உங்கள் சொந்த வீட்டில் “புனிதம்” செய்யும் அய்யா! – என் பொறுமையைப் பிசைந்து போட்ட அந்த அண்டைபக்கத்து அண்ணன்
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரில் வீடுகள் அப்படியே பக்கத்துக்கு பக்கத்தா இருக்குமே, ஆனா எல்லாரும் ‘எல்லை’னு ஒரு மரியாதை வைக்கிறோம். "என் வாசல் உன் வாசல்" என்கிற அளவுக்கு திட்டு இல்லாமல் போனால், அது எப்படி இருக்கும் தெரியுமா? அதுதான் இங்கே நடந்திருக்குது. ஒரு நல்லது செய்யும் பெயரில், எல்லாவற்றிலும் மூக்கை நுழைக்கும் ஒரு அண்டை வீட்டுக்காரர் – சத்தியமா, அவருக்கு Nobel பரிசு கொடுத்தாகணும் போல!
இப்போது கதைக்கு போய்டலாம்.
நம்ம ஹீரோவுக்கு – சரி சரி, ஹீரோயின்ங்கா சொல்லலாம் – டவுன்ல ஒரு வீடு. பக்கத்துல ஒரு பழைய அப்பார்ட்மெண்ட், அங்கே தான் இந்த ’நல்லவர்’ தங்கி இருக்கிறார். “நல்லவர்” என்றாலே, அவர் சும்மா இருக்க மாட்டார். "நல்லது செய்யணும்"னு காலை 6.30’க்கு எழுந்து, பக்கத்து வீட்டுக்காரர் தூங்குற நேரத்திலேயே, அவரோட சொந்த வீட்டில் நுழைந்து, புறவழியில் தெருவுக்கு முன் குப்பை டப்பா தூக்கி போட்டு, பாப்பாவை எழுப்பி, நாயை பாய்ச்சுவார்.
இல்லை, இது போதாதா? ஒரு நாள் நம்ம ஹீரோயினும் அவர் வருங்கால கணவரும் சேர்ந்து நடத்திய செடி – அது அவர்களுக்கு ஒரு பிரத்யேக நினைவாக இருக்குமாம் – அதை அவர் யாரும் இல்லாத நேரத்தில் “சுத்தம்” செய்யும் பொறுப்பில் பிடுங்கி எறிந்துட்டாராம்! அதையும் விட, வேறு வீடு எல்லைக்கு போய், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புல்வெளியை உழைத்து, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எல்லாம் திருத்தி வைத்தார். நம்ம ஊரில் இதுக்கு “அறிவில்லாமல் உதவி செய்யும் அண்ணன்”னு பேர்!
இப்படி எல்லாம் நடக்க, நம் நாயகி எடுக்குற முடிவும் சுவாரசியமே.
ஒரு நாள், எவ்வளவு தூக்கம் வருமோ அந்த அளவுக்கு தோழர், “ஸ்க்ரேப்...ஸ்க்ரேப்..”னு அதிகாலை 6.30’க்கு, ஒரு செ.மீ. நிலத்தில் விழுந்த பனியை துப்புரவு செய்ய ஆரம்பிச்சார். அந்த சத்தத்துக்கே தூக்கம் போச்சு. அப்படியே கீழே வந்து பார்த்தா, நம்ம வீட்டுக்குள்ளே வர்ற மாதிரி, காரு, ஜன்னல், எல்லாத்தையும் அவர் சுத்தம் பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டாராம்! “இந்த காருக்கு எங்க அம்மா தான் கை வைக்கணும்”ன்னு நம் ஊர் கலாச்சாரத்திலே சொல்லுவாங்க. ஆனா இவரோ, சுறுசுறுப்பாக கையாலே கண்ணாடி துடைக்க ஆரம்பிச்சார்.
அப்பவே நம் ஹீரோயின் பசியோட பொறுமை முடிந்தது!
கீஸ் (car key) எடுத்துக்கிட்டு, அந்த நல்லவர்னு நினைக்கும் அண்ணனோட ‘மிஷன்’ பண்ணி முடிக்க அனுமதி இல்லாம, காரில் Panic Alarm அழுத்தினாராம்! “பீப் பீப்!”ன்னு முழு தெருவும் எழுந்து பார்த்தது. நம் அண்ணன், “நான் நல்லதுதான் செய்றேன்!”ன்னு முகத்தில் பாவம் காட்டி, மீண்டும் காரைத் தொட முயற்சிக்கும்போது, இன்னொரு பீப்! பின்பு, முகம் சுளிப்புடன், வாசலுக்குள் போனார். ஆங்கிலத்தில் சொல்வது போல, “Recognition” வேண்டுமா? வாங்கிக்கிட்டாரு!
இதுல ஒரு பழமொழி சொன்ன மாதிரி – “அளவுக்கு மீரி அமுதும் நஞ்சு!”
நம் ஊரில் ஒரு நல்ல விழா நடந்தா, எல்லாரும் சேர்ந்து சுத்தம் செய்யும் பழக்கம் இருக்கு. ஆனா எல்லாவற்றிலும் தலையிடுறது, அதுவும் கேட்டு சொல்லியும் விட்டுப் போகாத மாதிரி இருக்குறது, அது நல்லவராக இருக்குறதா? இல்லை கஷ்டப்படுறவர்களை இன்னும் கஷ்டப்பட வைக்கும் விஷயமா? நல்லது செய்யும் பேரில் எல்லை மீறினால், அது நல்லதா இல்லையா என்பதை நம்ம ஊர் ஒவ்வொரு குடும்பமும் விவாதம் பண்ணும் விஷயம் தான்.
இது மாதிரி, வீட்டுக்குள்ள நுழைந்து காரைத் துடைத்தால், நம்ம ஊரில் “இந்த வீட்ல என்ன பண்ணறீங்க?”னு ஒரு பாட்டி கேட்பார். அதற்கும் மேல, ஒருவரை தொடர்ந்து இவ்வளவு நாள் எச்சரிக்கை சொல்லியும், அடிப்படையில் மரியாதை இல்லாமல் மீண்டும் மீண்டும் எல்லை மீறினால், அந்த நமக்கு எத்தனை கோபம் வரும் என்று நினைச்சுப்பாருங்க!
இது போல உங்கள் வீட்டு எல்லையை மீறி உதவி செய்யும் அண்டை வீட்டுக்காரர் உங்களுக்கு இருக்கிறாரா? இல்லையென்றால் நீங்கள் ரொம்ப பாக்கியசாலி! இருந்தால், இந்த ஹீரோயினை போல “பீப்!”னு ஒரு வக்கிரமான பதில் கொடுத்து பாருங்க! நல்லவர்களும் எல்லை தெரியணும், இல்லன்னா நமக்கு தூக்கம் இருக்காது!
நண்பர்களே, நீங்கள் எப்படி இப்படி எல்லை மீறும் “நல்லவர்கள்”க்கு பதிலளிப்பீர்கள்? உங்கள் அனுபவங்களையும் கருத்துகளையும் கீழே பகிருங்கள்!
நன்றி!