என் சொந்த பாட்டிலைக் கொள்ளை அடித்த மாமியார் – கண்ணில் காணும் சாஸ், வாயில் விழும் பழிவாங்கல்!
நாமெல்லாம் வீட்டில் சிறப்பு சமையல் செய்தால், அதுக்கு ஏற்ற சாஸ், அச்சாரு, பக்கவாட்டுகள் இருக்கணும். ஆனா, அந்த சாஸ் பாட்டில் மட்டும் எப்பவும் பத்து பேரு கண்ணிலேயே இருக்கும்! என் வீட்டிலும் அப்படித்தான் ஒரு கதை. என் பிடித்த ‘Bachan’s’ சாஸ், Costco-வில் கிடைக்கும், சப்பாத்தி, வடை, பஜ்ஜி, ஈடு கூட இல்லாமல் போட்டு சாப்பிடுவேன். ஆனா, ஒரு நாள் அந்த பாட்டில், நானே மூன்றே நாளில் ஒரு பங்கு போகுமா? என் சுவாசமே தடைபட்டது!
பெற்றோரும், உறவினரும், வீட்டில் இருப்பவரும் – யாராவது திருடிச்சா, நம்மை விட நம்மை நம்புறவர்களே! ஏதோ போன வாரம் வரை, பாட்டிலைப் பார்த்து சிரித்து, “இது என்ன சாஸ்?” என்று கேட்டு நகைத்தவர், இப்போ அந்த முழு பாட்டிலையும் காலி பண்ணி இருக்காங்க. யாருன்னு விசாரித்து பார்த்தேன், “ஆம், நான்தான் எடுத்து போட்டேன், ரொம்ப ரசிச்சேன்!” என்று என் மாமியார் அப்படியே ஒப்புக்கொண்டார்.
இந்நேரம், நமக்கு மனசுக்குள் “அது என் சாஸ், தயவு செய்து இதை உபயோகிக்காதீங்க!” என்று ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கேன். அவருக்கே தனி பாட்டில் வாங்கித் தரலாம் என்று சொன்னேன். ஆனா, எங்கேயும் அசரவில்லை.
இந்த நேரத்தில், எனக்குள்ள குறும்பு பிசாசு எழுந்தது. “பழி வாங்கலாமே!” என்று ஒரு சின்ன திட்டம். என் ப்ரியமான பச்சன்ஸ் சாஸ் பாட்டிலில் பாதி எடுத்துவிட்டு, அதில் சாதாரண சோயா சாஸ் ஊற்றி கலந்து விட்டேன். சோயா சாஸ் என்றால் அதிக உப்பு! என் மாமியாருக்கு சோயா சாஸ் ருசிக்காது, அதனால் தான் பச்சன்ஸை திரும்ப திரும்ப போட்டு விடுவாங்க.
கண்களால் வேறுபாடு தெரியாது – இரண்டும் ஒரே நிறம், ஒரே வாசனை! ட்ராப் செய்து பார்க்கும் அளவுக்கு நம்மிடம் சாஸ் அறிவு இருந்தால், என் மாமியார் எப்போதோ கண்டு பிடித்திருப்பார். ஆனா, பாட்டிலை அப்படியே குளிர்பதறையில் வைத்துவிட்டேன், பசுமை காத்திருப்பு.
இப்போ, பாருங்க, கதையின் திருப்பம்! அடுத்த நாள், என் மாமியார், பசி குப்புறும் நேரம், அந்த பாட்டிலை எடுத்தார். நிழலில் இருந்து நான் பார்த்தேன். பாய்ச்சினாங்க, சாப்பிட்டாங்க… அடுத்த நிமிஷம், “அய்யோ, எவ்ளோ உப்பு!” என்று தண்ணீர் குடித்து, சுவாசம் இழந்து ஓடினாங்க. அந்த காட்சி என் மனசை சந்தோசமாக்கியது. பத்து வருட பழி தீர்ந்த மாதிரி!
நம்ம வீடுகளில், குறிப்பாக தமிழ்நாட்டில், எது எங்க பாக்கெட்டோ, பாட்டிலோ, அப்புறம் யாராவது உபயோகித்தால், அதில் பசிக்கே நம்ம மனசு வராது. அம்மா, அக்கா, மாமா, மாமியார் என எல்லாரும் எதையாவது எடுத்து விடுவார்கள். ஆனா, நம்ம பைத்தியக்கார பிடிப்பு சாஸ் மட்டும் யாரும் தொடக்கூடாது என்று ஆசை. இந்தக் குறும்பு செயல், “அடடா, இது தான் நம்ம வீட்டு petty revenge!” என்று சொல்லும்படி.
இதிலிருந்து ஒரு பாடம்: “யார் சொந்தமாக வைத்திருக்கிறாரோ, அவருடைய அனுமதி இல்லாமல் எதையும் எடுத்து விடாதீங்க!” இல்லாவிட்டால், உங்க வாயில் உப்பு அடிச்சு, தண்ணீர் குடிக்க நேரிடும்! சின்ன பழிவாங்கல் தான், ஆனா மனசுக்கு பெரிய சந்தோசம்.
எப்படி இருந்தது என் பழி தீர்க்கும் குறும்பு? உங்க வீட்டிலும் இப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நடந்துள்ளதா? உங்க சின்ன petty revenge-களையும் கமெண்ட்ல பகிர்ந்தீங்கனா, ரொம்ப சந்தோஷம்! நம்ம தமிழர்களுக்கு இந்த மாதிரி சின்ன சந்தோசங்கள் தான் வாழ்க்கைக்கு வேற லேவல் தருகிறது.
அடுத்த முறையும், என் பாட்டிலை யாராவது எடுத்து விட்டால், இன்னும் பெரிய திட்டம் போடுவேன்!
நீங்களும் உங்கள் அனுபவங்களை பகிர்ந்து, இந்த பதிவை நண்பர்களுடன் பகிருங்கள்! உங்கள் பக்கத்து வீட்டு சாஸ் பாட்டிலும் பாதுகாப்பாக இருக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My aunt used my favorite sauce. So i swapped it out