என்னோட பேனா மறைந்து போனது – ஒரே அலுவலகத்தில் நடந்த சிறிய பழிவாங்கும் கதை!
அலுவலக வாழ்க்கை என்றால், அன்றாடம் பலவிதமான சம்பவங்கள் நடக்காமல் போகாது. குறிப்பாக, சிலர் தங்கள் மேசையில் வைத்திருக்கும் பென்கள், ஸ்டேபிளர்கள் போன்ற சாமான்களை மற்றவர்கள் “ஒன்றுமில்லை, சிறிது நேரம் எடுத்துக் கொள்கிறேன்” என்ற பெயரில் எடுத்து போய்விடுவது வழக்கமே. நம்மில் பலருக்கும் இது அத்தனை சின்ன விஷயம் அல்ல. சில சமயம் அந்தச் சிறிய விஷயங்களிலிருந்தே பெரிய சிரிப்பு வெளியே வரும்!
ஒரு குறும்பு பேனா திருடும் கதை தான் இப்போது உங்களோட பகிர போகிறேன். இது ஒரு பக்கத்தில் அலுவலக வாழ்வின் சுவாரசியமான பகுதியை எடுத்துக்காட்டும், இன்னொரு பக்கத்தில் நம் தமிழர்களுக்கே உரிய “சிறிய பழிபோடும் புன்னகை” நையாண்டி!
ஒரு பெருநகர அலுவலகம் – அது மெட்ராஸ் ஆனாலும் பரிசு மாதிரி பெரிய நிறுவனமானாலும், பேனா திருடும் சங்கம் எங்கேயும் இருப்பது உறுதி! இங்கு கதாநாயகன், ஒரு சாதாரண அலுவலக ஊழியர். தினமும் தனது மேசையில் இரண்டு மூன்று நல்ல பேன்கள் வைத்திருப்பார். அவை நாளும் காணாமல் போகும்.
முதலில் இவர் தானே மறந்து வைத்திருக்கிறேனா என்று சந்தேகப்பட்டார். ஆனா சில நாட்களில் அருகில் உள்ள ஒருத் தோழர், தானே வாங்கும் விலை உயர்ந்த பேனாவை அப்படியே பயன்படுத்திக்கொண்டு இருப்பதை கவனிக்கிறார். “ஏய், இது எனது பேனாதான்!” என்று நேரடியாக கேட்காமல், நம் கதாநாயகன் ஒரு தனி ஸ்டைலில் பழிவாங்க முடிவு செய்கிறார்.
பழைய தமிழ்ப்படங்களில் வரும் போலி நாயகனுக்கு சாண்டி போட்ட மாதிரி, இவர் அலுவலகத்துக்குள் ஒரு ‘அரிய’ சந்தானத்தை வாங்கி வருகிறார் – ‘மறைந்து போகும்’ (disappearing ink) பேன்கள்! இந்த பேனாவால் எழுதினால், எழுத்துக்கள் சிறிது நேரத்தில் படிப்படியாக அழிந்து போய், வெறும் வெள்ளை பக்கம் மாதிரியாகி விடும்.
அடுத்த நாள், வழக்கம்போல் அந்தக் குறும்பு சக ஊழியர், “சார், பேனா கொஞ்சம் borrow பண்ணலாமா?” என்று கேட்டும் கேட்காமலும், அந்த புதுப் பேனாவை எடுத்துச் செல்கிறார். ஒரு முக்கியமான கூட்டத்தில், எல்லோரும் குறிப்பெடுக்க ஆரம்பிக்க, அந்த நம் ‘பேனா திருடன்’–ன்னு சொல்றோம், ஆர்வமாய் எழுத ஆரம்பிக்கிறார்.
அனைவரும் எழுதிக்கொண்டிருக்க, இவரது பக்கம் மட்டும் மெதுவாக வெறிச்சோட ஆரம்பிக்கிறது. எழுதியவை எல்லாம் காலியாகும் போது, அவர் முகத்தில் அரை மணி நேரம் முழுக்க கணக்குப் புத்தகம் பார்த்த மாதிரி குழப்பம். “என்னடா இது? எழுதியது போயிடுச்சே!” என்று தம்பி வாயிலில் சொல்ல முடியாமல், உள்ளுக்குள் பதற்றம். மற்றவர்கள் கவனிக்காமல் எழுதிக்கொண்டே இருக்க, நம் கதாநாயகன் மட்டும் உள்ளுக்குள் சிரிப்புடன் சமரசப்படுகிறார்.
அந்த நாள் முதல், அவர் எப்போதுமே நம் நாயகனின் மேசையில் ஒரு பேனாவும் தொட்டுப் பார்க்கவில்லை. மிச்சம் பேனாக்கள் எல்லாம் பாதுகாப்பாக மேசையில் இருந்துக்கொண்டே இருக்கின்றன.
இந்தக் கதையைப் படிக்கையில், நம்மை நம்மால் நம்மே சிரிக்க வைக்கும் ஒரு பழைய கதையைக் நினைவுபடுத்துகிறது – “கொஞ்சம் கலகலப்பாக பழிவாங்கினால் தான், வாழ்க்கை சுவையாக இருக்கும்!”
அலுவலகங்களில் இது போன்ற சம்பவங்கள் அனைவருக்கும் நடக்கத்தான் செய்யும். நாமும் ஒருநாள் பேனா, டப், டிபன் பாக்ஸ், அல்லது காப்பி குடிப்பதற்கான கப் கூட காணாமல் போன அனுபவம் இருந்திருக்கும். ஆனால், இயக்குனர் ஷங்கர் படங்களில் வரும் ட்விஸ்ட் போல, நம்மும் சின்ன சின்ன யுக்திகளை முயற்சி செய்து பார்த்தால்தான் அந்த அன்றாட அலுவலக வாழ்க்கை சுவாரசியம் அதிகமாகும்.
இப்படிக்கு – ஒவ்வொரு அலுவலகத்திலும் இருக்கும் பேனா திருடர்களுக்காக, “சிறிய பழிவாங்கும்” கலைஞன் ஒருவரின் கதை!
நீங்களும் உங்கள் அலுவலகத்தில் இப்படியான சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவங்களை அனுபவித்திருக்கிறீர்களா? கீழே கமெண்ட்டில் பகிர்ந்து, எல்லாரையும் சிரிக்க வையுங்கள்!
பொருள்:
அலுவலகத்தில் பேனா திருடும் சக ஊழியருக்கு, மறைந்து போகும் பேனாவால் பழிவாங்கிய ஒரு நையாண்டிக் கதை. தமிழர்களுக்கே உரிய தம்பி தனமும், சமயோசிதமும் கலந்து, ஒரு சிரிப்பான அனுபவம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My coworker kept stealing my pens, so I swapped them out.