என் பிரவுனி கேட்ட கெவின் – ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் கதையோடு ருசிகரமான ரெசிப்பி!
நம்ம ஊரில் “பழி வாங்குறது ஒரு கலை”ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அதையும் தாண்டி “சின்ன பழி” வாங்குறதுல தனி ருசி இருக்கு. அதுவும், ஆரஞ்சு பழம் போல வெளியில் மென்மையும் உள்ளே கொஞ்சம் காரமும் கலந்திருந்தா, அந்த பழிவாங்கல் கதையே வேற லெவல்! இப்படித்தான் அமெரிக்கா நாட்டில் நடந்த ஒரு உண்மை சம்பவம், நம்ம ஊர் வாசகருக்கும் சிரிப்பு தரும் விதத்தில் சொல்ல வந்தேன்.
இருநூறாவது நூற்றாண்டு நடுவில் (mid 90s), அங்குள்ள ஒரு தம்பதியினர் – கணவர் மிகவும் ஒல்லியானவர், மனைவி அசத்தலாக சமையல் செய்யும் ஆசை உடையவர். இருவரும் வாழ்ந்தது, பழைய பங்களாவின் (Victorian house) அடியில் இருந்த ஒரு சிறிய அறையில். பக்கத்தில் ஒரு “கெவின்” என்ற ரும்மேட் இருந்தார். நம்ம ஊரில் சொன்னா, “ஆள் நல்லா இல்ல, சின்ன சின்ன வேலைகள்லயும் தலையாட்டுவார்” மாதிரி ஒரு பிரபலம்.
இந்த கதையின் ஹீரோயின் (மனைவி) பிரவுனி பண்ணுறவர. சுவைக்காகவோ, காதலுக்காகவோ இல்லை, ஏழ்மையில் இருந்தாலும் சோம்பல் இல்லாமல் சமையல் செய்யும் அந்த ஆவி!
ஒருநாள், கணவர் பழைய பிரவுனி துண்டுகளை வெட்டும் போது, பெரிய கத்தியை (நம்ம ஊரில் பார்த்தா சாம்பார் கரண்டி அளவு) பயன்படுத்தி, தப்பாக கையை வெட்டி இரத்தம் பெருகி விட்டது. அப்போ, அவங்க என்ன பண்ணினாங்க – காயம் கட்டி, பிரவுனிகளை (முடிந்தவரைக்கும்) சிங்கில் போட்டு விட்டாங்க. அவ்வளவுதான், ஹாஸ்பிட்டலுக்கு ஓட்டம்!
சமையல் செய்யும் பெண்களுக்கு தெரியும் – மனது குழம்பி போச்சுனா, நாட்கள் கழிந்தாலும் அதே நினைவு! வீடு திரும்பி வந்ததும், பாதியிலேயே பிரவுனி காணாமல் போச்சு. அடுத்த நிமிடம், அந்த “கெவின்” அவருடைய கதவை பூட்டிக்கிட்டு உள்ளே இருக்கிறார். நம்ம ஊரில் சொன்னா, “கையாலே பிடிச்சு, வாயாலே போட்டுக்கிட்டார்!”
இன்னும் சொல்லணுமா – பசிக்காக எல்லாம் யாரும் சோம்பல் காட்ட மாட்டாங்க, ஆனா, சாப்பிடுறதுக்கு முன் எதாவது கேட்கலாம் இல்லையா? அதுவும், சிங்கில் இருந்ததை சாப்பிடுறது, கொஞ்சம் ஓவர்தான்.
அடுத்தடுத்த நாட்களில், மனைவி மூன்று மாத சம்பளத்தை சேமிச்சு, ஒரு நல்ல non-stick pan வாங்கி வந்தார். முதல் தடவையா அதை திறக்க போன போது, பேக்கிங்கும் இல்லை, பாத்திரமும் சிராய்ப்பு அடிச்சிருக்கு. எப்படியோ, “கெவின்” அரைமணி நேரம் scrambled eggs சமைக்க “fork” கொண்டு பாத்திரத்தை கிழிச்சிட்டாராம்! நம்ம ஊரில் சொன்னா, “புதிய பாத்திரம் புண்டையா போச்சு!”
சில நாட்கள் கழித்து, சமையலறை கதவுக்கு முன்னால் நம்ம ஹீரோயின் நின்று இருந்தார். அப்போது கெவின் உள்ளே வந்தார். “கெவின், அந்த சிங்கில் இருந்த பிரவுனி சாப்பிட்டியா?” என்று கேட்க, “ஓஹ், சிங்கில் இருந்ததா? சாப்பிட்டேன், நல்லதா இருந்துச்சு!” என்றார்.
அப்போ, எல்லா ரகசியமும் வெளியில் வந்தது. “நீங்க அந்த பிரவுனி சாப்பிட்டதா? அந்த பிரவுனியில் என் கணவரின் கையை வெட்டும்போது வந்த இரத்தம் விழுந்திருக்கு!” என்று சொன்னவுடன், கெவின் முகம் பச்சைப்பட்டு, பயத்தில் குலுங்க ஆரம்பிச்சார்.
அடுத்து வந்த கேள்வி: “அவங்க இரத்தம் சாப்பிட்டா AIDS வரும் மாதிரியா?”
அந்த கேள்வி கேட்டதும், கதாநாயகி இன்னும் கோபமடைய ஆரம்பிச்சார். “அது தெரியல, ஆனா வந்துரலாம்” என்று கவலைமிகு முகத்தில் பதில் சொன்னாங்க. நம்ம ஊர்ல, இது மாதிரி கேள்வி கேட்டா, “நீ பாக்குற முகம் பசம்பூண்டு போல இருக்கு!”ன்னு சொல்லுவாங்க!
கெவின் நேரே வாஷ்ரூமுக்கு ஓடி, அங்க நெறைய நேரம் இருந்தார். வெளியே வந்ததும், அவர் இனிமேல் அந்த தம்பதியருடன் பழகவே இல்லை; அவர்களது உணவையும் தொட்டதே இல்லை. புதிய non-stick pan பற்றிய அக்கறையும் அவருக்கு ஏற்கனவே போயிற்று!
இந்தச் சம்பவத்தை நம்ம ஊர் பார்வையில் பார்த்தால், வீட்டில் “சொத்துக்கு சொந்தக்காரன் மாதிரி” நடக்கும் ரெண்டாம் வகுப்பு ரொம்மேட்டுக்கு, ஒரு “கட்டர் பழி” பண்ண மாதிரி தான். ஆனா, இதில் இருக்குற நுணுக்கம் என்ன தெரியுமா? நம்ம ஊர்காரன் போல நேரிலேயே சண்டை போடாமல், சின்ன விஷயத்துலயே “கிளைமாக்ஸ்” பண்ணி விட்டாங்க! இது தான் “petty revenge” – சும்மா பழி வாங்கினேன் என்று சொல்லிக்கொள்ளும் ரீதியில், சிரிக்க சிரிக்க சொல்லும் கதை.
இப்படி வீட்டில் யாராவது உங்க பொருளை அனுமதி இல்லாமல் பயன்படுத்தினா, அதுக்கு நம்ம ஊர் பாட்டிகளோ, அம்மாக்களோ எப்படியெல்லாம் பழி வாங்குவாங்க? சோற்றில் உப்பு குறைவா போட்டுடுவாங்க, இல்லன்னா பளிங்கு பாத்திரம் போட்டு குடவைக்குள் பூண்டு வைத்து வைக்குவாங்க! நம்ம கதை அவ்வளவு கடுமையான பழி இல்ல, ஆனா மொத்தம் “கெவின்” வாழ்க்கையில் ஒரு பாடம் கற்றுக்கொடுத்தது.
இப்படி உங்க வீட்டில் நடந்த சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவங்கள் உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கா? கமெண்ட்ல எழுதுங்க! உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்தா, நண்பர்களோட பகிருங்க. நம்ம ஊர் பழி வாங்கும் கலையை மற்றவர்களும் ரசிக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Oh no! Did my brownies give you AIDS?