என் வீட்டுக்காரி ‘கரேன்’க்கு கொடுத்த சிறிய பழி – 8,000 மைல் தூரத்திலிருந்தாலும் சத்தம் கிடையாது!
நம்ம ஊர்ல ‘பக்கத்து வீட்டுக்காரன்’ என்றாலே, மழை நாளில் ரசம் எடுத்துக்கொடுத்து பாராட்டும் நல்லவர் நினைப்போம். ஆனா, சில சமயம் அந்த பக்கத்து வீட்டுக்காரர் தான் வாழ்கையில் பெரிய சோதனைக்கும், சிரிப்புக்கும் காரணம் ஆயிடுவாங்க. இது ஒரு ஸ்காட்லாந்து நகரம்னு சொல்லி, அதுவும் அஸ்தானா அபெர்டீனில் நடந்த உண்மை சம்பவம். அதுவும், நம்ம ஊருக்கு நெருக்கமான பழிவாங்கும் கதை!
ஒரு காலத்துல, நானும் என் குடும்பமும் ஸ்காட்லாந்தில் ஒரு ‘செமி-டிடாச்டு’ வீட்டில் இருந்தோம். பக்கத்து வீட்டில் இருந்தவர் – ஒரு சொந்தமான ‘கரேன்’! சத்தம் என்றாலே தாங்க முடியாதவள். ஒரு பிள்ளை கூட வீட்டில் சிரிச்சா, அவங்க முகம் பிஸ்கட் மாதிரி உருண்டு போயிடும். இந்தக் கதையில் நானும் அந்த ‘சத்தம்’ குறைவு இல்லாதவன் தான் – ஆனா, அதுக்கு ஒரு பெரிய ட்விஸ்ட் இருக்கு!
நான் என்ன வேலை பார்த்தேன் தெரியுமா? கடலில், merchant ship-ல எஞ்சின் ஓட்டறேனே! அது நம்ம ஊரு கம்பெனி பஸ்ஸோ, கன்டிஷனோ இல்லை. கடலில், 8000 மைல் தூரம், சிங்கப்பூரில் இருந்தே எனக்கு வேலை. மொத்தம் வருடத்துக்கு 8 மாதம் வெளிநாட்டில்தான் இருக்கேன். வீடு காலியாகவே இருக்கும்; சத்தம் எங்கிருந்து வரும்?
ஆனா, அந்த பக்கத்து கரேன் – நம்ம ஊரு பஞ்சாயத்து அம்மா போல – தினமும் நகர சபைக்கு புகார்! “அவன் வீட்டிலிருந்து சத்தம் அதிகம் வருகிறது!” என்ன, சிங்கப்பூரிலிருந்தே என்னோட சத்தம் போய் அவள் காதில் விழுமா? இதுல வேறு, அந்த பக்கத்து வீட்டுக்காரி – வீதியில் பசங்கள் பந்தாட்டம் விளையாடினாலும் போலீஸ் கூப்பிடுவாங்க. பசங்களைப் பார்த்தால் கோபம், சத்தம் கேட்டால் வேதனை!
இதில் ஒரு நாள், வாழ்க்கை ஓடிக் கொண்டிருந்த பாதை திடீரென வளைந்தது. அவசரமாக வீடு விற்க வேண்டிய சூழல் வந்தது. ஸ்காட்லாந்தில் வீடு விற்கும் முறையும் நம்ம ஊரு பண்ணையிலேயே இல்லை. அங்கே ‘சைலன்ட் ஆக்ஷன்’ – மூடிய சாவி போல, எல்லாரும் தங்கள் விலையை காகிதத்தில் எழுதி கொடுப்பாங்க. அதிகம் கொடுப்பவர் வீட்டை வாங்குவார் – சாதாரணமாக.
அதே நேரம், எனக்கு மூன்று பேரிடமிருந்து வீடு வாங்கும் ‘பிட்’ வந்தது. அதில் குறைவான பணம் கொடுத்தவர் யார் தெரியுமா? ஒரு நல்ல மனசு கொண்ட சிங்கிள் அம்மா! அவருக்கு மூன்று பசங்க. அதில் இருவருக்கு ADHD – அதாவது, அதிகம் ஆட்டம், சத்தம், கவனம் குறைவு! அப்புறம், அவர் லாஃப்ட் கன்வெர்ஷன் (வீட்டின் மேல் மாடி மாற்றம்) செய்ய திட்டம் விட்டிருந்தார் – அதுல தான் சத்தம், தூசி, வேலை, பஞ்சாயத்து எல்லாம்!
நா என்ன செய்றேன்? வீட்டுக்கு அதிகம் பணம் கொடுக்குறவரிடம் விற்கல. அந்த சிங்கிள் அம்மாவிடம் வீட்டை விற்றேன். எனக்கு சில ஆயிரம் பவுண்ட் குறைவு கிடைத்தாலும், அந்த கரேன் பக்கத்து வீட்டுக்காரிக்கு இது பெரிய பாடம். இனிமேல் சத்தம் கேட்டாலும், பசங்கள் ஓடி விளையாடினாலும், அவள் புலம்ப முடியாது!
இதெல்லாம் கேட்டீங்கனா, நம் ஊரு பழமொழி தான் நினைவுக்கு வரும் – “எங்கே பூனைக்கு கண்ணீர்?!” அவுங்க சொன்ன சத்தம் நடந்ததோ, நடக்காததோ, ஆனா பிறகு என்ன நடக்கப்போறதுன்னு நம்பி இருந்தேன். அது தான் ‘பெட்டி ரிவெஞ்ச்’ – பெரிய பழி இல்ல, ஆனா இதுல சந்தோஷம் இருக்கு!
இந்தக் கதையை வாசிச்ச பிறகு, நம்ம பக்கத்து வீட்டுக்காரரிடம் நம்மை எப்படி நடத்தனும் – அதை யோசிச்சு பாருங்க. எப்போதும் நல்லது செய்தாலே போதும், ஆனால் யாரோ ஒருத்தர் நம்மை எப்போது, எங்கே பழிவாங்கி விடுவார்களோ தெரியாது!
உங்களுக்கு என்ன அனுபவம் இருக்கு? உங்கள் வீட்ல இதுபோன்ற பக்கத்து வீட்டுக்காரர் கதை இருக்கா? பகிருங்க! நம்ம தமிழர்களோட அனுபவங்கள் தான் இந்த உலகத்தையே சிரிக்க வைக்கும்!
—
பக்கத்து வீட்டுக்காரிக்கு பழிவாங்கும் அந்த சின்ன சந்தோஷத்தைப் படித்துவிட்டு, உங்களாலும் உங்க நண்பர்களாலும் இதை பகிர்ந்து மகிழுங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: I was the noisy neighbour