'அவங்களைப் புள்ளைய்னு கூப்பிடக்கூடாது! – ஒரு ரிசெப்ஷன் மேசையின் காமெடி அனுபவம்'
நமஸ்காரம் நண்பர்களே! எல்லாரும் நலம் இருக்கீங்களா? இன்றைக்கு நம்முடைய கதையில், ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் நடந்த ஒரு சூப்பர் காமெடி சம்பவத்தை, நம்ம ஊர் நக்கல் கலந்த பார்வையில சொல்லப்போறேன். 'கஸ்டமர் அரசன்'னு சொல்வாங்க, ஆனா சில சமயங்களில், அந்த அரசன் முரட்டு ராஜா மாதிரி நடந்துக்கிட்டா என்ன ஆகும்? அந்த அனுபவத்தை தான் இன்று பகிர்ந்துக்கிறேன்!
நம்ம ஊர் ஹோட்டல் ரிசெப்ஷன் என்றால், காலை புளிக்குழம்பு வாசனை, வாடிக்கையாளர்களோட சிம்பிள் கேள்விகள், ஆபீஸ் பையனோட சிரிப்பு – இவை எல்லாம் சாதாரணம். ஆனா அந்த நாள் மட்டும், ஒரு 'விசித்திர அரசி'யோட கலாட்டா.
மாலை ஷிப்ட் பணியில் இருந்த என் கூட்டாளி, ஒரு பெண் வாடிக்கையாளரைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பிச்சார். "அவங்க அடிக்கடி தாமதம் பண்ணிட்டு, அடிதடியா பேசுறாங்க. அடடே, அடையாள அட்டை தரவே இல்ல. கடைசில கொஞ்சம் நேரம் கலாட்டா பண்ணிட்டு, முடியாம எடுத்து கொடுத்தாங்க." நானும், "சரி, ராத்திரி நேரத்துலே எல்லாம் அமைதியா இருக்கும்"னு நினைச்சேன்.
ஆனா, கதையை பாருங்க! இரவில் அந்தப்பெண் திரும்ப ரிசெப்ஷனுக்கு வந்தாங்க.
வாடிக்கையாளர்: "இந்த ப்ரிண்ட் அவுட்ல இருக்குற முகவரி என்னோடது கிடையாது. நான் Connecticut-லே இருக்கவே இல்ல. இது மோசடி!"
நான்: முட்டாளா கேள்வி கேக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க! "அது தான் நீங்க ரூம் புக் பண்ணிய மூன்றாம் கடை முகவரி. ஆனா, உங்க முகவரியை மாற்றிக்கலாம். சொல்லுங்க, எது?"
வாடிக்கையாளர்: "நான் சொல்ல மாட்டேன்! என்னை செக்-இன் பண்ணின அவங்கடம்தான் என் அடையாள அட்டை இருக்கு. அதுல இருக்குது."
நான்: "அது ரொம்ப சின்ன எழுத்துல இருக்கு. உதவிக்கு நீங்க சொல்லினா நல்லா இருக்கும்."
வாடிக்கையாளர்: "உங்கக்கண்ணாடி மாற்றிக்கோங்க. இதை சரிசெய்யலன்னா, மோசடி தான் பண்ணீங்கனு புகார் போடுறேன்!"
நான்: "நீங்க முகவரி சொல்ல மறுக்குறீங்கன்னு தெரிஞ்சா, இப்போ வேற பேச வேண்டியதில்ல. கதை முடிஞ்சது."
அவங்க ரொம்பவே கோபமா போயிட்டாங்க. கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு, திரும்ப வந்தாங்க.
"உங்க பேரு என்ன, இன்னொரு பேரு – அந்த 'broad' (தமிழ்: அவள்) யாரு?"னு கேட்டாங்க. நாங்க நம்ம பேரை மட்டும் சொன்னோம். முழு பேரு சொல்லக்கூடாது – தமிழில் சொல்வாங்க, "பேய்க்கிட்டே முழுப்பெயர் சொல்லக்கூடாது"ன்னு!
அடுத்து, "நா உங்களை மோசடி பண்ணினீங்கன்னு புகார் போடுறேன்!"னு திரும்பவும் அடித்தாங்க. ஆனா, நம்ம ஊர் சொல்வது போல, "கேளிக்காரி வேலையில கேளிக்கையா தான் இருக்கணும்!" என நானும் அமைதியா இருந்தேன்.
இங்க ஒரு முக்கியமான விஷயம் – அந்த வாடிக்கையாளர், "broad"ன்னு ஆங்கிலத்தில் பெண்களை குறிக்கும்போது (அது ஒரு பழைய வசைச்சொல்), அது ரொம்பவே மரியாதை இல்லாத வார்த்தை. நம்ம ஊர் மாதிரி குடும்ப, பண்பாட்டு மரியாதை அதிகம் கொடுக்கும் இடங்களில், இப்படிச் சொல்லினா, அங்க இருந்த அம்மாமா கூட கத்திப்புடி தட்டுவாங்க!
தமிழில், பெண்களைப் பற்றி பேசும்போது "அவ" "அவள்"னு கூட சொன்னா, சில சமயங்களில் தவறானதா நினைப்பாங்க. அதனால, வாடிக்கையாளரா இருந்தாலும், பணியாளர் அப்படி மரியாதை இல்லாம பேசறது நல்லதில்ல.
இந்த சம்பவம் நமக்கு ஒரு பாடம் சொல்லுது – எந்த இடத்திலும், எந்த நிலைமையிலும், மரியாதை முக்கியம். வெறும் பணம் கொடுத்து ரூம் எடுத்தா, எல்லாரையும் தயங்காம பேசலாம்னு யாரும் நினைக்கக்கூடாது.
இப்போ இந்தக் கதையைப் படிச்சு, உங்களுக்கும் இப்படி ஆபீஸ்/வாடிக்கையாளர் சம்பவம் நடந்திருக்கு னு தோணுதா? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க! நம்ம ஊர் சொல்வது போல, "நகைச்சுவையா எடுத்துக்கோங்க; வாழ்க்கை ஒரு ரஜினி படம்தான்!"
சிறந்த அனுபவங்களை, மீண்டும் சந்திப்போம்!
உங்களுடைய கருத்துகளும், அனுபவங்களும் கீழே பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள். வாழ்க்கை நம்மை எப்போதும் சிரிக்க வைக்கும் – குறிப்பாக, ரிசெப்ஷன் மேசையில்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Never call chicks broads