இலவச விமான டிக்கெட்டுக்காகக் கோபம் காட்டினாளே! பின்னணியில் நடந்த ரூட் மாரி பழிவாங்கல்
முதலில் ஒரு கத்தி வைக்கும் வரி:
"பைத்தியக்காரத்தனமா இருந்தா, பயணமே பயங்கரமா ஆகும்!" – இது தான் இந்த கதையின் சாராம்சம்.
நமக்கெல்லாம் தெரியும், நண்பர்கள், உறவினர்கள், அல்லது அடுத்தவர் உதவி செய்வது என்பது தமிழர் கலாச்சாரத்தில் பெரிய விஷயம். அப்படிச் செய்யும் போது நம்மால் முடிந்த அளவுக்கு மனம் திறந்து உதவுவோம். ஆனால், அந்த உதவியை நாயகமாகவே எடுத்துக் கொண்டு, நம்மை கட்டளை விட ஆரம்பிச்சா, அது தான் கதை ஆரம்பம்!
COVID லாக்டவுன் காலம். எல்லாம் மூடல். வெளிநாடுகளிலேயே பயணிக்க முடியாத நிலை. அந்த நேரத்தில், ஹாங்காங் நகரில் நம் கதாநாயகன் (Reddit-ல் u/Psytrancedude99) மற்றும் அவருடைய மனைவி இருக்கிறார்கள். தாய்நாட்டான தென் ஆப்பிரிக்காவுக்கு திரும்ப ஆசை – ஆனால் பிளான் அனைத்தும் தடைப்பட்டது.
அந்த நேரத்தில், "நம்மள மாதிரி பலர் சிக்கிக்கிட்டிருக்காங்க; உதவலாம்" என முடிவு செய்து, பத்து பேருக்குக் கட்டணம் இல்லாமல் விமான டிக்கெட் வாங்கி அனுப்பினார்கள். யார் யாரோ நன்றியுடன் இருந்தார்கள்; சிலர் பின்னாடி பணத்தையும் திருப்பி கொடுத்தார்கள் – எப்படியும் நல்ல மனசு காட்டினார்கள்.
ஆனால், கதையின் நாயகி – இங்கிருந்து 'மெல்' என்று அழைப்போம் – பீஜிங்கில் சிக்கிக்கொண்டு, வீட்டுக்கு திரும்ப முடியாமல் இருந்தார். இவளுக்கு பணமே இல்லை. நம்ம கதாநாயகன், "நான் டிக்கெட் வாங்கி தருறேன், ஆனா எனக்கு ஒரு பட்ஜெட் இருக்கு. அதுக்குள் தான் பார்க்கணும்," என்று நன்றாக விளக்கினார்.
ஆனால் மெல் என்ன பண்ணினாங்க தெரியுமா? "நான் டைரக்டா பீஜிங்-இருந்து ஜொஹான்ஸ்பெர்க், அங்கிருந்து ஈஸ்ட் லண்டன் போனால்தான் போகிறேன். வேறான வழியில் நான் போக மாட்டேன்," என்று திமிராக கோரிக்கை வைத்தார்! பயணச் செலவு வானளவுக்கு உயர்ந்திருந்தாலும், இலவசம் என்றாலும், இன்னும் பல கோரிக்கைகள். நம்ம ஊர் சினிமா கதாபாத்திரங்களில் மாதிரி, "இதுதான் என் நிலை, இல்லன்னா வேண்டாம்!"
நம்மவர், "நீங்க ஒத்துக்கிறீங்கனா, இங்க ஒரு மூன்று ஸ்டாப் இருக்கற வழி இருக்கு – டுபாய், எதியோப்பியா வழியா – அது குறைந்த செலவில் இருக்கு. இப்படி போனால்தான் கையிருப்பு போதும்" என்று சொல்லியும், மெல் காதில் ஒன்றும் விழவில்லை.
அவள், "நான் சொன்ன மாதிரிதான்! இல்லன்னா வேண்டாம்," என்று கடுமையா பதில் சொன்னதும், நம்மவர், "சரி, நீங்க யோசிக்கலாம்," என்று பிறர் உதவிக்காக சென்றார்.
இதிலேயே ஒரு வாரம் போக, லாக்டவுன் நேரம் நெருங்கி வந்ததும், மெல் பதற்றமாக, "என்ன வழியிலும் அனுப்புங்க! எனக்கு வேண்டியது வீட்டுக்கு போனாலே போதும்," என்று தாழ்ந்த மனதுடன் வந்தார்.
அப்போ நம்மவர் எடுத்த பழிவாங்கல் – நம்ம ஊர் பழைய 'கிளைமாக்ஸ்' மாதிரி:
மூன்று ஸ்டாப் விமானம் – சுமார் 40 மணி நேரம் பயணம்! ஜொஹான்ஸ்பெர்க் வரைக்கும் விமானம். அங்கிருந்து ஈஸ்ட் லண்டன் வர இயலுமா? எதுவும் இல்லை! 20 மணிநேர பஸ்ஸில் தான் போகணும் – அதற்கும் டிக்கெட் வாங்கி வைத்தார்.
மெல் பயணத்தின் போது அனுப்பிய மெசேஜ்கள் செம்ம காமெடி! "இப்படி ஒரு பயணமா?!", "பஸ்ஸா?!" என்று கோபத்துடன், ஏமாற்றத்துடன், முடிவில் 'பொறுமை' கற்றுக்கொண்டார்.
இது தான், "இலவச உதவியிலும் திமிரு காட்டினால், அந்த உதவி பல தடைகளை கடந்து வரும்" என்ற நம்ம ஊர் பழமொழிக்கு சரியான உதாரணம்.
தமிழ் கலாச்சாரத்தில் இது எப்படி பொருந்தும்?
நம்ம ஊரில் இல்லையா? குடும்பத்தில் ஒருவர் சாப்பாடு போடுறாங்கன்னா, "இதில் காரம் கொஞ்சம் குறைஞ்சிருக்கு, சாம்பார் வெறும் வண்ணம் தான்" என்று சொன்னா, அடுத்த முறை ருசி பார்க்கும் வாய்ப்பே இருக்காது! அப்படி தான், மெல் எடுத்தார் திமிரு, சுவரில் படிய வைக்கப்பட்டார் – அதுவும் வீடு திரும்பும் வழியிலேயே!
கதை முடிவில்:
நம்ம ஊர் தாயார் சொல்வது போல, "ஏதோ உதவி கிடைத்தது என்றால் நன்றி சொல்லிக் கொள், இல்லாதவனை விமானத்தில் கூட ஏற்றி விடுவாங்க!" – இந்த கதையில், நம்ம Reddit நாயகன், 'மிகவும் மனம் திறந்தவரும், சின்ன பழிவாங்கலுக்கும் தகுதியானவரும்' என்றால் மிகையாகாது!
நீங்களும் இதுபோன்ற அனுபவங்களை பகிர விரும்புகிறீர்களா?
உங்கள் வீட்டு கதைகள், நண்பர்களுடன் நடந்த நகைச்சுவைகள் – எல்லாவற்றையும் கீழே கமெண்டில் பகிருங்கள்.
நம்ம ஊரில், "ஒரு உதவி செய்யும் போது நன்றி சொல்லும் மனம் வேண்டும்" – இதற்கு இந்தக் கதை ஒட்டு நின்ற உதாரணம்!
முடிவில்:
பயணமோ, வாழ்க்கையோ – நேரடியாக அல்லாமல், சுற்றி வரும்போது தான் சில பாடங்கள் கற்றுக்கொள்ள முடியும்!
நன்றி, உங்கள் நேரத்திற்கும், சிரிப்பிற்கும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Be entitled over a free plane ticket home? Enjoy the multi-stop and bus ticket home.