என் ரூம் மேட் தொந்தரவு செய்ததற்கு நான் போட்ட சாமான்ய சாகசம் – “அவள் கத்தினா நானும் சங்கீதம்!”
எனக்கும் உங்களுக்கும்தான் இருக்குமே, அந்த ஒருத்தர்!
நம்ம வாழ்க்கையில் அந்த ஒருத்தர் மறக்க முடியாத அளவு நினைவில் இருப்பாங்க – பசங்க ஹாஸ்டல், பெண்கள் ஹாஸ்டல், இல்லை வீட்டிலேயே இருந்தாலும், “சத்தம்” என்றாலே அவர்களுக்கு ஒரு தனி ஆசை! ஒரு நாள் முழுக்க பேசினாலும், சத்தம் குறையாது; எங்க வீட்டு ஊஞ்சல் போலவே “கத்தல்” தொடரும்!
நான் கூட அப்படித்தான், கல்லூரி ஹாஸ்டலில் ஒரு ‘உரையாடல் ராணி’யுடன் ரும்மேட் ஆகி தவிக்க நேர்ந்தது. அவள் நண்பர்களோடு, காதலனோடு, தந்தை, தாய், பாட்டி என, யாரோடு பேசினாலும், அந்த சத்தம் – "ஓடிப்போய் காதில் பூச்சி போட வேண்டிய நிலை!"
வாழ்க்கை பாடம்: சும்மா இருந்தா யாரும் மதிக்க மாட்டாங்க!
இது தான், என் ரும்மேட் சொன்னது – “ஹாஸ்டலில் அமைதி வேண்டும், நாளை 8 மணிக்கு வகுப்பு இருக்கு, தயவு செய்து சத்தம் போடாதீங்க!” நான், நல்ல பிள்ளை மாதிரி, இரண்டு மாதம் முழுக்க “மௌனம்” புண்ணியம் என்று அமைதிகாத்தேன். ஆனால், அவளோ, வெறும் வார்த்தைக்கு மட்டும் தான் அமைதி விரும்பி, அழைப்பில், கத்தலில், சிரிப்பில், குரல் சத்தத்தில், ஒரு வித்யாசமும் இல்லை!
வாசிப்பவர்கள் யாராவது “பொறுமை வைக்கும் கம்ப்யூட்டர்” என்று நினைத்தால், அது நான் தான்! ஆனால், எத்தனை முறை கேட்டாலும், அவளிடம் மாற்றம் இல்லை. சோ, நான் என்ன செய்தேன் தெரியுமா? "அவன் பண்ணியதை அவனுக்கே காட்டினேன்!"
“அவள் கத்தினா, நானும் சங்கீதம்!”
நான் கலைஞன், கல்லூரி குரல் குழு (choir)யில் இருக்கேன். எனக்கு மேசோ சோப்ரானோ (mezzo soprano) குரல். அவள் சத்தம் போட்டால், நான் என்ன செய்வேன்? கிதார் தூக்கி, பாட்டு பாட ஆரம்பித்து விடுவேன்! அவளும், என் இசையை கேட்டு வாயை மூட முடியாது – ஏனெனில், நான் கல்லூரி இசை குழுவில் இருக்கிறேன், அவளும் அதை அறிவாள்!
“POSTAL 2” – ஹாஸ்டல் பதிலடி!
இங்க தான் நம்ம நண்பன் டிஸ்கோர்டில் வருவான். POSTAL 2 என்ற கம்ப்யூட்டர் விளையாட்டு – உலகத்திலேயே திகில் கலந்த காமெடி! என் நண்பனை அழைத்து, ஒருவேளை அவள் கத்தினால், நாமும் “நான் இன்று வங்கியை கொள்ளை அடிக்க போகிறேன்…” “நீ அவனை ‘பீ’ன்னா, பாட்டு வரும், ஆடுவான்…” என்று POSTAL 2-ல் வரும் பைத்தியக்கார வசனங்கள் முழுக்க ஹாஸ்டலில் ஒலிக்க விடுவோம்!
உண்மையில், இது எல்லாம் நகைச்சுவை தான். நீங்கள் நினைத்திருப்பீர்கள், இது அவளுக்கு பாடம் புகட்டுமா? யாருக்கும் தெரியாது! ஆனாலும், நான் என் பொழுதை அருமையாக கழிக்கிறேன்; நண்பனுடன் நேரம் செலவிடுகிறேன்; அதிலும் முக்கியமாக, ஹாஸ்டல் விதிகளை மதிக்கிறேன் – “அமைதி நேரம்” முடிந்ததும் தான் குரல் உயர்த்துவேன்!
தமிழ் கலாசார பார்வையில்:
நம்ம ஊர்ல “கடைக்கண்ணில் இருந்து காற்று வந்து கொண்டிருக்குது” என்று சொல்வோம். அதுபோல், என் முயற்சியும் அவளிடம் வேலை செய்யுமா தெரியாது. ஆனாலும், வாழ்க்கை என்பது “படிப்பு மட்டும் இல்ல, அனுபவமும் தான்!” என்று சொல்வார்கள், அது போல, இந்த அனுபவம் எனக்கு புரிய வைத்தது – சும்மா இருந்தால் யாரும் மதிக்க மாட்டாங்க, சில சமயம் பழிவாங்கும் கலை தெரிந்திருக்க வேண்டும்!
நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
நீங்கள் ஹாஸ்டலில், அலுவலகத்தில், இல்லா வீடு சமயங்களில், இப்படிப்பட்ட “உரையாடல் ராணி” அல்லது “அரசியல் ராஜா”களை சந்தித்திருக்கிறீர்களா? அவர்களுக்கு எப்படி பழிவாங்கினீர்கள்? உங்கள் அனுபவங்களை கீழே பகிருங்கள்! நம்ம ஊரு விசாரணை அங்கிருந்து தான் ஆரம்பம்!
கடைசியில் – “சத்தம் போட்டால், நானும் சங்கீதம்!”
நண்பர்களே, இப்படி ஒரு ரொம்ப சுவாரஸ்யமான அனுபவம் உங்களுக்கு இருந்தால், மறக்காமல் கமென்ட் பண்ணுங்க! நம்ம தமிழ்ச் சமூகம் நிறைய சிரிப்பும், அனுபவமும் கொடுக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Trolling my obnoxious, loud roommate