'உங்க வீட்டிலே விருந்தாளிகள் வந்தா எப்படி இருக்கும்? – ஒரு சிறிய குடிலின் காமெடி அனுபவம்!'
“வாங்க பாப்போம், சொந்த ஊர் விருந்தாளிகளுக்கு சேவை செய்தால் என்ன நடக்கும்!”
வணக்கம் நண்பர்களே! நம்ம ஊர்ல, விருந்தோம்பல் ஒரு பெரிய கலாச்சாரம் தெரியுமா? தாத்தா சொன்ன மாதிரி, “விருந்தினரை தேவனைப்போல் நோக்கு”ன்னு சொல்லுவாங்க. ஆனா, அந்த விருந்தாளிகள் தான் ஒரு கட்டத்துல தேவனையும் தாண்டி, கடவுளை வேஷம் போட வைப்பாங்க! இந்த கதையும் அப்படித்தான் – ஏன் நாம சொந்த ஊர் விருந்தாளிகளைப் பார்த்தா கை பழுத்து போயிடுறோம்னு தெரிஞ்சிக்க ஒரு சின்ன அனுபவம்.
நம்ம கதையின் ஹீரோ – ஒரு சிறிய பி & பி (Bed & Breakfast) மாதிரி ஓர் அழகான குடில் வைத்திருக்கிறார். இது பெரிய ஹோட்டல் இல்ல, மூன்று அறைகளும், குடும்பத்தோடு இணைந்த ஒரு வீட்டும் தான். ஆனா, இயற்கை சுத்தமும், விலங்குகளோட இணைந்த ஒரு தனி காம்பவுண்டு – நம்ம ஊருக்குப் பக்கத்திலே வனத்துல இருக்கற மாதிரி! பணம் அதிகமில்லாதவர்கள் கூட அனுபவிக்கலாம் என்று குறைந்த விலையில், மனசு நல்லதோட நடத்துறாங்க.
இந்த குடிலில், ஹீரோவும் அவரோட வாழ்க்கை துணையும் இருவரும் கலையாளர். வேலைக்கும் குடிலும் இருவரும் சேர்ந்து பராமரிக்கிறாங்க. இதுல தான் ஒரு ‘விசேஷ விருந்தாளி’ நுழையிறார். இவருக்கு புது அனுபவம் வேணும், அதனால ஹீரோவிடம் ‘வொர்க்ஷாப்’ செய்ய வரப்போறாராம், தன்னோட பிறந்த நாளுக்கு.
பாத்தா, எல்லாம் சரிதான் போல இருந்தது. ஆனா, விருந்தாளி ஆரம்பத்திலேயே, “உங்க குடிலில் சுய சமையல் (Self Catering) செய்யலாமா?”ன்னு கேட்கிறார். சொன்னாங்க “இல்லை, நாங்க அதெல்லாம் செய்யமாட்டோம்.” அடுத்து, “சரிதானா, நான் என் சொந்த ‘சவுர்டோ’ ரொட்டி எடுத்துக்கொண்டு வரலாமா?”ன்னு கேட்கிறார். நம்ம ஹோஸ்ட் மனசு பெரியவர், “சரி, ரொட்டி மட்டும் எடுத்து வாங்க”ன்னு சொல்லிட்டார்.
ஆனா, இதோ, விருந்தாளிகள் ரொட்டியோட மட்டும் இல்ல, முழு சமையலறையையும் தூக்கி வந்த மாதிரி, எல்லா சாப்பாடும் தாங்களே கொண்டு வந்து, குடிலில் தங்க ஆரம்பிச்சாங்க! “இது என்ன, பெரிய வீட்டு விருந்தா?”ன்னு ஹோஸ்ட் மனசுல கேட்க ஆரம்பிச்சார்.
அடுத்த நாள் காலையிலேயே, அதுவும் அடுத்த அறையிலிருந்து, ஒரு மின்னஞ்சல்! “நாங்க கடைசி இரவு தங்க வேண்டாம்; விலை கொஞ்சம் அதிகம் போச்சு; ஊர்ல உள்ளவர்களுக்கு தள்ளுபடி தர முடியுமா?”ன்னு கேட்கிறாங்க. இதை படிச்ச ஹோஸ்டுக்கு, நம்ம பழைய ‘வீட்டை விட்டு வந்த விருந்தாளி’ ஞாபகம் வந்திருக்கும்!
இதுக்கு மேல, பாருங்க, விருந்தாளிகள், “எங்களோட தொழில் ரொம்ப நல்லா போயிட்டு இருக்கு, கடலோரத்தில் இரண்டாவது வீடு இருக்கு, அதோட எங்களுக்கு எட்டு அறை விருந்தகம் கூட இருக்கு!”ன்னு பெருமையாக பேச ஆரம்பிச்சாங்க!
சொல்லுங்க பா, நம்ம ஊர்ல இது மாதிரி நடந்திருந்தா – அண்ணன், அத்தை, மாமா, பக்கத்து வீட்டுக்காரர் எல்லாரும் சேர்ந்து, “சரியா பண்ணனா?”ன்னு சொல்லி, மூன்றாம் நாள் காணும் முன்னே ‘தோசை’ தின்று கிளம்பி போயிருப்பாங்க! ஆனா இங்க, விருந்தாளிகளும் வாடகை குறைச்சு கேட்கிறாங்க, தங்களோட வசதிகளை பெருமையா சொல்லிக்கிறாங்க, அதே சமயம், மற்றவர்களோட கடின உழைப்பை மதிக்காம இருக்கிறாங்க.
இந்த கதையிலிருந்து நமக்கு தெரிய வருது – என்னதான் நம்ம ஊரு விருந்தோம்பல் கலாச்சாரம் பெரியதுன்னாலும், எல்லாரும் அதை மதிக்கணும். நம்ம வீட்ல வந்தாலே வீட்டுக்காரருக்கு வீக்கம் வரக்கூடாது! ஒவ்வொருவரும் மற்றவர்களோட உழைப்பையும், விலை எதற்காக வைக்கப்படுது என்பதையும் புரிஞ்சுக்கணும்.
உங்க வீட்டிலேயே கூட விருந்தாளிகள் வந்தா, சமைத்த சாப்பாட்டை குறைச்சு பேசினாலும் மணப்பானை உடைந்து போனாலும், எப்போதும் நம்ம தமிழர் கலாச்சாரத்துக்கு ஒவ்வொரு விருந்தும் பெருமைதான். ஆனாலும், வீடு, வீடாகவே இருக்கணும்; வாடகை வீட்டை, நட்பு வீடா மாற்றாம இருக்கணும்!
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க? உங்க வீட்டிலோ, உங்க தொழிலிலோ இப்படிப்பட்ட விருந்தாளிகள் வந்த அனுபவம் உங்களுக்கு இருக்கு? அப்படியெனில் கீழே கமெண்ட்ல பதிவு செய்யுங்க. நம்ம ஊரு விருந்தோம்பல் கலாச்சாரம் நம்மை எங்கேயும் விட்டு விடாது!
பொதுவா நம்ம ஊர்ல சொல்வது போல – “விருந்தாளி வந்தால் வீடில் சந்தோஷம், ஆனா எல்லாம் அளவோடு இருந்தா தான்!”
அசல் ரெடிட் பதிவு: And they wonder why we're not a fan of local guests...