'என் பார்சலை மறைத்து வைத்துவிட்டீர்களா? – ஹோட்டலில் நடந்த ஒரு காமெடி கலாட்டா!'
வணக்கம் நண்பர்களே!
"மக்கள் சேவை" என்றாலே நமக்கு முதலில் நினைவுக்கு வருவது, வாடிக்கையாளர்களின் புண்ணகை, நன்றி சொல்லும் முகம், அன்பான வார்த்தைகள்... இல்லையா? ஆனா, சில சமயம், அந்த புண்ணகை எல்லாம் பறந்துபோய், கை விரல் காட்டும் கோபம் மட்டும் தான் வாடிக்கையாளர்களிடம் இருந்து கிடைக்கும். அந்த மாதிரி ஒரு கலாட்டா சம்பவம், மேற்கத்திய ஹோட்டல் முன்பணியில் நடந்தது. நம்ம ஊர் ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் நடந்திருந்தா, "அம்மா, என்ன கொஞ்சம் பொறுமையாக இரு, பார்சல் வந்தா நிச்சயம் கொடுக்கிறேனே!" என்று சொல்லி சமாளித்திருப்போம். ஆனா, அந்த அயல் நாட்டில் நடந்த இந்த சம்பவம், கேட்டவுடன் நம் நெஞ்சில் ஒரு காமெடி ரிலீஃப் கொடுக்கிறது!
காதை எங்கே ஆரம்பிக்குது?
இது ஒரு நைட் ஆடிட்டரின் அனுபவம். நம் ஊரில் இந்த பதவியை "இரவு கணக்காளர்" என்று சொல்வாங்க. இரவு நேரத்தில் ஹோட்டலை கண்காணித்து, பரிசோதனை செய்து, கணக்குகள் பார்க்கும் வேலை இவருடையது. இந்த வேலை செய்யும் நேரத்தில், அதாவது இரவு 1 மணிக்கே, ஒரு "விஷேஷ" வாடிக்கையாளர் வந்து விழுந்திருக்காங்க. அம்மா, அந்த நேரத்திலயே வந்ததுக்கு ஒரு பாயிண்ட்!
முதலில், அவங்க "கிங்" வகை அறை (King Room) கேட்டிருந்தாங்க. ஆனா, அந்த நேரத்தில் அந்த வகை அறை இல்லாமலே போச்சு. நம்ம ஊர்ல ஹோட்டலில் "AC Room" கேட்டா, "ஆமா, இருக்குது, ஆனா சும்மா ஒரு பக்கத்தில் மட்டும் தான் AC வேலை செய்றது" என்று சொல்லி வாடிக்கையாளரைக் கண்டிப்போம், இல்லையா? அப்படியே இங்கேயும், "மகளே, டபுள் க்வீன் ரூம் (Double Queen Room) தான் இருக்கு, அதுல ஒரு பட்டை (Accessible Bar) மட்டும் கூடுதலா இருக்கு, வேற ஒண்ணும் இல்ல" என்று சமாளிச்சு தந்திருக்காங்க.
ஆனா, அம்மாவுக்கு இது பிடிக்கலை! "நான் இந்த மாதிரி அறையில தூங்க மாட்டேன்! எதாவது செய்யணும்!" என்று கோபம் காட்ட ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. நம்ம ஊர்ல அப்படிப் பண்ணினா, "பசங்க, இன்னொரு மாடியில் படுக்கை விரிச்சு குடுத்துடு!" என்று சொல்லி சமாளிப்பாங்க. ஆனா, இங்கே எல்லாம் நியமம் பிடிவாதம். "மாம்ஸ், என்னால வேற ஒன்றும் முடியாது!" என்று சொல்லி, அவங்க கையில் கீயை கொடுத்துவிட்டு, அவர் போகட்டும் என்று விட்டிருக்காங்க.
இது போதும் என்று நினைச்சீங்களா? இன்னும் கதை இருக்குது! இருபது நிமிஷம் கழித்து, அந்த அம்மா திரும்ப வந்து, "என் பார்சல் இன்று வந்திருக்கும், கொடு!" என்று கேக்க ஆரம்பிச்சாங்க. பின்புறம் பார்த்து, அவர் பெயரில எந்தப்பார்சலும் கிடைக்கலை. "மாம்ஸ், உங்கள் பெயரில் எதுவும் இல்ல" என்று சொல்லியதும், "நீங்க என் பார்சலை மறைத்து வைத்திருக்கிறீர்கள்! உங்க வேலைக்கு உங்க மேல மேலிடம் புகார் பண்ணுறேன்!" என்று கொழுந்து விட்டாங்க.
நம்ம ஊர்ல அப்படியே, "அம்மா, பார்சல் வந்தா நிச்சயம் உங்க கையில் தருவேனே, ரெண்டு நிமிஷம் பொறுமையா இருங்க!" என்று சொல்லி சமாளிப்போம். ஆனா, அங்கே அவர் மேல மேலிடம் புகார் பண்ணுவதாகவும், "நீங்க என் மீது திட்டமிட்டு பார்சல் தர மறுக்கிறீங்க!" என்று குற்றம் சுமத்த ஆரம்பிச்சிட்டாங்க.
இதை எல்லாம் பார்த்த நைட் ஆடிட்டர், "சரி, மேனேஜரிடம் சொல்லி விடுவேன், அவர் பார்த்துக்குவார்" என்று சமாளித்திருக்காங்க. அதிர்ஷ்ட வசமாக, மேனேஜரும் இவர்தான் பக்கமாக இருக்கிறார்; அதனால், அந்த வாடிக்கையாளரை காலையிலேயே ஹோட்டலில் இருந்து வெளியேற்ற முடிவு செய்துவிட்டாராம்! (முன்பே முழு கட்டணம் வசூலிச்சு விட்டார் என்பதும், அவருக்கு ஒரு சிறிய "கமிடி" சிரிப்பாக இருந்திருக்கும்!)
இந்த சம்பவம் நமக்கு என்ன சொல்லுது?
நம்ம ஊர்ல, வாடிக்கையாளர்களை "விருந்தோம்பல்" என்ற ஒரு கலாச்சாரம் நம்மை வழிநடத்துகிறது. ஆனால், எல்லா இடங்களிலும், எல்லா நேரங்களிலும், எல்லா வாடிக்கையாளர்களும் நல்லவர்களா இருக்க மாட்டார்கள். சில சமயம், நம் பணி நமக்கு சோதனையாக மாறும். அந்த நேரத்தில், நமக்கு நம்மளே "சிரிச்சுக்கிட்டு, வேலையை பண்ணிருதான்" என்று மனஅழுத்தம் இல்லாமல் சமாளிக்க தெரியணும்.
நீங்க இதுபோன்ற அனுபவங்களை எதிர்கொண்டிருக்கிறீர்களா? உங்கள் பணி இடத்தில், வாடிக்கையாளர்களின் விசித்திர கோரிக்கைகள், கோபம், அல்லது சிரிப்பு தரும் சம்பவங்கள் இருந்ததா? கீழே கமென்ட் பண்ணி, உங்கள் கதையை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். நம்மள மாதிரி வேலை செய்யும் மக்களுக்கு, இந்தக் கதைகள் ஒரு நல்ல சிரிப்பு தரும், மன நிம்மதி தரும் மருந்தாக இருக்கும்!
கடைசியில்:
"விருந்தோம்பல்" என்பது நம்ம ஊரின் அடையாளம் தான். ஆனாலும், சில சமயம், "விருந்தோம்பல்" மட்டும் போதாது, "சிரியமும்" கூட தேவை!
அசல் ரெடிட் பதிவு: “You’re intentionally keeping my package from me!!”