என் ஓய்வு நேரம் நான் எடுத்துக்கொண்டேன் – அலுப்பில் அலுத்த வேலைத்தளத்தில் ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் கதை!
நம் அந்தி நேரம் வேலை முடித்தவுடன் ஒரு பெரும் சுவாசத்துடன் “போடி போடா”ன்னு சொல்வது எல்லாருக்கும் தெரிந்த சந்தோஷம்! ஆனா, அந்த ஓய்வு நேரத்தையே சுலபமா வீணாக்கிடும் சக ஊழியர் இருந்தா? அந்த நேரம் தான் நம்மளும் சிறிது சோம்பேறியாகி, பழிவாங்கும் ஆசை வந்துவிடும்!
வாசகர்களே, இன்று உங்ககிட்ட பகிர்ந்துகொள்ள போற கதை அவ்வளவு சுவாரசியமானது. ஒரு கேரளா சீரியல் போல வேலைக்கும், பழிவாங்குதற்கும் இடையில் நடக்கும் ஒரு சம்பவம்.
நடிகர்கள்: நான் (ஒரு உழைக்கும் ஊழியர்), மற்றும் ப்ரியான் (அதிகப்படுத்த சொல்றேன், நம்ம ஊர் சோம்பேறி ராஜா!).
இடம்: ஒரு சிறிய சுகாதார இல்லம் – நம் ஊர் ‘ஊர்சுற்றும்’ போல, 6 வயதான குடிமக்கள், 2 ஊழியர்கள் எப்போதும் இருக்கணும்.
ப்ரியான் – சோம்பேறியின் சாம்ராஜ்யம்
வீட்டில், வேலை செய்யும் இடத்தில், அல்லது நண்பர்கள் கூட்டத்தில் – ஒரு ப்ரியான் மாதிரி சோம்பேறி இருந்தா, எப்போதுமே நம்மதான் எல்லாம் செய்யணும். அந்த சோம்பேறி, வேலைக்கு போனாலும், கால் தூக்கி வைக்குற அளவுக்கு தான் வேலை செய்வார். 13 மணி நேர வேலை இருந்தாலும், அவருக்கு ஓய்வு நேரம் இன்னும் அதிகம்!
நிறைய ஊழியர்கள் லஞ்ச் நேரம் வந்தா “சொல்லிட்டு போய்ட்டு வந்துருவேன்”ன்னு பாவமா 10-15 நிமிடம் அதிகம் எடுத்தாலும், ப்ரியான் மாதிரி ஒவ்வொரு முறையும் 1 மணி நேரம் ஓய்வு நேரத்தை 1 மணி 30 நிமிடமா வெச்சுக்கிறவரை நீங்க பார்த்திருக்கீங்களா? நான் அடுத்தவரோட ஓய்வு நேரம் பாதிக்கப்படுறது பற்றி கவலை இல்லாம, எழுந்து வந்ததும், எல்லா கடினமான வேலைகளும் நம்ம மார்பில் விழும்!
பழிவாங்கும் நேரம் – "நான் இப்போ ஓய்வு நேரம் போறேன்!"
நானும் ப்ரியானும் பல மாதங்களா இப்படி வேலை பார்த்தோம். ஒவ்வொரு முறையும், அவரோட நேரம் கடந்து நானும் 30 நிமிடம் மட்டும் ஓய்வு நேரம் எடுத்துக்கணும். எப்பவும் நானும் கிழம்பி, சாப்பாடு செஞ்சு, குடிமக்கள் எழுப்பி, எல்லா வேலைகளும் நானே பார்த்திருப்பேன்.
ஒரு நாள், ப்ரியான் “சம்பாதிக்க வேண்டிய நேரம்”னு 1 மணி 30 நிமிடம் ஓய்வு எடுத்தார். அப்படியே வந்ததும், நான் நேரா மேலாளரிடம் போய், “நான் இப்போ ஓய்வு நேரம் போறேன். 1 மணி நேரம் கழிச்சு தான் வருவேன். ப்ரியான் இருக்காரே, அவர் எல்லா வேலைகளும் பார்த்துக்குவார்!”ன்னு சொல்லிட்டேன். மேலாளர் முகம் பார்க்க வேண்டியதுதான், ஆனால் எனக்கு ஒரு சாந்தி!
ப்ரியான் பனிக்கட்டி போல உருகிய தருணம்
நான் ஓய்வு நேரம் எடுத்துக்கொண்டேன். ப்ரியான் மட்டும் அங்க, குடிமக்களை எழுப்ப, குளிக்க வைக்க, குடி கொடுக்க, இரவு சாப்பாடு தயாரிக்க – எல்லாம் ஒரே நேரத்தில் செய்ய வேண்டிய சூழ்நிலையில் சிக்கிக்கொண்டார்! இப்போதும் அவருக்கு “சின்ன பழிவாங்கல்”ல தான் இது, ஆனா அந்த நேரத்தில் அவர் வியர்த்து, “ஏன் இப்படி நேரம் போச்சு...”னு பிள்ளையார் சுழிக்கிறார். நான் என் ஓய்வு நேரம் முடிந்ததும் திரும்பி வந்தேன், ப்ரியான் ஒரு நல்ல ‘கசப்பு’ அனுபவிச்சிருக்கிறார்!
நம் ஊர் சோம்பேறிகளுக்கு ஒரு பாடம்!
இந்த கதையில் இருக்கும் சுவை, நம்ம ஊர் சினிமா பாணியில் இரண்டாவது ஹீரோவுக்கு கடைசியில் ஒரு நல்ல பாடம் போடுவது மாதிரியே! வேலைக்கும், ஓய்வு நேரத்துக்கும் மதிப்பு தெரிந்துகொள்ளணம். மற்றவர்கள் ஓய்வு நேரம் குறைவாக எடுத்துக்கொண்டு, நம்ம அசால்ட்டி எடுத்துக்கொண்டால், ஒருநாள் நம்மையும் அந்த நிலை தானே வரும்?
நம்ம ஊர் புதுமொழி மாதிரி, “மரம் வெட்டும்போது, சுறுசுறுப்பும் தேவை, ஓய்வு நேரமும் தேவை!” – அப்படியே, எல்லோருக்கும் சமமான மதிப்பும், வேலை பங்கும் இருக்கணும். இல்லாட்டி, அடுத்த தடவை ப்ரியான் மாதிரி சோம்பேறிகள், வெயிலில் வியர்த்து, “ஏன் நான் மட்டும்...”ன்னு கசக்கும் நிலை வரும்!
வாசகர்களே – உங்களுக்கும் இப்படிப்பட்ட அனுபவம் இருக்கா?
நீங்களும் இப்படி சோம்பேறி சக ஊழியர்களிடம் சின்ன பழிவாங்கல் எடுத்திருக்கீங்களா? உங்கள் கமெண்ட்ஸில் பகிருங்க! உங்கள் அனுபவம் படிக்க ஆவலோடு இருக்கிறோம்!
உண்மை சம்பவம் – u/agedpunkfairy, r/PettyRevenge (தமிழ் வாசகர்களுக்காக மொழிமாற்றம் மற்றும் கலாச்சார ஒழுங்காக்கம் செய்யப்பட்டு வழங்கப்பட்டது)
அசல் ரெடிட் பதிவு: Taking my break