என் பெயரை சரியாக அழைக்காத ஆசிரியைக்கு நான் காட்டிய சிறிய 'பயங்கர' பழிவாங்கல்!
பள்ளி நாட்கள் எங்கோ பின்புறம் போனாலும், அப்போது நடந்த சில விஷயங்கள் இன்னும் நம் மனதில் கம்பி கட்டி நிற்கும். குறிப்பாக, ஆசிரியர்களிடம் ஏற்பட்ட அனுபவங்கள்! "பெயர்" என்ற விஷயத்தை தமிழர்களாக நாமும் எவ்வளவு முக்கியத்துவமாக மதிக்கிறோம் தெரியுமா? எங்க வீட்டு பெரியவர்களின் பெயரை கூட மற்றவர்கள் தவறாகச் சொன்னா, ரொம்ப கவலைப்படுவோம். இதே மாதிரி, அமெரிக்காவில் ஹவாயி மாணவி ஒருவர் அனுபவித்த சம்பவம், நம்ம ஊரு வாசகர்களுக்கும் புன்னகை பொங்கி சிந்திக்க வைக்கும்!
கதையின் ஆரம்பம்: ஆசிரியையின் அலட்சியம்
நம் கதையின் நாயகி பெயர் "Kau’i" (கா-ஊ-இ). அவர் கூறுவது போல, அமெரிக்காவில் பல மாணவர்கள் கலவையான கலாச்சாரங்களைச் சேர்ந்தவர்கள்தான். ஆனால், அவருடைய கணித ஆசிரியையான Ms White, சம்மந்தப்பட்ட பெயரை சரியாக உச்சரிக்க கூட முயற்சி செய்யவில்லை. ஒருமுறை கலந்தாய்வு லிஸ்டில் Kau’i என்ற பெயரை பார்த்ததும், "அது கடினமா இருக்கு... நான் உன்னை காதரின் (Katherine) என்று அழைக்கிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டார்.
அது நம் ஊர்ல நடந்திருந்தா, "இப்போ என் பேரு காசிவிஸ்வநாதன், நீங்க என்னை கண்ணன் என்று கூப்பிடுவீங்களா?" என்று கேட்கலாம். ஆனால் அங்கே அந்த மாணவி, முதலில் ரொம்பவும் அதிர்ச்சி அடைந்தார். இரண்டு வாரம் ஏதோ சமாளித்து விட்டார். ஆனா, அடுத்தடுத்து, ஆசிரியையின் அலட்சியம் மிக அதிகமாக இருக்க, நம் Kau’i-க்கு பொறுமை கைவிட்டது.
பழிவாங்கும் புது யோசனை!
மாணவி என்ன செய்தார் தெரியுமா? ஆசிரியையின் முழு பெயரை "Jessica White" என்று யாரும் அழைக்காதபோது, அவங்க வருட புத்தகத்தில் இருந்து அந்த ப்ரைவேட் பெயரை கண்டுபிடித்து, நேரில் "Jessica", "Jessie", "JJ" என nickname-கள் வைத்து அழைக்க ஆரம்பித்தார்!
நம்ம ஊர்ல ஒரு ஆசிரியையை நேரில் பெயரால் அழைப்பது என்பது, தாத்தாவை "சுந்தரம்" என்று கூப்பிடற மாதிரி தான்! இங்க கூட, ஆசிரியர்களை "ஆசிரியர்", "மாடம்", "சார்" என்று மரியாதையுடன் கூப்பிடுவோம். அந்த மாணவி, அமெரிக்கா கலாச்சாரத்திலும் அதுவே பெரிய புரட்சிதான்.
Jessica White-க்கு இது பிடிக்கவில்லை. "Ms White" என்று திரும்பவும் திரும்பவும் சொல்லியும், Kau’i அவ்வளவாகவே தைரியமாக "Jessica, doubt இருக்கு; Jessie, இந்தக் கேள்வி புரியவில்லை" என்று தொடர்ந்தார். ஆசிரியர் கோபப்படவில்லை, ஆனா எப்போதும் முகத்தில் கடுப்போ, கவலையோ தெரிந்திருக்குமாம்.
பெயரின் பெருமை – நம்ம ஊரு உவமை
இதிலிருந்து ஒரு பாடம் நமக்கு என்ன தெரியுமா? பெயர் என்பது தனித்துவம், குடும்பத்தின் அடையாளம், கலாச்சாரத்தின் புனிதம். நம்ம ஊரு மக்களும் தங்கள் பெயரை பெருமையாகக் கொண்டு நடப்பார்கள். "உங்க பேரு சும்மா சொல்ல முடியாது, சும்மா எழுத முடியாது" என்று சொன்னாலும், அதை மரியாதையுடன் சொல்லிக் கொடுத்தால் மகிழ்ச்சிதான்.
Kau’i சொல்லும் போல், அவர் பேரில் ஒரு ஹவாயி சிறப்பு - "okina" (’), அது ஒரு சிறிய இடைவெளி. அது இல்லாமல் "Kow-ee" என்று சொன்னாலும், தவறு இல்லை. ஆனாலும், அந்த சிறு அம்சத்திற்கு மரியாதை தரும் போது தான் அந்த பெயரின் முழு அழகு தெரியும்.
நம்ம ஊர்ல கூட, "அருணாசலம்" என்பவரை "அருண்" என்று சுருக்கிப் பேசினா, சிலர் வருத்தப்படுவார்கள். அதுவே அவர்களுக்காக பெருமை!
இறுதி சலுகை – பழி வாங்கின சந்தோஷம்
இங்கே, Kau’i-க்கு Ms White "Katherine" என்று அழைத்ததை மாற்ற முடியவில்லை. ஆனாலும், "Jessica" என்று நேரில் அழைத்த பழிவாங்கல் தான் அவருக்கு ஒரு சிறு சுகம்!
பிறகு, Ms White பள்ளியில் பிற மாணவர்களிடம் இனிமேலும் இப்படி நடக்கக்கூடாது என்று, இரண்டு வருடத்திற்குப் பிறகு, பள்ளியிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார். "நீரோட நெஞ்சம் கொஞ்சம் கொஞ்சம் உருகும்" மாதிரி, இது ஒரு புது கதை!
நாம் என்ன கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்?
பெயரை மரியாதையுடன் குறிப்பிடுவது, எங்கேயும் எப்போதும் முக்கியம். அது ஒருவரது அடையாளமும், அவர்களது குடும்பத்தின் பெருமையும்!
நம்ம ஊருலயும், மற்றவரது பெயரை சரியாகக் கூப்பிட மும்முரமாக முயற்சி செய்ய வேண்டும். இல்லாட்டி, ஒரு நாள் நம்மையும் "பழிவாங்கும் பழக்கம்" பிடிக்கலாம்!
நீங்களும் இப்படிப் பட்ட அனுபவங்கள் சந்தித்து இருக்கீங்களா? உங்கள் கமெண்ட் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்!
நண்பர்களே, உங்கள் பெயரை பிறர் தவறாக அழைத்த அனுபவங்களை கீழே சொல்லுங்கள்! நம்ம ஊரு மரபும், பெயரின் பெருமையும் பற்றி பேசுவோம்.
அசல் ரெடிட் பதிவு: Teacher called me Katherine because she couldn’t bother to learn how to pronounce my name, so I called her by her first name for the rest of the year!