாயகி தினமும் இந்த 'ஃபாப்' மறக்கும் தம்பியைப் பார்த்து, உதவாமல் கதவை மூடி விடுகிறார்கள். ஒருநாள், நாயகி வெளியே போய், பக்கத்து பெட்ரோல் பங்க்-க்கு பானம் வாங்கி வரும்போது, அந்த தம்பி பின்தொடர்ந்து வருகிறார். "சிகரெட் இருக்கா?" என்று கேட்கிறார். "இல்லை" என்று பதில் சொன்னதும், கதவைத் திறக்கும்போது அவர் உள்ளே வர முயற்சி செய்தார். நாயகி, நம் ஊர் 'திருவிழா கதவை' மாதிரி, நேரில் மூடிவிட்டார்! அந்த தம்பி முகத்தில் பார்த்திருப்பீர்கள், "ஐயோ, கதவை மூடிட்டாங்களே!"
பிறகு என்ன ஆயிற்று?
காலை நேரம், அபார்ட்மென்ட் ஊழியர்கள் வந்ததும், அந்த தம்பி கத்திக்கொண்டு, "அவங்க என்னை உள்ளே விட்டமாட்டாங்க!" என்று சொன்னார். நாயகி நம்ம ஊரு பஞ்சாயத்து அம்மா மாதிரி, "உங்க ஃபாப்-ஐ மறந்துடக்கூடாது என்று சொன்னாங்க!" என்று புன்னகையுடன் சொல்லிவிட்டு வெளியே போனார்.
உண்மையில், இங்கு விதிகள் மிக கடுமையானவை. யாரையும், வாசிக்கிறவர்களையும் கூட, உள்ளே விட்டால் வீடு போய்விடும் அபாயம் இருக்கு. நம் ஊர்லா, "உதவி செய்யாதேன்னு சொல்லிட்டால், என்ன மனிதர்?" என்று சொல்லலாம். ஆனா, இங்கு அவ்வளவு ரிஸ்க்.
வாசகர் நண்பர்களே, இதிலிருந்து என்ன கற்றுக்கொள்வது?
நம் தமிழருக்குத் தெரியும், "வீட்டுக்கு வருகை என்பது ஒரு மரியாதை" என்று. ஆனா, விதிகள் கடுமையா இருக்கும்போது, நம்மளால யாருக்கும் உதவ முடியுமா? "உதவி செய்யாதே!" என்று கேட்டால், நம்ம ஊரு மனசு உடனே வருத்தப்பட்டுவிடும். ஆனா, ஒரு நிமிஷம் யோசிங்க, உங்கள் வீட்டையே இழக்க நேரிடும் அபாயம் இருந்தால், நீங்களும் கதவை மூடிவிடுவீர்களே!
மிகவும் சின்ன சின்ன விஷயங்கள் தான், ஆனா அவை பெரும் பிரச்சனையா மாறும். 'ஃபாப்' மறந்தால், கதவை மூட வேண்டியதுதான்.
கடைசி நிமிடம் காமெடி!
இதுல, நாயகி இன்னும் சொல்றாங்க – "யாராவது மீண்டும் அப்படி வந்தா, பாதுகாப்பு அதிகாரியை அழைக்க சொல்லியிருக்காங்க. ரெண்டாவது, பாதுகாப்பு விதிகளை மீறினால் வீடு போய்விடும் அபாயம் இருக்கு." நம் ஊருக்கு இது புது அனுபவம்தான்.
நம்ம ஊரு வாசகர் கேள்வி:
நீங்கள் அந்த அபார்ட்மென்ட்ல இருந்திருந்தீர்கள் என்றால், கதவைத் திறந்திருப்பீர்களா? இல்லையா? கீழே உங்கள் கருத்தை சொல்லுங்கள்!
முடிவு:
விதிகள் கடுமையான இடங்களில், நம் தமிழர் மனசு எப்படியும் உதவ தான் நினைக்கும். ஆனாலும், பாதுகாப்பும் முக்கியம்.
"பாதுகாப்பு முதலில் – பழக்கம் பிறகு" என்கிற அந்த பழமொழியை மறக்காமல், நமக்கு வேண்டிய விஷயத்தை கற்றுக்கொள்வோம்.
இந்த கதையை உங்கள் நண்பர்களுடன் பகிர்ந்து, சிரித்து மகிழுங்கள்!
நீங்கள் கதையைப் பிடித்திருந்தால், உங்கள் கருத்தும் அனுபவமும் கீழே பகிரவும்!
நன்றி, வணக்கம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Tenant in the apartment building i live in forgets fob daily and i shut them out