'இங்க தான் எங்கள் ஓட்டல் இல்லைங்கன்னு ஒற்றுமை காட்டும் விருந்தாளிகள்!'

முன்னணி கவுன்டரில் குழப்பத்தில் உள்ள முதியவர்கள், விடுதிக்கு உரிய விசை இல்லையெனில் திகைவாகப் பார்த்து இருக்கிறார்கள்.
ஒரு சினிமா தருணத்தில், முதியவர்கள் விடுதி முன் கவுன்டரில் நின்று, அவர்களின் அறை பதிவு இல்லாததை அறிந்து குழப்பமடைகிறார்கள். இந்த எதிர்பாராத குழப்பம், ஒரு ஆச்சரியமான திருப்பத்துக்கு வழிவகுக்கும்!

இங்க தான் எங்கள் ஓட்டல் இல்லைங்கன்னு ஒற்றுமை காட்டும் விருந்தாளிகள்!

பசுமைச்சோலை போல ஓட்டல் வாசலில் காத்திருந்தேன். அந்த நேரம், வயதான தம்பதிகள் இருவரும் தடுமாறி வந்தார்கள். முகத்தில் குழப்பம், கையில் இரண்டு பையில் பழைய மாதிரியான சாமான்கள். "சாவி மரந்து போச்சு, எங்களுக்கு duplicate key கொடுங்க!" என்று கேட்டார்கள்.

இது எல்லாம் நம்ம ஊர் டீச்சர் வீட்டுக்கே வந்த பையன் போல இல்லை. இது அமெரிக்க ஓட்டல் கதை. ஆனால், நம்ம ஊரு பாவம், பொறுப்பும் கலந்த பண்பாட்டு பார்வையில் பார்த்தால், இது நம்ம வீட்டு வாசலில் நடந்ததா என்றே தோன்றும்!

சரி, நான் பணிவாக, "சார், உங்க அடையாள அட்டை கொஞ்சம் காட்டுங்க" என்றேன். அவர்கள் கொடுத்த ID-யை பார்த்தேன். கணினியில் அந்த பேரைத் தேடினேன். "இந்த பேருல என்கிட்ட பதிவு எதுவும் இல்லையே!" என்று சொல்ல, அவர்கள், "நாங்க தான் 204-ல் தங்கியிருக்கோம், உங்க ரெசிப்ஷனிஸ்ட் தான் சாவி கொடுத்தார்!" என்று வலியுறுத்தினார்கள்.

பஞ்சாயத்து நம்ம ஊர்ல நடந்தா, அடுத்த வீட்டு அம்மா வந்து 'அது நம்ம வீட்டைல்ல, பக்கத்து வீடு'ன்னு சொல்லி தீர்த்து வைப்பாங்க. ஆனா, இங்க அமெரிக்க ஓட்டல்! என் கணினியில் 204 என்ற அறை வெறுமை என்று காட்டுகிறது. அதாவது அந்த அறை காலியாகவே இருக்கிறது.

"சார், மடம், இந்த பேரும், அந்த ரூம் நம்பர்-ம் எங்களிடம் இல்ல. வேற ஓட்டலா பார்த்தீங்களா?" என்றேன். "இல்ல, இது தான். நாங்க போன வாரம் வந்தோம். 'Breakfast included'ன்னு சொன்னாங்க," என்று நம்பிக்கையுடன் சொன்னார்கள்.

என்னோட கம்பெனி ஊழியர் ஒருவரும் வந்தார். அவர் கையில கீ காட் எடுத்துப் போய், அந்த 204 ரூம் திறந்து காட்டினார் – உள்ளே ரொம்ப நேரம் தூங்கும் புழுதி மட்டுமே! அந்த தம்பதிகள் அப்போதுதான் சற்று குழப்பமாக, "ஐயோ, இது நம்ம ஓட்டல் இல்லை போல..." என்றார்கள்.

நம்ம ஊர்ல இது நடந்திருந்தா, "அது பக்கத்து அண்ணா ஹோட்டல், நீங்க தப்பா வந்துட்டீங்க!"ன்னு சத்தம் போட்டிருப்பாங்க. ஆனா, இங்க, சமாதானமாக "சரி, மன்னிக்கணும்," என்று சொல்லி வெளியே சென்றார்கள். அந்த தம்பதிகள் பின்னாடி உண்மையான ஓட்டலை கண்டுபிடித்தார்களா என்பதே இன்னும் புதிர் தான்!

இந்த சம்பவம் நம்ம எல்லாருக்கும் ஒரு பாடம். வெளிநாட்டில் போனாலும், நம்ம ஊர்லயும் தான் – ஓட்டல், லாட்ஜ், அறை எண், நம்ம பெயர் எல்லாம் சரியா பாத்து, அடையாள அட்டை வைத்துக்கொங்க. இல்லனா, தப்பு ஓட்டல் வாசலில் நின்று 'சாவி தருங்க'னு கேட்டுப் படம் போல ஓர் கலாட்டா ஆகிடும்!

இதில் இருந்து இன்னொரு குறிப்பு: நம்ம ஊரு திருமண வீட்டுக்கே போனாலும், விருந்தாளிகள் அடிக்கடி, "எங்க ரூம் எண் என்ன?" என்று மறக்கிறாங்க. அமெரிக்காவில் கூட இது நடக்கிறது என்பதே சிரிப்புதான்!

முடிவாக, இந்த சம்பவம் உங்களுக்கு நகைச்சுவையா இருந்ததா? உங்களுக்கு நேரில் இதுபோல ஏதாவது காமெடி சம்பவம் நடந்ததுண்டா? கமென்ட்ல பகிருங்க! நம்ம ஊரு வாசல் கதை, அமெரிக்க ஓட்டல் கதை – எது அதிகம் சிரிக்க வைக்கும்?

உங்கள் கருத்துக்களையும் அனுபவங்களையும் கீழே எழுதுங்க!


(உங்கள் நண்பன், தமிழ் இணையத்தில் உல்லாசமான பயணம்!)


அசல் ரெடிட் பதிவு: You’re not at this hotel!