ஆன்லைன் விமர்சனம்: என் சகோதரி, நானும் – ஒரு ஹோட்டல் முன்னணி மேசை கதைகள்!
ஒரு ஹோட்டலின் முன்னணி மேசையில் வேலை செய்யும் போது, தினமும் வேறுவேறு மனிதர்களும், விதவிதமான அனுபவங்களும்! ஆமாம், ஹோட்டல் என்றாலே நமக்கு நம் ஊர்போல் “விருந்தோம்பல்” அப்படினு ஒரு பெரிய தர்மம் இருக்கிறது. ஆனா, அதே நேரத்தில், ஒவ்வொருவரும் தங்கள்தான் சரி, இப்படிதான் செய்யணும் னு நினைச்சுப் போயிடுறாங்க. அந்த மாதிரி தான், இந்த கதையிலே என் சகோதரி ஒருத்தரும், நானும் – ரெண்டு பேரும் ரெண்டு விதமான பாணியில் வாடிக்கையாளர்களை சமாளிக்கிறோம்.
என் சகோதரிக்கு “ஒழுங்கு” என்றால் உயிர். ஹோட்டலுக்கு வரும் வாடிக்கையாளர்களில், Elite Member-ஐ மட்டும் தான் ஸ்வாகத் கிஃப்ட் பேக் (இரண்டு பாட்டில் தண்ணீர், ஒரு ஸ்நாக்) கொடுக்கணும் என்பதில் கட்டுப்பாடு. நான்? என் மனசு தான் பூஜை பாத்திரம்! யார் வந்தாலும், “வரவேற்கிறேன், நன்றி!”னு எல்லாருக்கும் ஓர் அளவு கிஃப்ட் பேக் கொடுத்துடுவேன். “விருந்தோம்பல்” தமிழர் மரபு அல்லவா? அந்த மாதிரி வழக்கங்கள் தான் ஆன்லைன் விமர்சனங்களில் என்னை போற்றி எழுத வைக்குது.
ஒரு நாள், இருவருக்கும் பற்றிய விமர்சனங்கள் ஆன்லைனில் வந்திருந்தது. முதலில், என் சகோதரிக்கு – அதை வாசிச்சதும், அவங்க முகத்தில் ஒரு “சின்ன நாய்” மாதிரி முகபாவனை! “அந்த வயசான அம்மா டெஸ்க்கில் நின்றதும், எங்களை வரவேற்கவே இல்ல. முகத்தில் ஒரு துக்கம், எங்களை பார்த்து பேசவே விருப்பமில்லாத மாதிரி இருந்தது!” இப்படி எழுதியிருக்கு. நான் நன்றாகவே அவளோட வேலை பார்க்கிறேன். உண்மையில் அவள் நல்லவள் தான், ஆனால் வெளியில பார்ப்பவர்களுக்கு கொஞ்சம் கடுமையானவள் போல தெரியும். விமர்சனம் பார்த்த உடனே அவள் முகம் சிரிப்பை மறந்ததே! நானும் சிரிப்பை மறக்க முடியல. (அது ஒரு குற்றம்தான், ஆனா என்ன செய்வது?!)
அடுத்தது, என்னைப் பற்றி – வாசிக்க ஆரம்பித்த உடனே, “இதெல்லாம் உண்மை இல்லை!”னு உடனே சொல்லிட்டேன். யார் எழுதுனாங்க, என்ன நடந்தது எனக்கு தெரியும். அந்த வாடிக்கையாளர் மூன்று வாரம் ஹோட்டலில் தங்கியிருந்தார். சில பிரச்சனைகள் நடந்தது, சிலவற்றை எங்களுக்கு சொல்லி தீர்வு கேட்டார், சிலவற்றை உள்ளுக்குள்ளே வைத்துக்கிட்டு ஆன்லைனில் மட்டுமே எழுதியிருக்கிறார்!
Checkout செய்யும் போது நடந்த சம்பவம் – “உங்கள் தங்கும் அனுபவம் எப்படி இருந்தது?”னு நானும் மரியாதையா கேட்டேன். அவர் பதில்? “அதுக்கு என்ன கேக்கற?”னு கோபமாகச் சொன்னார். நான் “நன்றி, நாளை நல்லது நடக்கட்டும்!”னு சிரிச்சு கீ கொடுத்தபடி அனுப்பினேன். பின் அவர் திரும்ப வந்து ரசீது கேட்டாரு. அதை உடனே பிரிண்ட் பண்ணி கொடுத்தேன். அதுதான் – எதுவும் வேறு இல்லை, சண்டை இல்லை, கோபம் இல்லை, சின்ன குறும்பு கூட இல்லை!
ஆனா விமர்சனத்தில் – “யுவன் டெஸ்க்கில் நின்ற அந்த இளம் மனிதன், ரொம்ப மோசமான வார்த்தை பேசினான்”னு ஓர் நீளமான குறைச்சொல்! நாமும் வாசிச்சதும், என் சகோதரி திரும்பி என்னைப் பாத்து, “அவர் முழுக்க பொய் எழுதறார்!”னு சிரிச்சா – இருவரும் சிரிப்பை அடக்க முடியல.
இந்த கதையில் ஒரு முக்கியமான விஷயம் – நான் அந்த இடத்திலேயே ஒரே கருப்பு தோல் நிறம் கொண்ட வெளிநாட்டு பணியாளர். நம்ம ஊரிலேயே, நிற வித்தியாசம், வெளிநாட்டு பார்வை என்றால் எவ்ளோ சிரமம்? என் சகோதரர்கள் செய்யும் சில காரியங்களை, நான் செய்ய முடியாது. எனக்கு என் “அதிர்ஷ்டம்” தெரியும். அதனால்தான், என் பணியில் சற்று கூட தவறு நடந்தால், அது பெரிய பிரச்சனையா ஆகிவிடும்.
நம்ம ஊர் வேலைப்பாடுகளைப் பார்த்தாலும், “வாடிக்கையாளர் தேவன்”ன்னு சொன்னாலும், சில சமயம் வாழ்க்கை, யாரோ ஒருவரின் கண்களில் எப்படி தெரிகிறது என்பதில்தான் இருக்கிறது. ஒருவருக்கு ஒரு காணோம்; இன்னொருவருக்கு அது சாதாரணம்.
ஹோட்டல் முன்பணியில் வேலை செய்வது, ஒரு பெரிய சினிமா மாதிரி தான். வேறுவேறு கதாபாத்திரங்கள், சிரிப்பு, சண்டை, கண் கலங்கும் சம்பவங்கள், எல்லாமே இருக்கு! ஆனா, ஒரு நல்ல நட்பும், ஒரு புன்னகையும், எல்லா விமர்சனங்களைவிட மேலானது.
நீங்க எப்போதாவது ஹோட்டலில் தங்கினீங்கனா, அந்த முன்பணியாளர்களுக்கு ஒரு சிரிப்பு கொடுத்து பாருங்க. அவர் மனசும் மகிழும், உங்களுக்கும் ஒரு நல்ல அனுபவம் கிடைக்கும்!
உங்களோட ஹோட்டல் அனுபவங்கள் என்ன? ஆன்லைன் விமர்சனங்களில் உங்களுக்குப் பிடித்தது/பிடிக்காதது என்ன? கருத்துகளில் பகிரங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Online review including both my coworker and I