என் பிள்ளை 'கெவின்' மாதிரியே இருக்கிறானே! - ஒரு அம்மாவின் கலகலப்பான அனுபவம்
எங்க வீட்டில் மூத்த பையன் எப்போதும் புத்திசாலி, நிதானமாக இருப்பான். ஆனா, இளம் பையன்... அவன் விஷயத்திலெல்லாம் எப்போதுமே எனக்கு சந்தேகம் தான்! "இந்த பையன் நம்ம ஊரு 'கெவின்' மாதிரி தான் இருக்கானோ?"ன்னு நினைக்க ஆரம்பித்தது புதிதில்லை.
நம்ம ஊரில் "கெவின்" என்றால், எப்போதும் சின்ன சின்ன தப்புகள் பண்ணும், பயங்கரமா சிரிப்பூட்டும் பசங்க மாதிரி ஒரு கேரக்டரை தான் சொல்வாங்க. தமிழ் படங்களில் வரும் "சொல்லி தரணும்னா கேட்குறான்" பையன்கள் மாதிரி! அந்த மாதிரி என் பையன் தான்.
அவன் செய்கைகள் எல்லாம், சிரிச்சு சிரிச்சு வயிறு வலிக்க வைத்துவிடும். முடி கழுவுறதுக்கே, சாம்பூ போட்டுட்டு, அது உடம்பில் ஓடுறது போதும் என்றுகிட்டான். "முடி சுத்தம் பண்ணுறது மாதிரி, உடம்பும் தனியா சுத்தம் பண்ணனும்"ன்னு எத்தனை தடவை சொல்லியும், இன்னும் புரியுது போல இல்ல!
அடுத்தது, கழிப்பறைக்கு போறப்போ, சீட்டுக்கூட தூக்கணும் வச்சு சொல்லி சொல்லி தலையை ஓய்த்து விட்டோம். "இது தெருவில் தான் இரு பக்கமும் பாதிப்பை கவனிக்கணும்"ன்னு நினைச்சு, கார்பார்க்கில் கூட தலைக்கண்ணா ஓடுறான். இந்த விஷயங்கள் எல்லாம் நல்லா இருக்கும்போதே, நேற்று நடந்த ஒரு சம்பவம் எனக்கு உறுதி தந்தது – என் பையன் நிச்சயமாக ஒரு "கெவின்!"
முதல் காதல், ஆனால் பெயர் தெரியாது!
நேற்று வேலை முடிச்சு வீடு வந்ததும், பையன் கதவைத் திறந்து, "அம்மா, எனக்கு ஒரு பெரிய நியூஸ் இருக்கு!"ன்னு வந்தான். "அம்மா, எனக்கு கேள்விப்பட்ட மாதிரி காதலி கிடைச்சுடுச்சு!"ன்னு சொல்லி, முகம் முழுக்க சந்தோஷம்.
பொதுவாக நம்ம ஊரில், ஆறாம் வகுப்பு பையனுக்கு காதலி என்றால், அது ஒரு பெரிய விஷயம்தான்! "அவளுடைய பேர் என்ன?"ன்னு கேட்டேன். பையன் முகம் சுண்டியோட, "அது... தெரியலே...!"
"எப்படி? அவளோட பேர் தெரியாம, அவளை காதலிக்கறியா?"
மூன்று வாரமா, லஞ்ச் நேரம் அவளோட பேசுகிறான். அவளோட பிடித்த விஷயங்களை எல்லாம் தெரிஞ்சுக்கிட்டான். ஆனா, பேர் மட்டும் கேட்டதில்ல! சின்ன வயசு பசங்க மனசு என்கிறேன், ஆனாலும் இது கொஞ்சம் அதிகம்தான்!
நம்ம ஊரு 'கெவின்' பசங்க!
இது நம்ம ஊரில் நடக்கும்னு யாரும் நினைக்க மாட்டாங்க. ஆனா, நம்ம பசங்க, பள்ளி நேரம், நூலகம், டீச்சர் முன்னாடி, எல்லாம் கண்ணாடி மாதிரி நடிக்கிறாங்க. ஆனா, நண்பர்களோட, வீட்டிலோ, அப்படி ஓர் ஆடம்பரமில்லாம, சின்ன சின்ன தப்புகள் செய்யும் போது, நம்ம மனசு உருகி நம்மளே சிரிச்சுவிடுவோம்.
இந்த மாதிரி பசங்க தான், சினிமாவில் சூர்யாவோ, விவேக் மாதிரி காமெடி பண்ணும் பசங்க போல!
சாமாலோசனை – எப்படி பேர் கேட்கறது?
என்னோட பையனுக்கு, "நாளைக்கு அவளோட நம்பர் கேட்டு, பெயரை எப்படி எழுதி வைக்கிறீங்கன்னு கேள்"ன்னு சொன்னோம். "நம்ம ஊரில் பெயர் 'சுமதி', 'காளை', 'ராஜேஷ்வரி' மாதிரி இருந்தா, எழுத்து சந்தேகம் வரலாம். ஆனா 'கிம்' மாதிரி இருந்தா, வெறும் மூன்று எழுத்து தான்!"ன்னு நாங்கள் சிரித்தோம்.
முடிவில் ஒரு திருப்பம்
இன்னிக்கு, என் மகன் அவன் அக்காவை (அவளும் அதே பள்ளி) அவன் காதலியை அறிமுகம் பண்ணினான். அக்கா சொன்னாள், "உங்க பேர் என்ன? அவர் (அப்பா) முதல் நாள் முதலே உங்களைப் பார்த்து பிடிச்சுட்டாராம்!"ன்னு கேட்டு, பெரிய உதவியாய் பேரை தெரிந்துகிட்டோம்.
சின்ன வயசு பசங்க – எப்போதும் அசல்!
இந்த கதையிலிருந்து என்ன தெரிஞ்சுகலாம்? நம்ம பசங்க எப்போதும் தூக்கத்திலிருக்கும் நிலை! பெரியவர்கள் சொல்லும் வழிகாட்டுதலோ, சின்ன தப்புகளோ, எல்லாமே வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி. நம்ம ஊரில், "பிள்ளைகள் தப்பை கற்றுக்கொண்டு தான் நம்பிக்கையுடன் வளர்கிறார்கள்"ன்னு சொல்வாங்க. அது நிச்சயம் உண்மை!
நண்பர்களே, உங்கள் வீட்டிலும் இப்படிச் சிரிக்க வைக்கும் "கெவின்" மாதிரி பசங்க இருக்காங்களா? அவர்களுடைய கலகலப்பான சம்பவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! சிரிப்பும், அனுபவங்களும் எல்லாருக்கும் ஒரு புது மனநிம்மதியைக் கொடுக்கும்.
இந்த மாதிரியான சுவாரசியமான கதைகள், நம்ம வாழ்க்கையை ரசிக்க வைக்கும். உங்கள் மனதில் இருந்த கதை, அனுபவம் இருந்தால், என்னோட பக்கத்தில் பகிர்ந்திட மறந்துடாதீங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My son might be a Kevin