இந்த ஹோட்டல் வாடிக்கையாளர் – 'என் மகன்' – உயிரைப் பறிக்கும் சவாலை உருவாக்குகிறார்!
வணக்கம் நண்பர்களே,
நம்ம ஊர் வேலைகளில் ஏதாவது கலாட்டா இல்லையென்றால், அது வேலைதானா என்று கூட சந்தேகமாய் இருக்கும்! ஆனால், அமெரிக்க ஹோட்டலில் முன்பணியாளராக வேலை பார்க்கும் ஒருவருக்கு நடந்த கதை, நம்ம ஊர் சினிமா "சாமி சத்ரேயம்" கதையைக் கூட மிஞ்சும். இந்த கதையை படிச்சீங்கனா, "அப்பப்பா, நம்ம மேலாளர்கள் நல்லவர்கள்தான்!" என்று கூட நினைக்கலாம்!
கதை ஆரம்பம்:
அந்த ஹோட்டல் முன்பணியாளர் (Reddit-ல் u/Initial-Joke8194 என்பவர்) வேலைக்கு வந்ததும், ஒரு வாடிக்கையாளர் திடீரென்று வந்து, "அம்மா!" என்று கூப்பிட ஆரம்பித்து விடுகிறார். இவங்க சொந்த மகன் இல்ல; ஆனா, அந்த வாடிக்கையாளர் மனநிலை சற்று கலங்கலாக இருப்பதால், எதையோ ஊஹிக்கிறார். இரவு முழுக்க "சொந்த மகன்" போல அலைந்து திரிந்து, ஹோட்டலையே சிரிப்பவைக்கும் சூழ்நிலை!
காமெடி எல்லாம் போதும்:
கதை நகைச்சுவையிலிருந்து திகிலாக மாற ஆரம்பிக்கிறது. அந்த வாடிக்கையாளர் ஹோட்டல் லாபியில் 6 மணிக்குத் துவங்கி, 11 மணி வரை அப்படியே அமர்ந்து உறங்காமல் இருக்கிறாராம். மேலாளர் சொல்வது: "இவரு லாபியில் இருக்கலாம், ஆனா படுத்து தூங்கக்கூடாது!" என்கின்றார். இது என்ன, 'சாம்பார் சாப்பிடலாம், ஆனா பருப்பு போட்டுக்கூடாது' மாதிரி! நம்ம ஊர் வீட்டில், 'விருந்தினர்கள் வந்து, வரவேற்பறையில் அமரலாம், ஆனா படுக்க முடியாது' என்று அம்மா சொல்லும் சமயங்களை நினைவு படுத்தும்.
முன்பணியாளர்களின் அவலம்:
அந்த பாவம் முன்பணியாளர் – வேலை நேரம் முழுக்க, அந்த வாடிக்கையாளரைப் பார்த்து, கண் விழிக்கவேண்டிய நிலை! கூடவே, கழிப்பறை போக கூட பயம். 11 மணிக்கு லாபி பூட்ட வேண்டிய நேரம் வந்ததும், அவரை வெளியே அனுப்ப முயன்றால், அவர் மறுக்கிறார். போலீசை அழைத்தாலும், மேலாளர்களின் கட்டளை காரணமாக போலீசார் செய்ய முடியாது. "நீங்க சொல்றது சரிதான், ஆனா மேலாளர் சொன்னாங்க பாருங்க!" – இது போலிஸ் பதில். நம்ம ஊர் அலுவலகங்களில், மேலாளர் சொல்லிவிட்டார் என்றால், யாரும் எதுவும் செய்ய முடியாத நிலை, அப்படியே!
"காபி எடுத்துக்கறேன்" என்று கதவைக் கிழிக்க வரும் வாடிக்கையாளர்:
வெளியே நின்று, கதவைத் திறப்பதற்காக பல முறை முயற்சிப்பார். "ஒரு காபி எடுத்துக்கறேன்!" என்று கத்துவார். அதெல்லாம் தெரிந்த ரகசியம்; உள்ளே வந்ததும், மீண்டும் 'லாபி பிடிப்பு' ஆரம்பம். இதைக் கேட்டால், நம்ம ஊர் கடையில் 'ஒரு டீ மட்டும் குடிக்க வரேன்' என்று வந்து, முழு கடையை ஆக்கிரமிக்கிற நண்பர்களை நினைவு வரும்!
முகாமை, போலீஸ் – எல்லாம் தோல்வி:
மேலாளர் சொல்வது: "வாடிக்கையாளர் வெளியே நிக்கலாம், நம்ம கையிலே எதுவும் இல்லை!" போலீசும்: "நீங்க உங்களாலே அவரை வெளியே அனுப்ப முடியாது, மேலாளர் சொல்லிருந்தாங்க!"
இப்படி எல்லாரும் கைகள் கழுவும் போது, அந்த முன்பணியாளர் – பாவம் – "நான் என்ன செய்யறது?" என்று கதறுகிறார்.
நடுநிசியில் நடக்கும் சோதனை:
அந்த வாடிக்கையாளர் திடீரென்று தன்னுடைய அம்மாவாக பார்க்காமல், கொஞ்சம் தெளிவாக நடந்துகொள்கிறாராம். ஆனாலும், அந்த முன்பணியாளருக்கு ரத்தம் கசக்கும் கஷ்டம்! "இவங்க மேலாளரா? போலீசா? யாராவது எனக்கு உதவி செய்யலாமா?" என்று மனதுக்குள் கதறுகிறார்.
நம்ம ஊர் பார்வையில்:
இந்த கதையை நம்ம ஊர்காரர் படித்தால், "ஏன் அந்த மேலாளருக்கு ஒரு நல்ல பாடம் கற்றுக்கொடுப்பது?" என்று வாயில் சொல்வார்கள். நம்ம ஊரில் இப்படிச் சிரிப்பான சம்பவம் நடந்தால், ஊர் முழுக்க பேசிப்போடுவார்கள்; மேலாளரை கூட்டி, பெரியவர்கள் ஆலோசனை கூட்டம் வைப்பார்கள். ஆனா இங்கே எல்லாரும் கைகளை கழுவி, 'சும்மா இருக்கணும்' என்று விட்டுவிடுகிறார்கள்.
முடிவு:
இந்த கதையில் உள்ள நகைச்சுவை, திகில், அசிங்கம் – எல்லாமே நம்ம ஊர் வேலைகளிலும், கடைகளிலும், அலுவலகங்களிலும் சற்று வித்தியாசமாக நடக்கும். ஆனால், ஒரே மாதிரி – மேலாளர்களின் அலட்சியம், போலீசின் கைமுடிப்பு, பணியாளர்களின் மனக்கஷ்டம்!
நீங்களும் இப்படியொரு சம்பவம் அனுபவித்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் கருத்துகளை கீழே பகிருங்கள். இந்தக் கதையை உங்கள் நண்பர்களுடன் பகிர்ந்தால், அவர்களும் சிரித்து மகிழ்வார்கள்!
அறிவுரை:
கடவுளே, எல்லாருக்கும் நல்ல வேலை, நல்ல மேலாளர், நல்ல வாடிக்கையாளர் கிடைக்கட்டும்!
"சமையல் சாமியுடன்" அல்ல, "சாம்பார் சத்ரேயனுடன்" அல்ல… ஒரு நல்ல வேலைக்காக நம் நண்பனுக்கு வாழ்த்துகள்!
இந்த பதிவை படித்து ரசித்தீர்களா? உங்கள் அனுபவங்களையும் கருத்துகளையும் கீழே பகிருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My “son” continues to be a problem