“என் உயிரைக் குடித்த வேலைக்கு குடைசாய்த்து வணக்கம்!” – ஒரு ஹோட்டல் முன்பலகை ஊழியரின் வருத்தக் கதை
“ஒரு வாழ்க்கையைக் கொண்டு வேலை செய்யவேண்டுமா, வேலைக்காகவே வாழ்க்கையைக் கொடுக்க வேண்டுமா?”
இது நம்ம ஊர்காரர்களுக்கு எப்போதும் சிந்தனைக்குரிய கேள்வி. சனிக்கிழமை, ஞாயிறு என குடும்பத்தோடு நேரம் செலவிட வேண்டும் என்பதே பெரும்பாலானோரின் ஆசை. ஆனா, சில வேலைகள் நம்மை அம்மா, அப்பா, தோழர்கள், நமக்கே நாமே கிடைக்கும் நேரம் எல்லாம் விடுங்க, உயிரையும் குடிச்சுக்கணும் போலயே இருக்கும். அப்படித்தான் ஒரு ஹோட்டல் முன்பலகை ஊழியரின் கதையை இங்கே உங்களோடு பகிர்கிறேன்.
இரவு பனியில் ஒரே சுடர் – முன்பலகை ஊழியரின் வாழ்வு
ஒரு பெரிய ஹோட்டலில் 130 அறைகள். வாரத்திற்கு நான்கு நாட்கள் மட்டும் வேலைன்னு சொன்னாலும், அந்த வேலை நாள்கள் எல்லாம் புதுசு புதுசா, திறனும் பொறுமையும் சோதிக்குது. விருந்தினர்கள் 70-90 பேருக்குமேல் வர வர, எல்லாரும் ஒரே நேரம் வரணும் போல, அவங்க தேவை எல்லாம் பண்டிகைக்காலம் மாதிரி. கல்யாணம், விளையாட்டு போட்டி, கொண்டாட்டம்... அப்போதெல்லாம் “அய்யோ, இன்னைக்கு வேலையெல்லாம் முடிக்க முடியுமா?”னு மனசு பதறும்.
இதிலேயே, வீட்டில் இருந்த நாய் திடீர்னு இறந்துவிட்டால்... அந்த வேதனையிலிருந்து மீண்டு வரவே முடியாது. ஆனா, மேலாளரிடம் ஒரு நாள் ஓய்வு கேட்டா, “இந்த காரணம் போதாது, வேலையில வரணும்”னு சொல்வாங்க. ‘அவங்க கூட ரொம்ப நேரம் வேலை பார்த்திருக்காங்க’ன்னு நம்ம நினைச்சாலும், நம்ம வேதனையை புரிஞ்சுக்க முடியாம, வேலைதான் முக்கியம் என்பதையே சொல்வாங்க. நம்ம ஊர் பெரிய நிறுவனங்களில கூட, “சொந்தமான இடம் வேண்டாம், வேலைக்கு வந்துடு!”ன்னு சொல்லும் மேலாளர்கள் இருக்கிறதே, அது போலவே தான்.
வேலை பண்ணுறவங்க பாதி, பாரம் முழுசும் நம்ம மேல
“டெய்லி செக்லிஸ்ட்”ன்னு ஒரு பட்டியல். அதில் எனக்கு, இன்னொரு பெண்ணுக்கு மட்டும் தான் கவலை. மத்த ஊழியர்கள் செய்ற மாதிரி பாக்குற மாதிரியே இல்லை. அவர்களது வேலைகளை கூட நாம் தான் முடிக்கணும். அதுவும் மேலாளர் பாராட்ட வேண்டிய இடத்தில், சிறு தவறு கூட செய்தால் எல்லோருக்குள்ளே கண் சொட்டுற மாதிரி பார்த்து, குறை சொல்லுவாங்க. நல்ல விஷயங்களை சொன்னா அவர் நண்பி பக்கம் பார்த்து சிரிப்பாங்க. “நீங்க தான் நல்ல வேலை செய்றீங்க”ன்னு அவளுக்காக பாராட்டு. நம்ம கஷ்டங்களை யாரும் கருதி பாராட்டவே மாட்டாங்க.
இப்படி ஒரு சூழலில், ஒரு நாள் வேலைக்கு வந்தால் நடக்குமா? நண்பர்கள் அழைக்கிறாங்க, குடும்பம் வேணும், ஆனா அந்த வாய்ப்பு இழுக்குறீங்க. வெளிநாடுகளில் தான் இப்படின்னு நினைச்சாங்க, நம்ம ஊரிலயும் இப்ப நிறைய இடங்களில் அப்படித்தான்.
மனம் சோர்ந்துவிடும் தருணங்கள்
வாடிக்கையாளர்கள் எதற்காகவும் கோபப்படுவாங்க – அறை தயார் இல்லை, விலை அதிகம், அடையாள அட்டை கேட்டீங்கன்னு... “ரொம்பவே களைப்பாக இருக்கீங்க”ன்னு விருந்தினர்கள் கூட கவலைப்படுவாங்க. அப்படியொரு மன அழுத்தம். ஆனா, மேலாளர் பார்வையில் நம்ம வேலை குறைதான்.
ஓர் இரவில் பணம் கணக்கில் ஒரு தவறு வந்தாலும், அதைப் பெரிதாக்கி எல்லோருக்கும் முன்னால் பேசுவாங்க. நல்ல விஷயங்களுக்கெல்லாம் பார்வை கூட கிடையாது.
சிறு சிறு வெற்றிகள் – ஒரு புதிய திசை
இவ்வளவு கஷ்டத்துக்கு பின், “இது போதும், இனிமேல் என் மகிழ்ச்சி முக்கியம்”னு முடிவு செய்திருக்கிறார் அந்த ஊழியர். வேலை விட்டு வெளியேறி, குடும்பத்தோடு நேரம் செலவிட்டு, வாழ்க்கையை அனுபவிக்க போறாராம். “நீங்க தான் உங்க வாழ்க்கைக்கு ஹீரோ; உங்க மனசுக்கு நேசம் கொடுங்க”ன்னு சொல்லும் மாதிரி.
நம்ம ஊரிலயும், பல வேலைகளில் இப்படித்தான் ஒழுங்கற்ற மேலாளர்கள், துன்புறும் ஊழியர்கள், சமயம் இல்லாத குடும்பம். ஆனாலும், வாழ்க்கையைக் காதலிக்க, மனநலம் பாதுகாக்க, தைரியமாயிருங்க. தேவையான இடத்தில் உரிமையுடன் எதிர்க்கவும், வாழ்வை பாதுகாக்கவும் பயப்படாதீங்க.
முடிவில்...
நீங்க கூட இப்படிப்பட்ட வேலை அழுத்தம், மேலாளர் தொல்லை, மன அழுத்தம் அனுபவித்திருந்தீங்கனா, கீழே கமெண்ட்ல சொல்றீங்கலா? உங்க அனுபவங்களும், தீர்வுகளும் மற்றவர்களுக்கு உதவும். வேலை மட்டும் வாழ்க்கை கிடையாது; வாழ்க்கைதான் முக்கியம்!
“முயற்சியோடு வாழ்ந்தா மட்டும் போதும்; மகிழ்ச்சியோடு வாழ்ந்தா தான் வாழ்க்கை.”
நீங்களும் உங்க நண்பர்களும் இப்படிப்பட்ட வேலை அழுத்த அனுபவங்களை பகிர்ந்திருக்கீங்களா? கீழே கருத்துக்களை எழுதுங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Finally leaving my soul sucking job