'எல்லாம் தரையில் விழுந்ததுதான் குப்பையா? மேலாளருக்கு குப்பை டப்பா பாடம்!'
அலுவலகம் என்றாலே நம்ம ஊரிலோ, வெளிநாட்டிலோ – ஒரே மாதிரிதான். ஒருவர்தான் மேல் அதிகாரி, மற்றவர்கள்தான் வேலைக்காரர்கள். ஆனால், எல்லா வேலைக்காரர்களும் அப்படியே யாரும் கவனிக்காதவர்கள் இல்லை. சிலர், தங்கள் வேலையை மனசார செய்து, கண்முன்னே நடக்கிற தவறையும், சரி செய்ய நினைப்பவர்கள்தான். இங்கே, அப்படி ஒரு அலுவலக பணிப்பெண் – அவரோடு நடந்த கதையில்தான் இன்று நம்மை கொண்டு போகப்போகிறேன்.
நம்ம ஊருக்கு பழகிய கதை மாதிரி, இந்த வேலைக்காரர் (அவன் பெயர் Reddit-இல் u/Ambitious_Exam_3858) ஒரு அலுவலகத்தில் காலையில் எல்லாம் சுத்தம் செய்யும். கழிப்பறை, குப்பை தொட்டி, தரை – எல்லாமே அவர் பார்வையில் சுத்தப்பட வேண்டிய தளங்கள். ஆனால், எல்லாம் சரிதான், ஒரு விசயம் மட்டும் அவருக்கு எப்போதுமே குழப்பமாக இருக்கும்: தரையில் கிடக்கும் பேப்பர்கள்!
அதாவது, சில சமயம் டிராஷ்-க்கன் பக்கத்திலோ, மேசை கீழோ, சுவர் பக்கத்திலோ, சில முக்கியமான காகிதங்கள் விழுந்திருக்கும். அது உண்மையிலேயே குப்பையா? அல்லது யாராவது தவறி போட்ட முக்கியமான ஆவணமா? நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் கூட, “அப்பா, அந்த பைலோட பில் வேறெங்கோ போச்சு!” என அலறும் காட்சிகள் அரைமணிக்கு ஒரு முறை நடக்கும்.
இதுல, நம்ம ஹீரோ எப்படிச் செய்கிறார்? அவர் அந்த பேப்பர்களை தூக்கி, அருகிலிருக்கும் மேசையின் மூலையில் வைத்து விடுவார். “வேண்டியவன் பத்திரமாக எடுத்து வைக்கட்டும், இல்லையெனில் அவன் தான் குப்பையில போட்டுக்கட்டும்” என்பது அவருடைய லாஜிக். இது தான் ‘ஏலாவது காகிதம் பத்திரம்’ என்ற அறம்.
ஆனால், மேலாளருக்கு இது பிடிக்கவில்லை! ஒரு நாள் காலையிலேயே வந்த மேடம், “யாரு இது, குப்பையை மேசையில வைக்கிறாங்க?” என சில்லறை சத்தம் போட, நம்மவர் நிதானமாக விளக்கம் சொன்னார். “முதலாளி, இது உண்மையிலேயே குப்பை இல்லை. முக்கியமான ஆவணமா என்று சந்தேகம்.” மேலாளர், “தரையில் கிடக்கிறதெல்லாம் குப்பைதான்! எங்க ஊரில் யாரும் அவ்வளவு சோம்பேறிகளா முக்கிய ஆவணத்தை தரையில் போடுவாங்க?” என்று முடிவுக்குத் தட்டிவிட்டார்.
நமக்கு தெரியும், இது நம்ம ஊரிலேயே ஒரு பழமொழி – “கோழி கேட்கும் முன் முட்டை போடும்!” அதுபோல, மேலாளரின் முடிவும்.
காலம் கடந்தது. ஒரு நாள், அலுவலகத்தில் பெரிய பைல் பெட்டி கவிழ்ந்துவிட்டது. முக்கியமான ஆவணங்கள் தரையில் சிதறி, சில காணாமல் போனது. மேலாளர் வந்தார், “நீங்கள் அந்த ஆவணங்களை பார்த்தீர்களா?” என்று கேட்டார். நம்ம ஹீரோ, பழைய பேச்சை நினைவூட்டினார்: “முதலாளி, தரையில் விழுந்ததெல்லாம் குப்பைதான் என்று சொன்னீர்கள். எனவே, அவை போலவே குப்பை டப்பாவில் போயிருக்கும்!”
முதலாளிக்கு அப்போது தான் உண்மை புரிந்தது. அவர் பத்து காரணங்கள் சொல்லிச்சென்றார். “இதுதான் விதிவிலக்கு! அந்த பெட்டி கவிழ்ந்தது தான் காரணம்!” எனவும் கோபம் காட்டினார். ஆனால், நம்மவர் கம்பீரமாக, “நான் அந்த சமயத்தில் இல்லை; யாரும் சொல்லவில்லையே!” என்று பதில் சொன்னார்.
இதை கேட்டதும், நம்ம ஊரு சின்னத்திரை கதாபாத்திரம் மாதிரி, மேலாளர் குப்பை டப்பாவிலே பத்திரங்களை தேட ஆரம்பித்தது கண்டு நம்மவர் மனசுக்குள் ஒரு “வில்லன் தோல்வி சத்தம்” கேட்டுக்கொண்டே, தன் வேலையை முடித்து வெளியே வந்தார்.
தனக்கு வேலை என்ன? சுத்தம் செய்தல், குப்பை தூக்குதல். மேலாளருக்கு வேலை என்ன? பத்திரங்களை பாதுகாத்தல். இதை அவர் நேரில் சொல்லிவிட்டு, ஓர் அழகு முடிவுக்கு வந்தார். பிறகு, அலுவலகத்தில் ஒரு ‘விசேஷம்’: இனிமேல் தரையில் கிடைக்கும் பேப்பர்களுக்காக தனி ‘இன்பாக்ஸ்’!
இந்தக் கதையில் நமக்கு என்ன பாடம்?
நம்ம ஊரு அலுவலகங்களிலோ, பள்ளிகளிலோ, வீட்டிலோ – எங்கயும் இது நடக்கக்கூடும். ஒவ்வொருவரும் தங்கள் வேலையை மட்டும் பார்த்தால் போதாது. கொஞ்சம் பொறுப்பும், பகுத்தறிவும் இருந்தால் தான், பிரச்சனைகள் வராது. மேலாளர்களே, கீழ் நிலை ஊழியர்களை மதிக்க வேண்டும்; அவர்களின் அறிவுரையையும் கேட்க வேண்டும். இல்லையெனில், குப்பை டப்பாவில் பத்திரம் தேடும் நிலைக்கு வந்துவிடுவோம்!
நீங்களும் இப்படிச் சிக்கிய அனுபவம் உங்களுக்கு உள்ளதா? கீழே கமெண்ட்களில் பகிர்ந்து, நம்மை குளிர வைக்கவும்!
குறிப்பு:
இந்தக் கதையின் மூலம், ஒருவர் செய்யும் சிறிய பொறுப்பும், மற்றவர்களின் வாழ்வில் பெரிய மாற்றம் செய்யும் என்பதை நாம் உணர வேண்டும். “சிறு துளி பெரு வெள்ளம்” என்பார் பெரியவர்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: All items on floor are trash? Have fun rooting through the dumpster!