'எங்கள் மதிய உணவு கண்காணிப்பாளர்... இவருக்கு ஏதோ சந்தேகமே!'
பள்ளிக்கூடத்தில் மதிய உணவு நேரம் என்றாலே, பசிக்காக அல்ல, கலாட்டிக்காக மாணவர்கள் காத்திருப்பார்கள். நண்பர்களுடன் சிரிப்பும், சண்டையும், கைபிடிச்சு ஓடும் ஆனந்தமும். ஆனா, அந்த நேரத்தில் கண்காணிப்பாளர்கள் (Lunch Monitor) வந்துட்டா, எல்லாரும் சும்மா அமர்ந்து பசிக்கென்று சாப்பிடும் மாதிரி நடிக்கணும்! இது எல்லா பள்ளிகளிலும் நடக்கும் அடிப்படை நாடகம்.
ஆனா, சில சமயங்களில் இந்த கண்காணிப்பாளர்கள் எடுத்துக் கொள்வது ஓவர் ஆகிடும். சமீபத்தில் ஒரு வெளிநாட்டு மாணவன் Reddit-ல் எழுதிய ஒரு கதை படிச்சதும், நம்ம ஊரு பள்ளி நினைவு வந்துச்சு. அந்தப் பதிவு படிச்சா, “இப்படியும் ஒரு கண்காணிப்பாளர் இருக்கலாமா?”னு ஆச்சரியம் காட்டும் அளவுக்கு இருக்கு!
அந்த Reddit பதிவில், ஒரு மாணவன் சொல்வது - “எங்கள் மதிய உணவு கண்காணிப்பாளர் எப்போதும் சிறுவர்களை நன்றாகவே கவனிப்பது போல நடக்கிறார். ஆனா, அவருடைய பார்வை, பேச்சு, செயல் எல்லாமே கொஞ்சம் அசிங்கமாகவே இருக்குது. எப்போதும் சிறுவர்களோட அருகில் நின்று, கேள்விகள் கேட்டுக்கிட்டே, சிரித்துக்கொண்டே இருப்பார். குழந்தைகள் அப்புறமா போனாலும் கூட, அவர் அவர்களை தொடர்ந்தே பார்த்துக்கொண்டு இருப்பார்.”
நம்ம ஊருலயும், ‘சும்மா கண்காணிக்கிறேன்’னு சொல்லி, ‘அதிக கவனம்’ செலுத்துவோர்களை நம்ம தாத்தா-பாட்டிகள் “அவன் நல்லவன் இல்ல, கவனமா இரு!”ன்னு சொல்வது வழக்கம். இந்த பதிவு படிச்சவுடன், நம்ம ஊரு பழமொழிகள் நினைவுக்கு வந்துச்சு - “குறவர் கண் பார்த்தா, குற்றம் இருக்குமா?” என்பதுபோல!
பள்ளி மதிய உணவு நேரம் நம்ம ஊருலயும் பெரிய விஷயம் தானே? ஒரு பக்கம், அப்பாவி பசங்க சும்மா கலாட்டி பண்ணும் போது, இன்னொரு பக்கம் ‘லாஞ்ச் டியூட்டி’ன்னு சொல்லிக்கிட்டு ரோந்து போடுற சார்/ஆயா. ஆனா, ‘சாதாரணம் தாண்டி விசாரணை’ பண்ணும் கண்கள் இருந்தா, நம்ம அலர்ட் ஆகணும்.
அந்த Reddit பதிவிலேயே, மற்ற மாணவர்களும், அந்த ஆசிரியரின் நடத்தை குறித்து சந்தேகம் கொண்டிருக்கிறார்கள். “அட, இது ஜாஸ்தி ஆகுது போல?”ன்னு நெஞ்சில் ஒரு சந்தேகம். நம்ம ஊருலிவே இதனாலதான், குழந்தைகளுக்கு ‘யாரையும் நம்பாதே, நமக்குத் தெரியாம ஒரு பெரியவர் பேசினா சொல்லணும்’ன்னு சொல்லுவார்கள்.
இங்கே ஒரு விஷயம் முக்கியம்: நம்ம சமூகத்தில் குழந்தைகளின் பாதுகாப்பு எப்போதுமே முதல் இடம். பள்ளிக்கூடம், ஆசிரியர்கள், கண்காணிப்பாளர்கள் – எல்லாரும் பாதுகாப்பு அளிக்க வேண்டும். ஆனா, ஒருவேளை ஏதாவது சந்தேகம் வந்தால், உடனே பெற்றோர்களோடு அல்லது நம்பகமான பெரியவர்களோடு பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். இதை நம்ம ஊரு பெரியவர்கள் “கையில் பட்ட பயம், வாயில் சொல்வது நல்லது”ன்னு சொல்லுவாங்க!
மேலும், குழந்தைகள் தனிமையில் இருக்கும்போது கூட, கண்காணிப்பாளர்களும், ஆசிரியர்களும் மரியாதையோடு நடந்துகொள்ள வேண்டும். நம்ம ஊரு கலாசாரத்துல, “பசங்க பசங்கதான், பெரியவர் பெரியவர்தான்”ன்னு ஒரு healthy distance வைத்திருப்பார்கள். இது பாதுகாப்புக்காகவும், மரியாதைக்காகவும் அவசியம்.
இந்த Reddit கதையை படிச்சதும், நம்ம ஊரு காமெடி படங்கள் ஞாபகம் வந்தது. “நண்பனே சாமி, எப்பவுமே too much ஆனா நல்லதில்லை!”ன்னு சொல்லும் வடிவேலு டயலாக் போல. பள்ளிக்கூடம் என்றாலே, எல்லாரும் சிரிச்சு, சந்தோஷமா இருக்கணும். ஆனா, சில ‘extra’ characters வந்துட்டா, நம்மல நாமே காப்பாத்திக்கணும்.
நம்ம தமிழ்நாட்டுல, குழந்தைகளின் பாதுகாப்புக்கு பள்ளி நிர்வாகமும், பெற்றோர்களும் எப்போதுமே விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும். சந்தேகம் வந்தால், அதை மறைக்காமல், சரியான முறையில் அதைப் பகிர்ந்து, நியாயமான நடவடிக்கை எடுக்கப்பட வேண்டும்.
இப்படி ஒரு விசித்திரமான கண்காணிப்பாளர் இருந்தால், அதைப் பற்றிய உங்கள் அனுபவங்கள் என்ன? உங்களோட பள்ளி நாட்கள் நினைவுகள் என்ன? கீழே கருத்துகளில் பகிருங்கள்!
குழந்தைகளின் பாதுகாப்பு நம் அனைவருக்கும் பொறுப்பு. சந்தேகங்கள் வந்தால், பேசுங்கள், பகிருங்கள், பாதுகாப்பில் இருங்கள்!
நன்றி – உங்கள் பள்ளி நாட்கள், உங்கள் கதைகள் எங்களோடு பகிருங்கள். நம்ம ஊரு பசங்க safe-ஆ இருக்கணும்!
(உங்கள் கருத்துக்கள், கருத்தாய்வுகள் கீழே எழுத மறக்காதீர்கள்! "குழந்தைகளின் பாதுகாப்பு, நம்ம எல்லாருக்குமே முக்கியம்." – இந்தப் பதிவை உங்கள் நண்பர்களுடன் பகிருங்கள்!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: I am starting to think our lunch monitoring teacher might be a pedo