என் காலில் குரும்பு பூனை 'ஊரல்' போட்ட கதையா? ஹோட்டல் வேலைக்காரனின் இரவு அனுபவம்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
"ஓய்வு நேரம்" என்ற வார்த்தை, சில வேலைகளில் வேலைக்காரர்களுக்கு ஒரு கனவாகவே போய்விடும். படம் பார்த்து, காபி குடித்து, சும்மா பேசிக்கொண்டு இருக்கலாம் என்று நினைப்பவர்கள், ஹோட்டல் முன்பதிவு டெஸ்கில் (Front Desk) வேலை செய்யும் ஒருவரிடம் கேட்டால் தான் தெரியும் – அங்கே ஒவ்வொரு நிசப்தமான இரவும், சினிமா கதையா, நம்ம ஊர் 'சிரிப்பு ஜோக்ஸ்' கதையா, ஒரு அசத்தல் அனுபவம்தான்!
இன்னிக்கு நான் சொல்வது, ஒரு "நாயின்" கதையா, "நாயகனின்" கதையா என்று தெரியலை. ஆனா, எனது கால் மட்டும் 'ஹீரோ'வாக பங்கேற்றுது.
நேற்று இரவு எனக்கு வேலை சராசரி தான் என்று நினைத்தேன். ஆனா, 'அதிகம் பேசாமல், அமைதியான வாடிக்கையாளர்கள்' என்ற நம்பிக்கையோடு வந்தேன். டைரி எழுதும் பாட்டி மாதிரி, 'இன்று எல்லாம் நல்லபடியாக நடக்கும்' என்று மனசில திட்டம் போட்டேன்.
ஆனா, வாழ்க்கை ஒரு குப்பை டாக் கார் மாதிரி திருப்பம் கொடுக்கும்! என்னடா சொல்றேன் என்று கேட்டீங்களா?
நேற்று, ஒரு நீண்ட நாள் தங்கும் வாடிக்கையாளரை, சத்தமிட்டு துரத்த வேண்டிய சூழ்நிலை. போலீஸ் வரவேண்டும் என்று முடிவானது. அந்த கஷ்டம் முடிந்ததும், "இன்று ஓய்வாக இருக்கும்" என்று நம்பினேன்.
இன்று காலை எழுந்ததும், "Intha adutha naalum ipdiye pogum pola" என்று ஒரு சலிப்பும், 'நம்ம வாழ்க்கை ஏன் இப்படிதான்' என்ற ஒரு கேள்வியும். ஆனா, வேலைக்கு போன பிறகு, ஒரு மகிழ்ச்சியான நிகழ்வு நடந்தது.
நம்ம ஹோட்டலில் ஒரு வாடிக்கையாளர், அவருடைய நாயுடன் பல நாட்களாக தங்கியிருக்கிறார். நாயை காண ஆசைப்பட்டேன்; "நான் எல்லா விலங்குகளையும் நேசிக்கிறேன்; நாயை பார்த்து, கொஞ்சும் ஆசை" என்று பலமுறை கேட்டேன். இன்று இரவு, அவர் நாயை எடுத்துக்கொண்டு வந்தார்.
அந்த நாயை பார்த்த உடன், என் முகத்தில் 'எங்க வீட்டுக்காரர் வாங்கிய புது பிளாஸ்டிக் சட்டி போல' ஒரு சந்தோஷம்! அவன் அழகு, இனிமை, கொஞ்சம் பசங்க மாதிரி குதூகலத்துடன் எனக்கு வந்தான். என் மனசு மெதுவாக உருகி, "அம்மா, நம்ம வீட்டுக்கு ஒரு நாய் வாங்கலாமா?" என்று குழந்தை பருவத்தை நினைவு கூர்ந்தேன்.
ஆனா, அந்த சந்தோஷம் பத்து விநாடிக்கு மேல நிலைக்கவில்லை. நாயும், 'இன்பம் வரம்பு கடக்கும் போது, திண்டாட்டமும் வருகிறது' என்பதை நிரூபித்தான். அவன் குதூகலத்தில் என் காலில் "ஊரல்" போட்டான்!
வாடிக்கையாளர், "சார்... எக்ஸைடட் ஆயிருச்சு... சொல்லவேண்டியது மறந்துட்டேன்... 'Peed' பண்ணிடும்" என்று சொன்னார்.
"அப்பறம் சொல்லிட்டு என்ன பயன்!" என்று உள்ளடக்கத்தில் ஒரு சிரிப்பு, வெளியில ஒரு குட்டி கோபம், பின் மீண்டும் சிரிப்பு.
என் காலில் இருந்த "பெரியார் ஆறு" போல் ஓடிய அந்த 'குறும்பு'க்கு, முதலில் பைத்தியம் பிடித்த மாதிரி இருந்தது. ஆனா, நாயின் முகம் பார்த்ததும், அதில் கலங்கும் பாவம், "மன்னிச்சிடு அண்ணா" என்று சொல்லும் விழிகள்.
உடனே, "நாய்க்குட்டி தான்... அதுக்கு எது தெரியும்... இதெல்லாம் வாழ்க்கை அனுபவம்" என்று மனசு சமாதானம்.
நம்ம ஊரில், வீட்டில் பசு, ஆடு, கோழி வைத்திருக்கிறவங்களுக்கு இந்த அனுபவம் புதிதில்லை. ஆனா, ஹோட்டலில், அதுவும் பணியாளராக இருக்கும்போது, ஒரு வாடிக்கையாளரின் நாய் 'அன்பும்', 'அவமானமும்' ஒன்றாக வரும்போது, அது ஒரு "சிறப்பு அனுபவம்" தான்!
இதுபோன்ற சமயங்களில், "வாழ்க்கை ஒரு நகைச்சுவை நாடகம்" என்பதே உண்மை. வேலைக்கு வந்தாலும், வீட்டில் இருந்தாலும், எதிர்பாராத சம்பவங்கள் நம்மை சிரிக்க வைக்கும்.
வேலைக்கு போனது, சம்பளம் வாங்கும் நோக்கத்திற்காக மட்டும் இல்லை. வாழ்க்கை ஒவ்வொரு நாளும் நம்மை கற்றுக்கொடுத்துக்கொண்டே இருக்கிறது.
நாயும், மனிதனும் இருவரும் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய விஷயம் ஒன்று – வாழ்க்கையில் நம் எதிர்பார்ப்புகள் எப்போதும் நிஜமாகாது!
நீங்கள் ஏதேனும் இப்படிப் பசுமை அனுபவம் அனுபவித்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் கதையை கீழே பகிருங்கள்! நம்ம தமிழர் அனுபவங்கள் உலகையே ஆச்சரியப்படுத்தும்!
வாழ்க்கை சிரிப்பும், சிரிப்பில் வாழ்க்கையும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: I got peed on...