'என் பாதையில் தடை வைத்தா, உங்க பசுமைத் தளத்தில் பாதம் வைக்கிறேன் – ஒரு பக்கவாட்டு பழிவாங்கும் கதை!'
பக்கத்து வீடுங்களோட பசுமைத் தளத்தில் பாதம் வைக்கறது, நம்ம ஊர் கலாச்சாரமா பார்க்கும் போது பெரிய அபராதம் மாதிரி தான். “நம்ம வீட்டுத் தளத்துல யாராவது நடக்கணுமா?”ன்னு பெரிய பெரிய வார்த்தை பேசுவார்கள்! ஆனா, அந்த பசுமைத் தளத்துக்கு அருகிலேயே உள்ள நடைபாதையை தடுக்கிறதைப்பத்தி யாரும் பேச மாட்டாங்க.
என்னோட நண்பர் ஒருவர், அமெரிக்காவில ஒரு குடியிருப்பு பகுதியில் நடந்த ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவத்தை ரெடிட்-ல பகிர்ந்திருக்கிறார். அங்கும் நம்ம ஊரு மாதிரி தான், நம்ம வீடுகளுக்கு முன்னாடி பசுமைத் தளம், நடைக்காலி, வீதியோரம் எல்லாம் இருக்குது. ஸ்பெஷல்-ஆனா அமெரிக்கா விஷயம் என்னனா, ஒவ்வொரு வீட்டும் திருச்சி மாநகராட்சி மாதிரி ஒரே குப்பை வண்டி கிடையாது; ஒவ்வொரு வீட்டும் தனி தனி குப்பை சேகரிப்பு நிறுவனங்களை பயன்படுத்துறாங்க. அதனால்தான், வாரம் முழுக்க, எந்த நாள் நடக்குறீங்கன்னாலும், சாலையோரம் நிறைய குப்பை டப்பாக்கள் வரிசை போட்டு இருக்கும்.
அந்த நண்பருக்கு சமீபத்தில் முழங்கால் காயம். கசக்கி கசக்கி நடக்க வேண்டிய நிலை. அப்படியிருக்க, அங்குள்ள குடியிருப்பில், குப்பை டப்பாக்கள் நடக்குற பாதையையே முழுசா தடுத்தால், என்ன செய்வது? கையில கட்டை வைத்துக்கிட்டு, பாதையை விட்டு சாலைக்கு சென்று, வாகனங்களோடு போட்டி போட முடியுமா? இல்லையென்றால் பசுமைத் தளத்தை ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒரு இரண்டு அடிகள் நடக்கணும்.
இங்க தான் நம்ம ஊரு பக்கவாட்டு பழிவாங்கும் புத்திசாலித்தனம்! “உங்க பசுமைத் தளத்துல யாரும் பாதம் வைக்கக் கூடாது”ன்னு சொல்லறவங்க, ‘நடப்போருக்கு பாதை வையுங்க’ன்னு யாருமே சொல்லமாட்டாங்க. ஆனா, பாதையை தடுத்தா, நடக்க வர்றவனும் எப்படியாவது செல்ல வேண்டியது தான்.
இந்த நண்பர் என்ன செய்தார் தெரியுமா? பாதையை தடுத்த குப்பை டப்பாக்கள் வந்தா, வீடுகளின் பசுமைத் தளத்தில் ஒரு இரண்டு அடி நன்கு நடக்கிறார். கம்பி, பூச்சிகள், செடி முள்ளுகள் எல்லாம் அவங்க வழியில வரும். ஆனா, அதையும் தாண்டி, குப்பை டப்பாவும் தவிர்த்து, அடுத்த பாதையையும் அடையறார். யாரும் நேரில் வந்து எதுவும் சொல்லலைனாலும், அவர்கள் முகத்தில் காட்டும் கோபம், பசுமைத் தளத்தில் வந்த பாதம், இதெல்லாம் பார்த்து, அந்த நண்பருக்கு உள்ளுக்குள் ஒரு சின்ன சந்தோஷம்.
நம்ம ஊரிலேயே பாதை தடுக்குறது புதுசு கிடையாது. சின்ன ஊரிலோ, பெரிய நகரத்திலோ, கோவில் வீதியிலோ, எல்லாம் தெருவோரம் வண்டிகள் நிறுத்திவிடுவாங்க. நடக்க வேண்டிய இடத்தில் கடை, கார், வண்டி, கடைசி வரை நம்மைத் துரத்தும். அதான், எங்கேயாவது ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் சந்தோஷம் நமக்கும் கிடைக்கும்.
அந்த ரெடிட் பதிவு எழுதியவர் சொல்றார்: “நான் பசுமைத் தளத்தை சேதப்படுத்தவே இல்ல, ஒரே ஒரு இரண்டு அடிகள் நடந்தேன். ஆனா, பாதை முழுக்க தடைபோட்டு வைத்திருப்பவர்களுக்கு இது ஒரு வகை எச்சரிக்கை!” என்று. இதுபோல நம்ம ஊரிலும், சாலையில் வண்டி நிறுத்துறவர்களுக்கு முன்னாடி, அவர்கள் வீட்டுக்கு முன்னால் நம்ம வண்டி நிறுத்தினா எப்படி கோபப்படுவார்கள்? அதே மாதிரி தான்!
இதில் இருந்து ஒரு பெரிய பாடம் என்னன்னா – நம்மருக்கு உரிமை கிடைக்கும் இடத்திலேயே மற்றவர்களுக்கும் உரிமை இருக்கிறது. உங்களுக்கோ பசுமைத் தளத்தை பாதுகாக்க விருப்பம் இருந்தால், பிறர் நடக்க வேண்டிய பாதையைத் தடுக்காதீர்கள்! இல்லனா, ‘பக்கவாட்டு பழிவாங்கும்’ நண்பர்கள் வந்து, உங்க பசுமைத் தளத்திலும் பாதம் வைக்க மாட்டார்கள்னு சொல்ல முடியாது!
இது ஒரு சின்ன சம்பவம் மாதிரி தெரிந்தாலும், நம்ம ஊர் வாழ்க்கையில இது போல ரொம்ப சம்பவங்கள் நடக்கின்றன. ஒருவரின் சின்ன தவறு, மற்றவருக்கு சின்ன பழிவாங்கும் சந்தோஷம் தரும். அதுக்கு தான் பழமொழி – “பக்கத்து வீடார் பசு பசுமை பார்த்து வாழவில்லை; நம்ம வீட்டு பசுமை பார்த்து வாழணும்!”
நண்பர்களே, உங்கள் பகுதியில் இப்படிப் பாதை தடுக்கும் சின்ன சின்ன சம்பவங்கள் நடந்திருக்கா? அல்லது, நீங்களே இப்படிப் பக்கவாட்டு பழிவாங்கும் சந்தோஷம் அடைந்திருக்கீங்களா? கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! சிரிப்போடும் சிந்தனையோடும் சந்திப்போம்!
(இந்த பதிவு உங்களுக்கு பிடித்திருந்தால், நண்பர்களோடு பகிருங்கள், உங்கள் அனுபவங்களும் சொல்லுங்கள்!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: Don’t want me walking on your lawn? Don’t leave your garbage can blocking the sidewalk.