என் வேலையிலே எனக்கு தான் சாமியார்! – ஹோட்டல் முன்பணிப் பெட்டியில் அடிபட்டு அழும் ஒரு ஊழியரின் கதை
“ஏய், உனக்குக் கோபம் வரலையா?”
அப்படின்னு நம்ம வீட்டு அக்கா வீட்டுக்காரர்கிட்ட கேட்டது போல, ஒரு ஹோட்டல் முன்பணிப் பெட்டியில் வேலை பார்க்கும் அமெரிக்க நண்பர் Reddit-இல் எழுதியிருக்கிறார். அந்த மனநிலை, நம்ம ஊரிலே தினமும் ‘customer is always right’ன்னு அடிக்கடி தலைக்கு மேலே வைத்துக் கொண்டாடும் தலைமை அலுவலக ஊழியர்களுக்கு செஞ்சு காட்டும் மாதிரி இருக்கு!
இப்போ பாருங்க, ஒரு வாரமா ஒரே நபர் ஹோட்டலில் முன்பணிப் பெட்டியில் எல்லா வேலையும் ஒன்டரா பார்த்திருக்கிறார். பயங்கரமாக வாடிக்கையாளர்களின் கோபத்தையும் வசைப்பாடல்களையும் தாங்கியிருக்கிறார். இந்தக் கதையைப் படிக்கும் போது, நம்ம கூடவே தங்கும் ஹோட்டலில் ரிசெப்ஷனில் இருக்குற பையன்/பொண்ணு நினைவிற்கு வரலையா? “சார், ரூம் இன்னும் ரெடியா வரல, கொஞ்சம் நேரம் ஆளுங்க”ன்னு மன்னிப்பு கேட்கும் அந்த முகம்!
அடிப்படை விதிகளையும் அறியாத வாடிக்கையாளர்கள்!
அவங்க சொல்றாங்க: “இல்லை, உங்களுக்கு ரூம் குடுக்க முடியாது, 21 வயசு இல்லேங்க.”
அதே நேரம், வாடிக்கையாளர் – “என்னை எங்க மாதிரி பார்த்து பேசுறீங்க? உங்க வேலை தெரியாதவங்க!”ன்னு வேற கத்திக்கிறாங்க.
அப்படியே, “9:45 காலை, எல்லா ரூமும் முழுசா புக்காயிருக்கு. இப்போ வேற ரூம் இல்லை.”
“எனக்கு 11 மணிக்கு முன்பே ரூம் வேணும் என்று கேட்டேன்!”
அங்க ‘request’ன்னு சொன்னா நம்ம ஊரு அப்பா-அம்மாகிட்டும் கேள்வி கேட்குற மாதிரி, “நீங்க கேட்டீங்க, நாங்க தரணும்னு யாரும் சொல்லல!”ன்னு கையெடுத்து சொல்லணும் போல இருக்கு.
கஷ்டப்பட்டு வேலை பார்த்தாலும், மரியாதை கிடையாது!
நம்ம ஊர்லேயும் இப்படி தான் – வேலை பண்ணும் ஊழியருக்கு மரியாதை கொடுக்கறது ரொம்ப குறைவு.
“நீங்க சாப்பிட்டீங்கலா?”ன்னு கேட்டால் கூட, “இல்லேங்க, பஜ்ஜி போட நேரம் இல்லை, சாமி!”ன்னு சொல்லுவாங்க. இந்த ஹோட்டல் முன்பணிப் பெட்டியில் வேலை பார்க்கும் நண்பர், ஐந்து நாட்கள் முழுக்க ஒரு சிப்ஸ் கூட சாப்பிட முடியாம இருந்திருக்கார். அப்படியே, வாடிக்கையாளர்கள் வரிசைல நின்னு, இப்போது காபி கப், சக்கரை, க்ரீம்… எல்லா விசயத்தையும் கேட்டுக்கிட்டு, ஊழியரையே ஓட்டிவைக்கிறாங்க.
“அக்கா, பாசனத்துக்குள்ள போய் கப் எடுத்துக்கலாமா?”
“இல்லை அம்மா, அது ஊழியர் பகுதி. நான் போயி எடுக்க முடியவே இல்லை. இப்போ என்னால முடியாது!”
எப்பவுமே நம்ம ஊரிலேயும், சாமி கோவில் தரிசனம் வந்தவங்க மாதிரி, எல்லா விஷயத்தையும் கேட்டு தீர்க்கனும் போல crowd வரும்!
‘நீங்க என் வேலை பார்க்குறீங்க’ன்னு வார்த்தை கேட்கும் தகுதி?
ஒரே வாரத்தில மூன்று முறை, “Refund குடுக்கலைன்னு” தகராறாகி, நம்ம ஊழியர் பயமுறுத்தப்பட்டிருக்கிறார்.
“உங்க முழு பெயர் சொல்லுங்க!”
“இல்லை, இது தனியார் ஹோட்டல். Corporate-க்கு போயி புகார் சொன்னால் போதும்!”
நம்ம ஊர்லே, “நீங்க மேல அதிகாரிக்கு புகார் சொல்றேன்!”ன்னு எப்பவுமே அலுவலகத்துல எதாவது பிரச்சனை வந்தா சொல்வது போலவே!
கஷ்டப்படுற ஊழியர்களுக்கு, யாராவது சப்போர்ட் செய்யலாமா?
இல்லைங்க, நம்ம அண்ணன்/அக்கா நிம்மதியா ஒரு டீ கூட குடிக்க முடியாத நிலை. இந்த அமெரிக்க நண்பர் சொல்றார் – “நான் வேலைக்காக என் உடலை, மனதை, எல்லாவற்றையும் கொடுத்தேன். ஆனா ஒரே வாரத்தில் என் மனம் உடைஞ்சு போச்சு!”
நம்ம தமிழர் அனுபவங்களும் இதேதான்!
அட, நம்ம ஊர்ல ‘front desk’ன்னா அது பாங்க் அலுவலகம் ஆகட்டும் அல்லது அரசு துறை, எல்லாத்திலேயும் இதே கதைதான். “வாடிக்கையாளர் தேவைகள்” என்று சொல்லிக்கிட்டு, பெட்டியில் உட்கார்ந்து வேலை பார்க்கும் ஊழியர் தான் அங்க ultimate scapegoat.
“சார், பார்க்கிங் இல்லை!”
“மாமா, க்யூ பெரியது!”
“அண்ணா, டோக்கன் எண் எப்ப வரும்?”
எல்லாம் ஊழியரையே காய்ச்சி விடும்.
முடிவில் – ஊழியர்களுக்கு மரியாதை கொடுங்கள்!
அடிப்படையில், இது எல்லா இடத்துலயும் நடக்குற ஒரு பொதுவான கஷ்டம். மனிதர்களுக்கு வேலை இடத்தில் மரியாதை வேண்டும்.
நம்ம தமிழர்களுக்கு தானே, “அவங்கும் நம்ம மாதிரி தான்”ன்னு சொல்லும் பெரிய மனசு இருக்கு!
அடுத்த முறை hotel, bank, office எந்த front desk-க்கும் போனீங்கன்னா, அங்க இருக்குற ஊழியருக்கு ஒரு சிரிப்பு, ஒரு நல்ல வார்த்தை சொல்லுங்க.
அவங்களோட ஒரு நாளாவது நல்லா போகட்டும்!
நீங்களும் இதுபோன்ற அனுபவம் பெற்றிருக்கிறீர்களா? கீழே கருத்தில் பகிருங்கள். நம்மோட வாழ்வை கலாய்த்து, சிரிச்சுக்கிட்டு வாழ்வோம்!
அன்புடன்,
உங்கள் முன்பணிப் பெட்டி நண்பர்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: At my breaking point