'என் அம்மாவை பற்றி பேசுறவங்க கையில் வெறும் ஸ்லஷி மட்டும் தான் கிடைக்கும்!'
நம்ம ஊர்ல பசங்க துள்ளலும், பந்தயம் போட்டுக் கொண்டாட்டமும் ஒரு பக்கமா இருந்தாலும், குடும்பப் பாசம் என்றால் அது தனி லெவல் தான்! அப்படி ஒரு சம்பவத்தைப் படிச்சதும், நம்ம வீட்டுலயே நடந்த மாதிரி சிரிப்பும், உருகலும் வந்தது. அம்மாவை பற்றி யாராவது ஒரு வார்த்தை கூட தவறா பேசினா, நம்ம கையில் என்ன இருந்தாலும் தாங்க முடியாது போல இருக்கும், இல்லையா?
நல்லங்க, ஒரு பையன் – வயசு பன்னிரெண்டு கூட வராது – கிரிக்கெட் ஸ்கோர் எழுதற வேலை வாங்கிருக்கான். நம்ம ஊர்ல கிரிக்கெட் ஸ்கோர் எழுதறது மாதிரி, அவங்க ஊர்ல ‘பேஸ்பால் ஸ்கோர்’ எழுதுறாங்க. அந்த வேலைவச்சியே, பசங்க தங்கம் போல சம்பளம் வாங்கி சந்தோஷப்பட்டு போறான்.
இப்போ கதை ஆரம்பம். பையன் தன்னோட தம்பி விளையாடற போட்டியில் ஸ்கோர் எழுதிட்டு, தம்பி பேட் அடிக்க வர்றப்போ, "வா தம்பி, அடிச்சு காட்டு!"ன்னு ஊக்கப்படுத்திட்டான். அதான், நம்ம ஊர்ல மழையில் பசங்க விளையாடும் போது, "சூப்பர் டா, அடிங்க!"ன்னு உருட்டி ஊக்கப்படுத்துவோம் போல.
ஆனா, அங்கே ஒரு "கரென்" அம்மா – நம்ம ஊர்ல இருந்தா, "ஓவரா பேசுற அக்கா"ன்னு சொல்வோம் – பையன் தம்பிக்காக ஸ்கோர் எழுதறான், ஊக்கமா இருக்கறான், ஆனால் அதுக்கே ‘நடுநிலை இல்லை, தம்பிக்காக ஏதாவது செய்து விட்டுப் போவான்’ன்னு பேச ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. அந்த குரல் நம்ம பையனோட அம்மா காதுல விழுந்தது.
அம்மா வேற, ஸ்டைலில் பேசி, "இவன் இன்னும் பசங்கப்பா, அவன் மனசு அதுக்கு போகாது; நியாயமா தான் செய்றான்"ன்னு அந்த கரென் அம்மாவை ஏதோ ஓர் நல்ல வார்த்தையில சமாதானம் பண்ணிட்டாங்க.
ஆனா, கரென் அம்மா மட்டும் எதுக்கு விடுவாங்க? தன்னோட தோழிக்கிட்ட, நம்ம பையன் அம்மாவை பற்றி ரொம்ப மோசமான வார்த்தை சொன்னாங்க.
இப்படி யாராவது நம்ம அம்மாவை பற்றி பேசினா, நம்ம மனசு எப்படியிருக்கும்? “இவன் என் அம்மாவை இப்படி பேசுனான்னா, ஒரு பாடு காட்டணும்!”ன்னு நம்ம உள்ளம் சொல்லுவதே சரி.
அடுத்த போட்டில, பையன் ஸ்லுஷி – அதாவது நம்ம ஊர்ல பனிக்கூழ் போல – நீல நிறம் கலந்த பனிக்கூழை வாங்கி, ஸ்கோர் எழுதற புத்தகம் ஒன்றும் கையில் பிடிச்சுக்கிட்டு, கரென் அம்மா பக்கத்துல போய் உட்கார்ந்தான். கையில் ஸ்லுஷி, புத்தகம் இரண்டும் வைத்துக்கிட்டே, ‘ஓரே கவனக்குறைவு’ன்னு நடித்து, பனிக்கூழை அந்த கரென் அம்மாவின் புடைப்பில் முழுக்க சிந்தினான்!
“அம்மா சார், மன்னிக்கணும், நான் கவனிக்காம போச்சு; போட்டி ஆரம்பிக்கப் போறது, நான் போய் சுத்தம் பண்ணி வர முடியாது!”ன்னு பேசி, வேற எந்த கவலையுமில்லாமல் ஸ்கோர் எழுதற வேலைக்கு போயிட்டான். கரென் அம்மா கோபத்திலேயே கிளம்பி போனாங்க. பின்னாடி அவரைப் பார்க்கவே இல்ல.
கதை முடிச்சு, வீட்டுக்கு போய் அம்மாவிடம், அந்த கரென் அம்மா என்ன மாதிரி பேசினாங்கன்னு சொன்னதும், பனிக்கூழ் சம்பவம் சொன்னதும், அம்மாவின் முகத்தில் “பாவம் பையன், ஆனா இது பிழை, இனி செய்யக்கூடாதே”ன்னு நல்ல திட்டமும், உள்ளுக்குள்ள சந்தோஷமும் கலந்த ஒரு புன்னகை வந்தது.
இந்த சம்பவம் நம்ம ஊர்ல நடந்திருந்தா, நம்ம அப்பா/அம்மா என்ன சொல்வாங்க? “அடி பாவி, இது சரியில்லை; ஆனா... நீ என் பையன் தான்!”ன்னு சிரிச்சு, ஒரு பக்கமா பிள்ளை பாசத்தில களியாடி, மறுபக்கம் ஒழுக்கம் சொல்லி ஒரு பெரிய கட்டுரை வாசிப்பாங்க.
இது தான் நம்ம குடும்ப பாசம் – அம்மாவை யாரும் பேசக்கூடாது, பேசினா, நம்ம கையில பனிக்கூழ் இருந்தாலும், பழி வாங்கத்தான் செய்வோம்!
உங்கள் கருத்து என்ன?
நீங்களும் இப்படிப் பழி வாங்கின அனுபவம் உங்களிடம் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க. இல்லா, அம்மா மீது உங்களுக்கு வந்த பாச சம்பவங்களை எழுதுங்க. குடும்ப பாசத்தை கொண்டாடுவோம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: No one talks that way about my momma