'எனக்கே என் ரூம் எண் தெரியல! – ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளரின் நகைச்சுவை அனுபவம்'

ஒரு ஹோட்டலில் கண்ணாடி லிப்ட், இரவில் ரகசியமான உணர்வுடன் மின்முகமாக ஒளிர்கிறது.
இந்த உயிர்மிகு அனிமே-உரைநிலை காட்சியில், இரவில் அமைதியில் கண்ணாடி லிப்டுகள் ஒளிர்கின்றன, உறங்காத பயணத்தின் சுவாசத்தை பிரதிபலிக்கின்றன. காலை நேரத்தில் என்ன ரகசியங்கள் வெளிப்படலாம்? அருகிலுள்ள டூரன் டூரன் இசைக் கச்சேரிக்குப் பிறகு என் எதிர்பாராத சாகசத்தைப் பகிர்ந்துகொள்ள வருக!

வணக்கம் நண்பர்களே!
ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர் வாழ்க்கை என்பது எல்லாம் சுத்தமும் அமைதியும் என்று நினைத்தால், அது பெரிய தவறு தான். சில சமயம் வாடிக்கையாளர்களின் ‘வித்தியாசமான’ கேள்விகளும், திடீர் சம்பவங்களும் நம்மை சிரிக்க வைக்கும். அப்படித்தான், கடந்த ஆண்டு செப்டம்பரில் நடந்த ஒரு காமெடி சம்பவத்தை உங்களுடன் பகிர போகிறேன். Duran Duran என்ற பிரபல மேற்கு இசைக் குழுவின் கச்சேரி நடந்தது, ஆனால் இந்த கதை அவர்களைப் பற்றி இல்லை; அவர்களின் கச்சேரி நாளில் ஹோட்டலில் நடந்த ஒரு விஷயத்தைப் பற்றிதான்.

அந்த இரவு 3 மணிக்கு, ஹோட்டல் முன்பணியில் நானே வாடிக்கையாளர்களுக்காக சுழல் எழுந்து கொண்டிருந்தேன். எங்கள் ஹோட்டலில் இரு கண்ணாடி லிப்ட்கள் இருக்கின்றன – நேராக முன்பணிக்கு எதிரில். என்னாலே தூக்கம் வராத நேரம், லிப்டில் ஒரு சத்தம். ஒரு லிப்ட் கீழே போய், சில நிமிடங்கள் கழித்து மேலே வந்தது. உள்ளே ஒரு மனிதர் கை அசைத்து, "ஏய்...!" என்று எனக்குத் தன்னை கவனிக்கச் சொன்னார்.

"லிப்ட்ல சிக்கிட்டேனே!" என்று அவர் புலம்பினார். உண்மையிலேயே சிக்கிக்கொண்டாரா? இல்லை. அவர் கிழக்கு தளத்திற்கு செல்லும் பொத்தானை அழுத்தவே இல்லையாம்! இப்படி சிக்கல் நம்ம ஊர் லிப்டில் நடந்தா, ரெண்டு பேரும் கதவுக்கு வெளியே நிக்குறவங்க கேட்டுருப்பாங்க: “என்னங்க, பொத்தான் தெரியலையா?” என்று!

அது போகட்டும், அவர் கேட்க வந்த முதல் கேள்வி – "Gift Shop திறந்திருக்கு?" பெரும்பாலும் நம்ம ஊர் ஹோட்டல் கிப்ட் ஷாப்புகள் இரவு முழுக்க திறந்திராது. ஆனா அமெரிக்க ஹோட்டலில் 24 மணி நேரம் திறந்திருப்பதைக் கேட்டால் நம்ம ஆச்சரியம் தான். அவர் வாங்கிக் கொண்டு, பணம் கொடுத்துவிட்டு, மீண்டும் லிப்டுக்கு போனார்.

இங்கே தான் கதை திருப்பம்! ஒரு நிமிடம் கழித்து திரும்பி வந்து, தன் ரூம் கீயை எனக்கு கொடுத்தார். “என் ரூம் எண் மறந்துட்டேன்!” என்னும் முகப்பும், வார்த்தையும், எனக்கு ரொம்பவே பழகியது. நம்ம ஊர் திருமணங்களில் ‘சாப்பாட்டு டோக்கன்’ எங்கேனு மறந்துபோய் அலையும் மாமாக்கள் மாதிரி!

"சரி, உங்கள் ஐ.டி. கார்டு?" கேட்டேன். “ரூம்லயே மறந்துட்டேன்!”
"உங்கள் பெயர்?" கேட்டேன். சொன்னார். ஆனால் கணினியில் யாரும் அந்தப் பெயரில் இல்லை.
"அப்போ ரூம் உங்கள் பெயரில் இல்லையா?"
"இல்ல, என் அம்மா தான் அந்த ரூம்ல இருக்குறவரை எனக்கு அறிமுகம் பண்ணினாங்க. Duran Duran கச்சேரிக்கு போகனும்'னு செட்-அப் டேட்."

இங்கே நம்ம ஊர் கல்யாணம் மாதிரி, அம்மா தான் விருந்தினர் வாழ்க்கையை செட்-அப் பண்ணிருக்காங்க! ஆனா, இவன் எந்த ரூமில் தங்கியிருக்கிறான் என்பதே தெரியவில்லை. தங்கியவரின் பெயரும் தெரியவில்லை! "நீங்க எந்த ரூம்ல இருந்தீங்க, யாரோட இருந்தீங்க கூட தெரியல, எப்படி ரூம் எண் சொல்ல முடியும்?" என்றேன்.

அவர் கோபம் கொண்டு, "என் சாமானெல்லாம் அந்த ரூம்ல தான் இருக்கு. எனக்கு அந்த ரூம் எண் சொல்லணும்," என்று வற்புறுத்தினார். “அது சாத்தியமில்ல, பாதுகாப்பு காரணமாக எனக்கு சோதனை செய்ய முடியாது,” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னேன்.

அவர், "போலீஸை கூப்பிடு!" என்று ரகளை போட்டார். நம்ம ஊர் போலிசாரை கூப்பிடுவோம் அப்படின்னா, அவர்களே முன்னாடி பேங்க் வேலை செய்தவங்க மாதிரி பார்வை விடுவாங்க; ஆனா அங்கே, டிஸ்பேச்சர் கூட சிரிச்சுட்டார்! போலீஸ் வந்ததும், அவரிடம் முழு கதையும் சொல்ல சொன்னேன். போலீஸாரும் சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் பார்த்தார்கள்.

இறுதியில், அவருடைய அம்மாவை தொடர்பு கொண்டு அழைத்தனர். அவர் வந்ததும், "இந்த பையன் எப்படி இப்படி இருக்கான்?" என்று தலையைப் பிடித்துக்கொண்டார். "உங்க பையன் ரூம் எண் தெரியாம, பெயர் தெரியாம, எப்படி ரூம் எண் கேட்க வந்து நிற்கிறான்?" என்று கேட்டேன். அவர், "இவன் முட்டாள் தான்," என்று சுருக்கமாக சொன்னார்!

இத்தனை பெரிய காமெடியின் முடிவில் அவருடைய அம்மா ரூம் புக் செய்தவரின் பெயரை சொன்னார். ஆனால் ரூம் எண் இப்போதும் தெரியவில்லை. "இவருடைய சாமான்களை எப்படி திரும்ப பெற முடியும்?" என்றார். "ரூம் வாடிக்கையாளர் வெளியேறிய பிறகு, ஹவுஸ்கீப்பிங் சுத்தம் செய்யும் போது, அவருடைய பொருட்கள் கிடைத்தால், அதை வைப்போம். பிறகு எடுத்துக்கலாம்," என்று நிதானமாக சொன்னேன்.

இங்கே தான் புள்ளி! இந்த ‘பையன்’ 48 வயது. அவரை அம்மா செட்-அப் பண்ணி, 52 வயதுடைய இன்னொரு நபருடன் Duran Duran கச்சேரிக்கு அனுப்பியிருக்காங்க! நம்ம ஊர் அம்மாக்கள், மகனுக்கு கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ணி, பின்னாடி “எவனுக்கு தப்பா பழக்கம் வரலையா?” என்று கவலைப்படுவாங்க. ஆனால் இங்க, அம்மா செட்-அப் டேட்டுக்கு கூட வந்திருக்காங்க!

இது தான் ஹோட்டல் முன்பணியாளரின் வேலை – பெரியவர்கள் கூட பிள்ளை மாதிரி நடந்துகொள்கின்றனர். நம்ம ஊரில், “முட்டாள் பையன்” என்று சொல்லும் அம்மா, அந்த பையனுக்கு மட்டும் தான் தெரியும் உண்மை!

நண்பர்களே, உங்களுக்கும் ஹோட்டலில், பயணங்களில், அல்லது உங்கள் வீட்டில் கூட, இப்படி ரூம் எண், சாவி, பெயர், சாமான் எல்லாம் மறந்துபோய், சிக்கல் ஏற்பட்ட அனுபவம் இருக்கா? கீழே கமென்ட் பண்ணுங்க, எல்லாம் படிச்சு சிரிக்கணும்!


(இதுபோன்ற அற்புதமான உண்மைக் கதைகளுக்கு தொடர்ந்து பக்கை பின்தொடருங்கள்!)


அசல் ரெடிட் பதிவு: I don't know what room I'm in.