என் மேலாளரால் என் கோட் போனது! – ஒரு வேலைப்பயணியின் அனுபவம்
தொடக்கத்திலேயே ஒரு சின்ன கேள்வி – உங்கள் அன்பு பொருள், அது ஒரு புத்தம் புதிய கோடானாலும், பழைய அன்பு பையனானாலும், வேலைக்கார இடத்தில் அது பாதிக்கப்படும்போது, உங்கள் மனசு எப்படி இருக்கும்?
நம்ம ஊரிலே, "பொறுமை என்றால் புண்ணியம்"ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, ஒவ்வொரு முறையும் அந்த பொறுமை நம்மக்கு பழி வாங்கி தருமா? இல்லையோ, இந்த கதையை படிச்சப்போ எனக்கும் உங்களுக்கும் ஒரே மாதிரி கோபமும், சிரிப்பும், சோகமும் வரும்னு நம்புறேன்.
பிளீச்சும், பசங்க மேலாளரும், பாவி கோடும்!
அமெரிக்காவில் ஒரு சிறிய நகரத்தில் ஹோட்டல் வேலைக்காரி (வயசு 42), அவரோட மேலாளர் (வயசு 27), இருவரும் ஒரே குழுவ்ல வேலை பாக்குறாங்க. நம்ம ஊரு ஹோட்டல் மாதிரி ஒரு ஏழு பேர்தான் சேர்ந்து அந்த ஹோட்டலை ஓட்டுறாங்க.
ஒருநாள் காலை, அவர் அவரோட முக்கியமான பனிக்கால கோட்டும், பையையும், லாண்ட்ரி ரூம்ல வச்சிட்டு சமையல் அறையில் வேலை பண்ணிக்கிட்டு இருந்தாங்க. அப்போ அந்த மேலாளர் வந்துட்டு, "நீங்க கோவப்படாதீங்க..."ன்னு ஆரம்பிச்சாரு. இப்படி ஆரம்பிச்சா நம்ம ஊர்லயே "சாமி, என்ன தப்பு பண்ணிட்டாரோ?"ன்னு பயம் வந்துரும்.
அவர் மேலாளரா இருந்தாலும், வேலை செய்யும் பாணி பக்காவா இல்ல. பிளீச் எடுத்து, கம்பளிப்பூச்சி மாதிரி மேல கீழ தூக்கி ஊத்திட்டே இருந்தாராம். அந்த பிளீச் நேரிலவே அந்த பாவி பெண்களின் $250 பனிக்கால கோட்டுக்கு மேல விழுந்துதாம்! நம்ம ஊரில சொன்னா, "என்னடா பண்ணிட்டே!"ன்னு பறக்க வாங்க.
அன்பும், நம்பிக்கையும், மேலாளரின் தவறான பதிலும்
அந்த பெண் ரொம்ப மோசமா வருத்தப்பட்டாலும், கோபப்படல. "நம்புறேன், நீங்க மாற்றி வாங்கி தருவீங்க"ன்னு நம்பிக்கை காட்டினாங்க. மேலாளர் கூட நல்லவனா நடந்துக்கிட்டு, "நிச்சயமா வாங்கி தருறேன்"னு சொன்னாரு.
ஆனா, ஒரு வாரத்துக்கு அப்புறம் அவர் என்ன செய்தாரு தெரியுமா? அவரோட வீட்ல இருந்த இரண்டு பழைய, சும்மா பளிச்சுன்னு இல்லாத, அவுட்டாவுட்டா ஸ்வெட்டர்கள் கொண்டு வந்து, "இதை எடுத்து போங்க"ன்னு சொன்னாராம்! நம்ம ஊர்லயே இந்த மாதிரி நடந்தா, "இதென்ன சோறு கையில போட்ட மாதிரி?"ன்னு கேட்பாங்க!
அந்த பெண் சிரிச்சிட்டே, "நீங்க அழிச்சது என்ன மாதிரி கோடுனு நினைச்சு பாருங்க…"ன்னு லிங்க் அனுப்பி, ஏற்கனவே இப்போ அந்த கோட் விலை $325 ஆகி விட்டது. ஆனா, மேலாளருக்கு வேற வேலை – அவரோட காதலிக்கு பிறந்த நாளும், நண்பர்களுக்காக விருந்து வைப்பதும், ஃப்ளோரிடா கடல் கரையில் ஹாலிடே போனதும் தான் முக்கியம்.
நம்ம ஊரு வேலைக்கார வாழ்க்கை – நியாயம் கிடைக்குமா?
இந்த மாதிரி சூழ்நிலையே நம்ம ஊர்லயும் நிறைய பேருக்கு நடக்கிற பெருமூச்சு. "ஏன் மேலாளருக்கு கேட்க முடியலையா?"ன்னு கேக்கலாம். அங்கயும் நம்ம மாதிரி – யாரும் HR இல்லை, யூனியன் இல்லை, வேற வேலை வாய்ப்பு இல்லை. உடனே வேற இடத்துக்கு போயிட முடியாது. நம்ம ஊரு பஞ்சாயத்து மாதிரி தான் – ஒரு குழு ஆளுங்க தான் எல்லா முடிவும் பண்ணுவாங்க.
அவரோட கணவர், "என் Carhartt கோட் எடுத்துக்கோ"ன்னு கொடுத்திருக்காராம். அப்புறம் அந்த பெண் ஏமாற்றத்தோட – "இதுவும் நல்லது தான், ஆனா அன்பு கோட் மாதிரி இல்லை"ன்னு சொல்றாங்க.
இந்த கதைக்கு நம்ம ஊரு சிரிப்பும், சிந்தனையும்
நம்ம ஊருலயே, "பொறுமைக்கும் ஒரு எல்லை இருக்கு"ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அந்த பெண் எடுத்துக்காட்டும் பொறுமை, நம்பிக்கை, மனசு போனதுக்கு பின்னாடி கிடைக்காத நியாயம் – இது பல வேலைக்கார பெண்களுக்கு, ஆண்களுக்கு நடக்கும் ரொம்ப பொதுவான உண்மை.
"நீங்கள் இந்த நிலையில் இருந்தீங்கனா என்ன பண்ணுவீங்க?"ன்னு அந்த பெண் கேட்டிருக்காங்க. நம்ம தமிழர் மனசு உடனே பதில் சொல்லும் – "ஓரளவு பொறுமை வச்சாலும், கடைசில நியாயம் கேட்கணும். அப்படி இல்லனா, ஒரு நாள் அந்த மேலாளருக்கே இந்த மாதிரி ஒரு பாடம் வரும்!"
முடிவில் – உங்கள் அனுபவம்?
இதைப் படிச்சு, உங்களுக்கும் இது போன்ற அனுபவம் இருந்தால், கீழே கமெண்ட்ல எழுதுங்க! மேலாளர்களோட அநியாயம், பணியிடத்தில் நியாயம் கேட்கும் சிரமம் – இது நம்ம ஊரு வேலைப்பழக்கத்தில பெரிசா பேசப்பட வேண்டிய விஷயம். உங்கள் கருத்துக்களும், அனுபவங்களும் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.
பொறுமைக்கும், நியாயத்துக்கும் இடையில் உங்க ஆதங்கம் எப்படியிருக்கு?
கொஞ்சம் சிரிப்பும், கொஞ்சம் சிந்தனையும் – அடுத்த பதிவில் சந்திப்போம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: GM ruined my coat :(