'அம்மாவை ஏன் விட்டு விட்டீர்கள்? – ஒரு ஹோட்டல் ரெசெப்ஷனிஸ்டின் அதிசய அனுபவம்!'
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரு ஹோட்டல்களில் ஒரு வாசல் கடந்து போனாலே, சுவாரஸ்ய கதைகள் காத்துக்கிடக்கும். ஆனா, அங்க வேலை செய்யுறவர்களுக்கு அது ஒரு தினசரி சாகசம்! இப்போ ஒரு ரெசெப்ஷனிஸ்ட் அனுபவிச்ச ஒரு "பாட்டி" சம்பவம் தெரியுமா? டீ குடிக்கிற நேரத்துல கூட சிரிப்பை அடக்க முடியாது!
முக்கியத்துவம் கொடுத்து கேட்டுப் பாருங்க...
ஒரு நாளில், ஹோட்டல் ரெசெப்ஷனில் தனியா வேலை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தாராம் ஒருத்தர். அப்போ, முகத்தில் குடைச்சல் கொண்டு ஒரு வயதான பாட்டி வந்தாங்க. "நான் ஒரு பிரச்சினை பாத்தேன்... உங்களோட கவனம் வேண்டும்னு" ஆரம்பிச்சாங்க.
என்ன பிரச்சினைன்னு கேட்டா,
"ஹோட்டல் வாசலில் உள்ள பெண்கள் கழிவறை, கதவு திறந்துதான் இருக்கு. அதுவும், வாசற்படியில இரண்டு ஆண்கள் நின்று பேசிக்கிட்டிருந்தாங்க. எனக்கு ரொம்ப அவமானமா இருக்கு!"
அப்படின்னு பாட்டி ஆரம்பிச்சதும், ரெசெப்ஷனிஸ்ட் ஓரளவு கையால கண்ணாடிய வளைச்சு கவனிச்சாராம்.
உடனே ஒருத்தி ஹவுஸ்கீப்பரிடம் சொல்லியிருக்காங்க. அவங்க சொன்னாங்க, "இங்க கதவு எப்போவும் இதுதான். அது ஒரு விதி."
பாட்டிக்கு இது ரொம்ப பிடிக்கலை. "ஏன்? இது சரியில்லை!"
அந்த ரெசெப்ஷனிஸ்ட் தன்னால தெரிஞ்சத சொல்லி, "எனக்குத் தெரியல, மேடம்,"ன்னு பதில் சொன்னாராம்.
ஆனால், பாட்டிக்கு இதுவும் சமாதானமில்லை.
"நீங்க புரிந்து பேசறீங்களா? இது யாரும் சகிப்பதற்கில்லை! இது பெண்கள் கழிவறை, யாரும் வெளியில நிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. நானும் ஆண்களோட அருகில் இருக்க விரும்பினா, நேரா ஆண்கள் கழிவறைக்குப் போயிருப்பேன்!"
அப்படின்னு பாட்டி குண்டு போடுற மாதிரி பேசினாங்க!
சிரிப்பைக் கட்டுப்படுத்திக்கிட்டு, அந்த ஊழியர் "நான் உங்க பிரச்சினை புரிந்து கொள்கிறேன், மேடம்,"ன்னு சொல்லி, வேற வழியில்லாம சமாளிச்சாராம்.
ஆனா பாட்டி விடவே இல்ல! "நான் இப்பவும் குறை சொல்லி இருக்கேன். இதுக்கு ஏதாவது செய்யவேண்டும்!"
"நான் சகிப்பதற்காக இல்லை. உங்க மேலாளர் இல்லையா? ஏன் என் உணர்வுகளை எழுதி வைக்க முடியாதா?
எப்போதும் ஒரு தீர்வு இருக்கு. செய்யக் கூடிய ஆர்வம் மட்டும் வேண்டும்!"
அப்படின்னு உரைக்கும் பாட்டி, தன் பையைய எடுத்துக்கிட்டு போறாங்க.
அவ்வளவில, கடைசியில், ஆத்திரம் முழுவதும் முகத்தில் கொண்டு, ரெசெப்ஷனிஸ்டிடம் நேரா பார்த்து, "இது உங்க அம்மாவுக்கு நடக்க வேண்டியதுதான்!"ன்னு சொல்லிவிட்டு போனாங்க!
அந்த ஊழியர் எதுவும் பேசாமல், "நல்ல நாளாகட்டும், மேடம்,"ன்னு குரல் இல்லாமல் சொன்னாராம்.
என்ன சொல்லப் போறீங்க?
நம்ம ஊருலயும் இப்படித்தான் – சில பெரியவர்கள் குறை சொல்லும் போது, அவர்களுக்கு நியாயம் இருக்குமோ இல்லையோ, குறையை சொல்லி தீர்த்தே தீர வேண்டும். "நான் பேசுறேன், நீ கேளு!" அப்படின்னு ஒரு பாணி. நம்ம அப்பாதான் வீட்டு வேலைக்காரி செய்யும் குறை, வீட்டில் யாரும் கேட்காமல் இருந்தால், "இதெல்லாம் உங்க அம்மா இருந்தா பாக்க முடியுமா?"ன்னு திட்டுவாங்க! அந்த மாதிரி தான் இங்க பாட்டியும் "அம்மா" reference!
கழிவறை கதவு திறந்திருக்கணுமா, மூடணுமா – அது போலி பிரச்சினை தான். பெரும்பாலான இடங்களில், மாற்றுத்திறனாளி சௌகரியத்துக்காக கதவு திறந்தே இருக்கும். அத்துடன், அவ்வப்போது வேலைக்காரர்கள் maintenance-க்கு வெளியில நிக்க வேண்டிய அவசியம் வரும்.
ஆனா, பாட்டி மனசுக்குள்ள உள்ள கோபம், அந்த உரிமை உணர்வு – இது நம்ம சமூகத்தில் அதிகம். "உங்க மேலாளரிடம் சொல்லு, எழுது, என் உணர்வுக்கு மதிப்பு கொடு!"ன்னு வற்புறுத்துவாங்க. அந்த ஊழியர் எல்லாம் புரிந்துகிட்டு, சாந்தமாக சமாளித்தது தான் பெரிய விஷயம்.
கதை முடிவு:
இப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்துச்சுன்னு சொன்னா, நம்ம ஊருல நம்ம அப்பா அடுத்த நிமிஷம் சொல்வாங்க – "நாம பண்ணின வேலை, நாம தான் சுமக்கணும்!"
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க? இந்த பாட்டி உணர்வு நியாயமா? இல்லா, குறை சொல்லும் நாடகமா? உங்க அனுபவம், கருத்து கீழே பகிருங்கள்!
முடிவில், மனித மனம் தான் விசித்திரம்!
ஆட்கள் வர்றாங்க, போறாங்க; ஆனாலும், அந்தந்த நேரத்தில் நம்ம பதில் எப்படி இருக்கு என்பதில்தான் நம்ம பண்பாட்டின் அழகு இருக்கிறது.
அடுத்த முறையும், ஒரு குறை சொல்லும் பெரியவர் வந்தா, சிரிப்புடன் "நல்ல நாளாகட்டும், மேடம்!"ன்னு சொல்ல மறக்காதீங்க!
கதையை ரசிச்சீங்களா? உங்கள் கருத்துக்களை டிஸ்கஷனில் பகிரவும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: 'It should've happened to your mother!'