இருபது வருடம் கழித்தும் சுட சுட பழி! — ஒரு பக்கத்து வீட்டு அக்காவின் ‘சூப்பர்’ பழிவாங்கல்
நம்ம தமிழ்ச் சமூகத்தில், "பக்கத்து வீடு" என்றாலே எத்தனை விதமான கதைகள்! அப்புறம் “பக்கத்து அம்மாவும்” என்றால்? ஒவ்வொருவருக்கும் தனி அனுபவம் இருக்கும். பலருக்கு அங்கிருந்து வரும் உதவி, அன்பு, சாம்பார் வாசனை எல்லாம் நினைவுக்கு வரும். ஆனா, சில சமயம் அந்த பக்கத்து வீட்டு அக்கா நம்ம வாழ்க்கையில் ஒரு பெரிய 'சோதனை'க்காரியாக மாறிடுவாங்க. அந்த மாதிரி ஒரு சுவாரசியமான பழிவாங்கல் கதையைத்தான் இப்போ பார்க்கப்போறோம்.
ஒரு அமெரிக்க குடும்பம், இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு தங்களது சொந்த வீட்டை விட்டு வாடகை வீட்டுக்கு குடியேறுறாங்க. காரணம், அந்த வீடு விற்ற பணத்துல ஒரு புது வியாபாரம் துவங்கனும் என்று ஆசை. அந்த தெரு பசுமை நிறைந்த, நல்ல குடும்பங்கள் நிறைந்த ஒரு நல்ல குடியிருப்பு பகுதி. எல்லாரும் நல்லவங்க, அன்பாக பழகுறாங்க. ஆனா, ஒரு பக்கத்து வீட்டு அம்மா மட்டும் தான் 'வாடகைதாரர்கள்' என்ற காரணத்தால அவர்களது குடும்பத்துடன் நன்றாக பழக மறுக்குறாங்க.
நம்ம ஊர்ல "வாடகைதாரர்" என்றால் சிலர் இப்படி பார்ப்பது புதுசு இல்லை. 'சொந்த வீடு' இல்லாதவங்கன்னா, அவர்கள் குழந்தைகளுக்கும், குடும்பத்திற்கும் ஒரு சிறுமை பார்வை. அந்த அம்மா தன் பிள்ளைகளையும், பக்கத்து வீட்டுக்காரர் பிள்ளைகளையும் விளையாட விடமாட்டேன், கூட்டமாக உள்ளே அழைச்சுக்குவாங்க, நம்ம பிள்ளைங்க மட்டும் வெளியே தனியா நிக்கணும். வீதியில் நடக்கும் பொங்கல் கொண்டாட்டம், தீபாவளி விளையாட்டு எல்லாமே நம்ம பிள்ளைகளை தவிர்த்து நடக்குமாம்!
அப்படி இரண்டாம் நிலைக்கே சென்ற அந்த குடும்பம், கடுமையாக உழைத்து, சில வருஷத்துக்கு பிறகு, அதே பகுதியில் மற்றொரு வீடு வாங்குவாங்க. "நம்ம பசங்க நல்ல பசங்கதான், இதெல்லாம் ஒழுக்கமில்லாம வாடகைதாரர்னு பார்த்த பயாசு," என்கிறார்கள். அப்புறம் வாழ்க்கை முன்னேறி, ஓர் இருபது வருடம் ஓடிவிடும்.
ஆனா, அந்த பக்கத்து அம்மாவின் செய்கை மறக்க முடியுமா? “நாட்டு மழைக்காறும், மனசு மறக்குமா?” என்பாங்க. இருபது வருடம் கழிச்சும் அந்த அம்மாவுக்கு ஒரு 'சூப்பர்' பழி திட்டம். இப்போ அந்த குடும்பம் வேறு மாநிலத்தில் வாழ்கிறாங்க, பக்கத்து அம்மாவை நேரில் பார்க்க வாய்ப்பு இல்லை. ஆனா, மனதுக்குள்ள இருந்த அந்த சிறு 'பழி' முளை விட்டு வளர்ந்திருக்கு.
ஒரு நாள், ஒரு அழகான வாழ்த்து அட்டையை வாங்குகிறாங்க. அதுல, ஒரு குறிப்பு போடுறாங்க: “நீங்க எப்படி ஒருத்தரைக் கொடுமைப்படுத்தினீங்க, அது தான் உங்க உண்மை முகம்!” என்று நேரடி வார்த்தையில் எழுதாமலே, சகஜமான வார்த்தைகளில் சொல்லி, அந்த அம்மாவுக்கு கடிதம் அனுப்புறாங்க. வாங்கி படிச்ச அந்த அம்மா, யார் அனுப்புனது, ஏன் அனுப்புனது என்று இன்னும் யோசிக்கிறாளாம்! 'போட்ட போக்கு' என்பாங்க இல்ல, இதுதான் அந்த மாதிரி பழி.
இந்தக் கதையை படிக்கும்போது, நமக்கும் நம்ம ஊரில் நடந்த சம்பவங்கள் நினைவுக்கு வரும்தானே. சிலர் சொந்த வீடு, வாடகை வீடு என்று பாகுபாடு பண்ணுவாங்க. ஆனா, வாழ்க்கையோ, நேரம் கடந்து போவதோ, எந்த பாகுபாடுக்கும் இடமில்லை. நல்ல மனசு, நல்ல நட்பு தான் பெரிது. ஒரு வார்த்தை, ஒரு செயல் வாழ்க்கையையே மறக்க முடியாததாக மாற்றிடும்.
இதிலிருந்து நாமென்ன கற்றுக்கணும்? ஒருத்தரை நீங்கள் இழிவாக பார்த்தீங்கன்னா, அது மனதில் பொங்கி, ஒருநாள் ஒருவிதத்தில் வெளிப்படும். பழி வெறும் அந்நியோனைத்தான் தாக்காது; அதை நினைக்கும் நம்மையும் சிரிக்க வைக்கும்! இந்த அம்மா போல, நம்ம பழிவாங்கலோ, நம் பக்கத்து வீட்டு மரியாதையோ — இரண்டும் சமம் தான்!
உங்க பக்கத்து வீட்டு அனுபவங்கள் என்ன? இதுபோன்ற சம்பவங்கள் உங்களுக்கு நடந்ததா? கீழே கருத்துகளில் பகிர்ந்து, நம்ம ஊர் பக்கத்து வீட்டு கதைகளை பசங்க மாதிரி கதை சொல்லிப் பார்ப்போமா!
கதையைப் படிச்சு ரசிச்சீங்களா? உங்கள் கருத்துக்களை கீழே சொல்லுங்க. உங்க பழிவாங்கல் சம்பவங்கள் இருந்தா, அவையும் பகிருங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: A note best served cold