என் பிள்ளையை தொட்டா... கரேனை விட்டுடுவேன் நினைக்காதே! ஒரு அம்மாவின் 'பெட்டி' பழிவாங்கும் கதை
அம்மா என்றாலே பாசம்தானே வரும். ஆனா அந்த பாசம் பிள்ளைக்கு ஏதாவது என்று வந்தா... கடைசிலோடு தீயும் ஆகும்! நம்ம ஊர்லே, “பிள்ளையைக் காய்ச்சினா, பாம்பு கூட பிச்சிக்காது”னு சொல்வாங்க. அமெரிக்காவ்ல நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊரு அம்மாக்கள் பாத்தா, "அப்பாடா! நம்ம மாதிரி தான்!"ன்னு சொல்லி, சிரிச்சுடுவாங்க.
ஒரு அம்மா, தன் பிள்ளை பள்ளிக்கூடத்தில் புதுசா போன ஆசிரியையால பாதிக்கப்பட்டதைப் பார்த்து, என்ன செய்றார்னு பாருங்க. இதோ, அந்த 'கரேன்' (அந்த ஆசிரியைக்கு கொடுக்கப்பட்ட புது பெயர்!)-க்கு இந்த அம்மா கொடுத்த 'பெட்டி' பழி, படிச்சவங்க எல்லாரையும் கைகட்டி சிரிக்க வைக்கும்.
பள்ளிக்கூடம், பசங்களோட இரண்டாம் வீடு மாதிரி. “Meet the Teacher” அப்படின்னு, நம்ம ஊர்ல 'ஆசிரியருடன் சந்திப்பு' மாதிரி ஒரு நிகழ்ச்சி. இந்த அம்மா, அந்த நிகழ்ச்சியை முதல் முறையா தவற விட்டிருக்காங்க. “அது என்ன பெரிசா?”னு, அவங்க நினைச்சு வச்சாங்க. ஆனா, அடுத்த மூன்று நாட்களில் ஏற்கனவே ஜெயிலுக்கு போகும் அளவுக்கு கோபம் வந்துடுச்சு!
அந்த 'கரேன்' ஆசிரியர், குழந்தைகளுக்கு முன்னாடி கத்துறாங்க, அவங்களைக் கீழிறக்குறாங்க. சும்மா இல்ல, அடுத்த வகுப்பு வரை அந்த கூச்சல் கேட்கும் அளவுக்கு! நம்ம கதையிலே பிள்ளை, ரொம்பவும் நாணம் மற்றும் அமைதியானவங்க. அவங்க ஒருபோதும் பிரச்சனையிலே படாதவங்க. ஆனா, இந்த ஆசிரியர் அவங்க மனசை சங்கடப்படுத்தி, பள்ளிக்கூடம் போகவே பயப்படுற அளவுக்கு கொண்டு வந்துட்டாங்க.
ஒரு நாள் பள்ளிக்கூடம் போற கார் லைன்லயே வாந்தி எடுத்து விட்டார் அந்த பிள்ளை! மூன்றே நாள் அந்த ஆசிரியருடன் இருந்ததும் போதும்; இந்த அம்மா உடனே பிள்ளையை வேறு நல்ல ஆசிரியருக்கு மாற்றித் தந்துட்டாங்க. ஆனா, அந்த மூன்று நாட்களில் ஏற்பட்ட மனப் புண் மட்டும் இன்னும் மறையவே இல்ல.
நம்ம ஊர்லே, “குழந்தைய பாக்குற ஆசிரியருக்கு மேல் நம்பிக்கை”னு சொல்லி, பள்ளிக்கு தன்னால முடிந்த உதவிகளையும் செய்ய வர்ற அம்மாள்தான் இந்த கதையின் நாயகி. ஆனா, அவர் உள்ளுக்குள்ள ஒரு தீய தீர்மானம் – அந்த கரேன் ஆசிரியருக்குத் தேவையான எதுவும், தன்னால முடியாது. அப்படி பட்ட உதவிகள் எப்போதும் லிஸ்ட்ல கடைசியில் போயிடும். “சொல்லிட்டேன், நான் காலேஜ்ல ரிவென்ஜ் எடுக்க வந்தவங்க மாதிரி இல்ல, ஆனா இந்த பெட்டி பழி தான் எனக்கு சரி!”ன்னு அவங்க மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டே, அந்த ஆசிரியருக்கு நல்ல பாடம் கற்றுக்கொடுப்பாங்க.
சொல்ல வேண்டிய விஷயம் என்னனா, இந்த அம்மா கொஞ்சம் கலக்கு கலக்குன்னு பேசுறாங்க. “நான் அவங்க வேலைக்கு உதவினா, நான் தலையில வேற ஜெயில் ஜம்ப்சூட் போடணும்!”ன்னு நம்ம ஊரு அண்ணாத்து படத்தில் வில்லனை பார்த்த மாதிரி, “நீங்க என் பிள்ளைய பாதிச்சீங்க, உங்க வேலைக்கு நான் ஒருபோதும் உதவி செய்ய மாட்டேன்!”ன்னு முடிவு செய்துட்டாங்க.
இதுக்கு மேல, பள்ளி நிர்வாகத்துல (நம்ம ஊர்ல 'ஹெட்மாஸ்டர்'விடம்) புகார் சொல்லியிருக்காங்க. ஆனா, “இவங்க டீச்சிங் ஸ்டைல் சில பசங்களுக்கு தான் நல்லா இருக்கும்”னு, பள்ளி மனசு நிம்மதியா இருந்துடுச்சு. நம்ம ஊர்லே, “கடவுளே, இந்த வயசுலயே தீய பிள்ளைகளா?”ன்னு ஆச்சரியப்படுவோம். ஆனா, அமெரிக்கா போல பெரிய பள்ளிகள்ல, இப்படி எல்லாம் நடக்குமாம்.
இந்த அம்மா, நம்ம ஊரு சீரியல் அம்மாக்கள் மாதிரி, “நேரடியா பழி வாங்குறதுக்குப் பதிலா, சும்மா சில்லறை பழி வாங்குறேன்”ன்னு முடிவு பண்ணிட்டு, மூன்று வருடம் அந்த ஆசிரியருக்கு எப்போதும் கடைசி வேலை மட்டுமே போடுறாங்க. அந்த ஆசிரியர் வந்த உடனே, “ஆஹா, இவங்க வேலையா? நாளைக்கு பாருங்க”ன்னு கடைசிக்குப் போடுறாங்க. “அவங்க தானே பசங்களை கத்துறாங்க, வேலை வேணும்னா தானே செய்யட்டும்!”ன்னு ஒரு நாயகி போல இரங்குறாங்க.
இது தான் அம்மா பாசத்துக்கு நம்ம ஊரு மாதிரி வெளிப்பாடு! “என் பிள்ளையை யாராவது பாதிச்சா, என் கண்ணில் இருண்டு போயிடும்!”ன்னு சினிமாவுல பாடல் வரும், அது போல தான் இந்த அம்மாவும் செய்கிறாங்க. பழி வாங்கும் அளவுக்கு நேரடி வன்முறை இல்ல, ஆனாலும், மனசு குளிரும் பழி!
முடிவில்:
உங்க வாழ்க்கையில இப்படி யாராவது உங்கள் பிள்ளையோ, குடும்பத்தையோ பாதிச்சிருக்காங்கனா, நீங்களும் இந்த அம்மா மாதிரி சில்லறை பழி எடுத்திருக்கீங்களா? உங்கள் அனுபவங்களை கீழே கருத்தில் பகிருங்க!
நம்ம ஊரு வாசகர்கள், “அம்மா அப்படிதான்!”னு சொல்லி, இந்த அம்மாவுக்கு ஒரு லைக் போடுறீங்கலா?
அடுத்த பதிவுல சந்திக்கலாம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Don’t mess with my kid, Karen.