என் அறை பனிக்கட்டியாய் இருக்கு! – ஹோட்டல் நைட் ஷிப்ட் கதைகளில் ஒரு தலையங்கும் அம்மா
வணக்கம் நண்பர்களே! நம் ஊரில் நிறைய பேருக்கு ஹோட்டல் வேலைனு சொன்னா, "அட, உனக்கு எத்தனை சுகம்! ஃப்ரீலா AC அறை, நல்ல சாப்பாடு, சும்மா ரிசெப்ஷன்ல உட்காந்திருப்பீங்களே!"ன்னு புரியாத சிரிப்பு மட்டும் தான். ஆனா, அந்த ‘நைட் ஷிப்ட்’னு ஒரு தனி உலகமே இருக்கு. மனிதர்கள் எல்லாம் தூங்கிக்கிட்டிருக்கும்போது, நம்ம மாதிரி சிலர் மட்டும் துடிக்குறோம். அந்த மாதிரி ஒரு இரவின் கதைதான் இது.
அது ஒரு வெறும் புதன்கிழமை. நானும், என் பரம்பரை கோபுரமா இருக்கும் ஹோட்டலுக்குள்ள, என் டயரி கூட கிழிச்சுக்கிட்டு நைட் ஷிப்டுக்கு வந்துட்டேன். நம்ம ஊரு போலவே, அந்த நகரமும் இரவு 10க்குள்ளே ‘கடை மூடிக் கத்தி’ன்னு அமைதியா போயிடும். ஆனா, சில சமயம் அந்த அமைதி, புலம்பும் புயலாக மாறும்! அதுக்கான காரணம் – நம்ம ஹோட்டல் ரெகுலர் வாடிக்கையாளர், ஓய்வு பெற்ற அம்மா ஒருவர்.
இந்த அம்மா மாதம் மாதம் ஹோட்டல்ல வந்து ஒரு இரவு தங்குவாங்க. அவரை எல்லாரும் ‘பூனையின் தாயார்’ன்னு தான் கூப்பிடுவோம்; ஏனெனில் அவங்க வரும்போது, பூனை மாதிரி மெளனமா இருக்க மாட்டாங்க, ஊர் முழுக்க ஓயாத ஒலி. முன்பு இரவு நேரத்தில் நிம்மதியா தூங்கிவிடுவாங்க, எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. ஆனா, காலம் மாறுது போல, இவ்வங்கும் மாறிட்டாங்க.
ஒரு இரவு, சுமார் 3 மணிக்கு, ரிசெப்ஷன் டெஸ்க் போன் ஊதி எழுப்புது. "என் அறை பனிக்கட்டியாய் இருக்கு! எங்கோ இருந்து விசித்திரமான சத்தம் வருது!"ன்னு கூச்சல். அதே நேரம், எல்லாம் நம்ம ஊரு பாட்டிக்காளு போல தான் – வயது வந்த பிறகு, சில சமயம் மாயை வழியா பேச ஆரம்பிச்சிடுவாங்க. இந்த அம்மாவும் அந்த நிலை தான். "ஜன்னலுல ஒலி வருது", "அறை பனிகட்டி" – ரெண்டு வாரத்துக்கு முன்பே இதே பழைய கதையா சொல்லிக்கிட்டே இருந்தாங்க.
நம்ம ஹோட்டல்ல ‘சன்ட்ரலைச்டு ஹீட்டிங்’ – ஒரு பெரிய ஷட்டர் மாதிரி இயந்திரம், முழு மாடிக்குமே வெப்பம் தரும். அந்த இயந்திரம் இருந்த இடத்துக்கு பக்கத்திலேதான் இந்த அம்மாவுக்கு அறை. ஒரு நாற்பது நிமிஷம் முன்னாடியே அதை சரி பார்த்தேன், அழகா வேலை பார்த்து கொண்டிருந்தது. அதனால, அறையில் பனிக்கட்டி இருக்க வாய்ப்பே இல்லை.
ஆனா, வாடிக்கையாளர் ராஜா! "நான் வந்து பார்றேன்"ன்னு சொல்லி, நானும் லிப்ட்லே ஏறி, நான்காம் மாடிக்கு போனேன். என்ன விஷயம் தெரியுமா? அந்த அம்மா, கதவு வெளியில நிக்குறாங்க! என்ன பாவம்!
அவரை கடந்து, ஹீட்டர் சரியா இருக்கான்னு பார்த்தேன். பக்கத்தில் நின்று, அந்த ஹீட்டரின் ஒலி கேட்கும் அளவுக்கு எதுவுமே இல்லை. "அம்மா, வெப்பம் நல்லா இருக்கு. சத்தம் இந்த ஹீட்டரிலிருந்து தான் வரும். இது சாதாரணம்",ன்னு சொன்னேன். உடனே, பக்கத்து பாட்டி மாதிரி "எங்கேன்னு காட்டி சொல்!"ன்னு கத்தினாங்க. நான் வண்டில கை வைத்தேன். அதே சமயம், "இங்கதான்!"ன்னு சொன்னேன். அதோடு அம்மா – "நீ சொல்றது பொய்! நான் ஹோட்டல் உரிமையாளரிடம் புகார் போடுறேன்!"ன்னு கூச்சல்.
ஒரு நிமிஷம், பாட்டி கைவைத்து அடிக்க ஆரம்பிக்கிட்டாங்க! நான் அதுகா பிள்ளை மாதிரி அறையில் மாட்டிக்கிட்டேன். "அம்மா, இதுக்கெல்லாம் நான் பொறுப்பல்ல, பாக்குபடியே இருந்தாலும், உங்க சாமான்கள் எடுத்துக்கிட்டு வெளியே போங்க!"ன்னு சொல்லிட்டேன். அந்த வார்த்தை கேட்டதும், இந்த பாட்டி கிளைமாக்ஸ்ல கூச்சல், நாக்கு விக்கிற அளவுக்கு சப்தம். நானும் என்ன செய்ய, கீழே வந்து போலீசுக்கு போன் போட்டேன்.
கடைசியில், ஹோட்டல் உரிமையாளர் வந்து, "அவங்க பழைய வாடிக்கையாளர், வெளியே அனுப்பக்கூடாது"ன்னு சொல்லிட்டார். ஆனா, அதுக்கு பிறகு, அந்த அம்மா நல்லா நடந்துகிட்டாங்க. (அப்படியே மாயை காண்றது மட்டும் போகவில்லை!)
இந்த கதையை படிக்கிற உங்களுக்கு என்ன நினைக்குது? நம்ம ஊரு ஹோட்டல்கள்ல, இப்படி வாடிக்கையாளர்கள் வந்துருப்பாங்கலா? உங்கள் அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க. நம்ம ஊரில் நைட் ஷிப்ட் பணியாற்றுற நண்பர்களுக்கு, இது ஒரு சின்ன ஊக்கம்!
கடைசியில், வாடிக்கையாளர்கள் ராஜாவானாலும், நம்ம பணியை சிரிப்போடு, பொறுமையோடு செய்வதுதான் தமிழனின் பெருமை. “விருந்தோம்பல் தமிழர் மரபு”ன்னு சொல்வதை உணர்ந்து, அடுத்த நைட் ஷிப்ட், இன்னும் ஒரு சுவையான கதைக்காக காத்திருக்குது!
நீங்களும் இப்படிப் பைத்தியக்கார வாடிக்கையாளர்களை சந்திச்சிருந்தால், உங்கள் கதைகளை பகிர மறந்துவிடாதீங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My room is freezing cold and there is a weird noise from somwhere!