அறிவு ஆணவத்துக்கு ஆப்பிள் கொடுத்த பதில் – ஒரு சின்ன பழ வஞ்சகம்!
நம்ம வாழ்க்கையில் எல்லாருக்கும் ஒரு ரகசியம் இருக்குமா? நம்மள விட ‘நான் தான் பெரிய அறிவாளி’னு காட்டிக்கொள்ற அந்த ஒரு நண்பர்! அவரோட அறிவு பசங்க, பத்தும்பது நாட்டுல வளர்ந்திருக்காங்க, இலக்கியம், தத்துவம், மொழி – எல்லாம் பக்கா. ஆனா, எல்லாம் சரி, அவரோட அறிவு ஆணவம் ஓவரா போறது தான் சோதனை!
அந்த மாதிரி ஒரு நண்பர், மற்றவர்களை நேரில் தூக்கி எறியாதாலும், வார்த்தைகளில் தூக்கி எறிவாரு. “நீங்க இப்படி தெரியாமா?” “நீங்க இது தெரியாமா?”ன்னு கேக்கும்போது, நம்ம பாவம், ‘நானும் ஏதாவது படிச்சிருக்கேனே!’னு தோணும்.
அப்படிப்பட்ட நண்பருடன் நடந்த சின்ன பழிவாங்கும் கதை தான் இது. உங்கள் நண்பர்கள் கூட்டத்தில் இதை யாராவது அனுபவிச்சிருக்காங்கனா, இதை கட்டாயம் படிக்க சொல்லுங்க!
அந்த நாள் காலை...
ஒரு பெரிய நாள். பல வருடங்களுக்கு பிறகு, நாங்க எல்லாரும் ஒரு புது நகரத்தில் சந்தித்து, சுற்றி பார்க்கப் போனோம். ஆரம்பம் ரொம்பவே சந்தோஷமாக இருந்தது. ஆனா, எப்போவுமே போல, அவரோட அறிவு ஆணவம் மெதுவா வெளிப்பட ஆரம்பிச்சிடுச்சு.
காலையிலே, எல்லாரும் விடுதியில் காபி, டீ, பழம் எல்லாம் எடுத்துக்கிட்டு இருந்தோம். நான் ஒரு நல்ல சிவப்பு ஆப்பிளை எடுத்துக்கிட்டு, சாப்பிட்டேன். எல்லாரும் பசிக்காகச் சாப்பிடுவாங்க, நம்ம அறிவாளி மட்டும் வேற. அவர், “நீங்க ஏன் முழு ஆப்பிளையே சாப்பிடல? ஏன் இதுக்கு மட்டும் கர்ணம்?”னு கேட்க ஆரம்பிச்சாரு. அந்த சத்தம் கேட்டதும், ‘இப்போ இல்லைன்னா, இன்னொருநாள் ரெண்டு பேர் முன்னாடி என்னை தூக்கி எறிவாரு’ன்னு மனசில் வந்துச்சு.
நான் என்ன செய்யலாம்னு யோசிச்சேன். அவர் கேள்விக்கு நேரடி பதில் சொல்லி, என் வாழ்நாள் ஆப்பிள் சாப்பிடும் பழக்கத்தை விளக்கணுமா? இல்ல, புதிதா ஏதாவது செய்யலாமா? அதுக்குள்ளே எனக்கு ஒரு நல்ல ஐடியா வந்துச்சு.
அந்த அறிவாளி நண்பர், எப்போதும் ‘நான் தான் அறிவில் அடிக்கடி முன்னிலை’னு காட்டிக்காட்டுவாரா? அவர் பாணியில் அவரையே ஒரு சிறிய வஞ்சகம் செய்யலாம்னு முடிவுச்சு!
நான் சிரிச்சுட்டு, “சீட்ஸ்-ல சயனாயிட் இருக்குமாம்! அதான் சாப்பிட மாட்டேன்னு”னு சொன்னேன். (இது எல்லாருக்கும் தெரியும், ஒரு ஆப்பிள் சீட்ஸ் சாப்பிட்டா உயிருக்கு ஆபத்து கிடையாது, ஆனா, அவர் என்ன செய்றாருன்னு பாருங்க!)
அவர் முகத்திலே ஒரு அசத்தலான ‘ஆஹா, இதோ என் அறிவு டீச்சர் வந்துவிட்டேன்’ன்னு தோணும் look! உடனே அவர், “இல்லை, அப்படி இல்ல...”ன்னு ஆரம்பிக்க வந்தாரு. அதுக்குள்ளே, நான் “அட, அண்ணே, நான் ஜோக்குதான் பண்ணினேன்!”ன்னு நக்கலா சொல்லிட்டேன்.
அவர் எந்தப் பதிலும் சொல்ல முடியாம, வாயை மூடி நின்றார். அந்த கணம், என் உயிர் முழுக்க ஞாபகம் வைக்கும் ஒரு விஷயம்! இதுவரைக்கும் அவர், எல்லாரையும் அறிவில் அடித்து நசுக்குறவர்; அந்த நாள் மட்டும், நான் அவரை நசுக்கிட்டேன்.
பழிவாங்கும் சந்தோஷம்
அந்த ஒரு சின்ன வெற்றி, எனக்கு அந்த பயணமெல்லாம் இனிமையா போய் விட்டது. அவர் அறிவு ஆணவம் முழுக்க மாறல, ஆனா அந்த ஒரு நாள், அவரை அவர் பாணியில் சும்மா ஹாஃப்பண்ணிட்டேன். நம்ம ஊர்ல சொல்வது மாதிரி, “யாரு யாரை கெடுப்பானு பார்த்தேன், குருவி குருவிக்கிட்ட கற்றது!”
இந்த அனுபவம் சொல்ல வருவது என்னன்னா, அறிவு என்பது அனைவருக்கும் இருக்கக்கூடியது. அதை கொண்டு மற்றவர்களை ஆணவமாக பார்த்தால், ஒருநாள் அந்த அறிவு தான் நம்மை லேசா நக்கலாக்கும்.
நம் பாரம்பரியத்திலேயே, ‘அறிவை பகிர்ந்து மகிழுங்கள், வறுமை இல்லை’ன்னு சொல்றாங்க. ஆனா, அறிவு ஆணவம் வந்தா, பழசிக்குட்டு விழும் நிலைதான் வரும்.
நீங்களும் இப்படிப் பெரிய அறிவாளிகளுடன் சம்பந்தப்பட்ட அனுபவங்கள் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! உங்கள் அறிவு கதை, அடுத்தவங்க அறிவு ஆணவத்தை குறைக்கும்!
நமக்கு தெரிந்தவர்கள் யாரும் அறிவு ஆணவம் காட்டுறாங்களா? இல்லையென்றால், இந்த கதையை ஃபார்வர்டு பண்ணுங்க. யாருக்காவது பயனாக வந்துரும்!
சிறு பழம், பெரிய பழிவாங்கல் – இதுதான் வாழ்க்கை!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Facing intellectual arrogance with an apple