உணவகம் திறக்காத நேரத்தில் சிக்கிய விருந்தினர் – 'நாங்க தான் சாமி எல்லாம் தெரிந்தவங்க!'
வாடிக்கையாளருக்கு எல்லாம் தெரியும்!
குற்றும் சும்மா இல்ல, ஊர் முழுக்க பேசும் கதையாச்சு.
ஒரு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்தேன். ஹோட்டலோடு இணைந்த உணவகம் இருபத்திநான்கு மணி நேரமும் திறந்திருக்காது. ஏனெனில், கொரோனா காலத்திலிருந்து ஸ்டாப் குறைந்துவிட்டதா, செலவு குறைக்கணும்னு பார்த்தாங்களா nevathaan, உணவக வேலை நேரம் குறைந்து விட்டது. அப்படியே ஓடிக்கிட்டே இருக்கு.
நம் நாட்டில் பஜாரில் கடை மூடினா, "அண்ணே, ஒரே டீ குடிக்கலாமா?"ன்னு ஜாஸ்தி கேட்கிறோம். ஆனா, இது வேற மாதிரி ஒரு சினிமா.
அந்த நாள் திங்கள் கிழமை. உணவகம் காலை 5 மணி முதல் 11 மணி வரை மட்டுமே திறந்திருக்கும். பிறகு மதியம் 3 மணிக்கு தான் மீண்டும் திறக்கும்.
மதியம் 12 மணிக்கு, ஒரு நல்ல gentleman (நல்லவனா தெரியல, ஆனா சும்மா சொல்லுறேன்) வந்தார். "உணவகம் திறந்திருக்கா?"ன்னு கேட்டார். எங்கட ஏழை மனசு, "சார், அந்த கதவு பூட்டியிருக்கிறத பாருங்க. நேரம் சைன் பார்த்தீங்களே! இது வேற என்ன கேள்வி?"னு நினைத்தாலும், முகத்தில் சிரிப்பு.
"இல்லை சார், மதியம் 3 மணிக்கு தான் திறக்கும்", நானே நன்றாக சொல்லிவிட்டேன்.
"அப்போ உணவகம் மூடிடிச்சா?"
"ஆமாங்க சார். 3 மணிக்கு தான் திறக்கும்."
"நான் அண்ணனுக்காக ஒரு லஞ்ச் சர்டிபிகேட் வாங்கணும். நீங்க கதவைத் திறந்துட முடியாதா? இல்லையெனில் இங்க வாங்க முடியுமா?"
போங்க சார்! நாங்க ஊர்ல கடை மூடினாலும், வாசலில் நிக்குற கடை ஆளிடமிருந்து சாம்பார் வாங்கி போற பாவம் நம்மவருக்கு இருக்கு. ஆனா, இது ஓயவே இல்லை. "நாங்க சார் கதவைத் திறக்க முடியாது. சர்டிபிகேட் உணவகத்தில்தான் கிடைக்கும். இங்க இல்ல."
"உங்கலுக்கே தெரியுமா?"
"ஆமா சார், நம்ப நாலு பேரு கேட்டோம். அதுக்காக உங்க பெயர், எண்னு வச்சுக்கட்டுமா? திறந்ததும் கால் பண்ணிடுவேன். ரெடியாக வைத்துக்கலாம்."
"வேண்டாம்"னு சொல்லி, அடுத்த பக்கம் லாபியில் தூய்மை பணியாளரிடம் போய் அதே கேள்வி.
அவங்களுக்கு துப்புரவு தான் வேலை. "நான் தெரியாது அண்ணா"னு சொல்லி முடிச்சுட்டாங்க.
"மேனேஜர் எங்கே?"
"சார், உணவக மேனேஜர் இன்னும் வரலை. உங்க புகாரை சொல்லிவைப்பேன்."
"வேண்டாம், நான் Subwayக்கு போய்றேன். காத்திருக்க மாட்டேன்."
மூன்று மணி நேரம் கழித்து உணவக மேனேஜர் வந்தார். நான் என் டூட்டி முடிச்சு வீட்டுக்கு கிளம்பிட்டேன்.
அடுத்த நாள் வரும்போது என்ன தெரிஞ்சதா? அந்த விருந்தினர் இரவு 11 மணிக்கே சர்டிபிகேட் வாங்க வந்து கதவை அடிச்சாராம்! உணவகம் மூடிய நேரம் அது. கடைசியில் அவருக்கு அந்த சர்டிபிகேட் கிடைச்சதா தெரியாது!
இது நம்ம ஊர் காமெடி தான். கடை மூடினாலும், "நாங்க சொன்னா திறக்கணும்" என்று ஒரே பிடிவாதம். சாமி, அப்படி தான் நம்ம ஊரு வாடிக்கையாளர்!
உணவக வேலை நேரம், ஊழியர் அனுபவம் – எல்லாம் வாடிக்கையாளர் மனசுக்கு தான்! ஆனா, எல்லாத்துக்கும் ஒரு எல்லை இருக்கு. “கோயில் கட்டுனா, கும்பிடுறவங்க கூட்டம்!”ன்னு பழமொழி மாதிரி, ஹோட்டல் திறந்தா, அதுக்குள்ள திட்டும் பாக்கும் கூட்டம் குறையாது.
நம்ம ஊரு கடை மூடினா, “அண்ணா, சாமி, கொஞ்சம்…”ன்னு நெனச்சு கேட்பது புரியுது. ஆனா, எல்லாமே நம்ம கட்டுப்பாட்டில் இல்ல! வாடிக்கையாளரே, கொஞ்சம் புரிஞ்சி பாருங்க!
நீங்களும் இதுபோல அனுபவம் பட்டிருக்கீங்களா? வாடிக்கையாளர், ஊழியர், உரிமையாளர் – யாராக இருந்தாலும், உங்கள் கதையை கீழே கமெண்டில் பகிருங்கள்! நம்ம ஊர் சிரிப்பும் அனுபவமும் போதும், இதுக்குள்ள லஞ்ச் சர்டிபிகேட் தேடி அலையணும்!
தேடல் சொந்தம்:
வாடிக்கையாளர் அனுபவம், உணவக வேலை நேரம், ஹோட்டல் சிக்கல், தமிழ் கலாச்சாரம், சுவையான ஹோட்டல் கதைகள்
அசல் ரெடிட் பதிவு: We know the business better than you!