'ஏழு பைசா குறைந்ததற்காக நடந்த ஒரு அசத்தலான 'கொஞ்சம் கோபம், கொஞ்சம் காமெடி' பழிவாங்கும் கதை!'
முக்கியம் பண்ணி சொல்லணும்: நம்ம ஊரிலே, கடையில செஞ்சு கொடுத்த தள்ளுபடி, சில்லறை, கடைக்காரர் பேச்சு — இவை எல்லாம் ஒரு கலாச்சாரம் தான். ‘அண்ணே, ஐஞ்சு ரூபா குறைஞ்சா போச்சு, சரி பாருங்க’, ‘இல்ல சார், ரொம்ப கடினம்’ன்னு பேசுறது நம்ம யாருக்குமே புதுசு இல்லை. ஆனா, இந்த கதை ஓரு வழியாக நம்ம ஆளு ஸ்டைல்ல, ஆனா அமெரிக்க மண்ணில நடந்துச்சு – அதுவும் சுமார் ஐம்பது வருடத்துக்கு முன்னாடி!
பாருங்க, ஒரு பெரிய பார்ட்டி செஞ்சு கொண்டாடணும்னு பசங்க கூட்டம். நம்ம ஊரில வெறும் ‘பார்ட்டி’ன்னா biriyani, பஜ்ஜி, சாம்பார், வடை, ஜூஸ் வந்துரும். ஆனா அங்கே, ‘பீர்’ தான் ஹீரோ! அது கூட, ஒரு ‘கேக்’ (keg) பீர் வாங்கினா போதும், எல்லாருக்கும் போதுமேன்னு கணக்கு.
இப்போ பாருங்க, பசங்க இருவரும், அந்த ஊரிலேயே பீர் கேக் விக்கிற ஒரே கடைக்கு போய், "அண்ணே, இது கொஞ்சம் தள்ளுபடி போட முடியுமா?"ன்னு கேட்டாங்க. ஏன்? அவர்கள் கூட்டி வந்த பணத்துல ஏழு பைசா (அங்க பண்ணா ‘சென்ட்ஸ்’) குறைஞ்சு!
கடை வியாபாரி – நம்ம ஊரு சில கடைக்காரங்க மாதிரி – பக்கா “ரூல்ஸ் ரூல்ஸ்”ன்னு பிடிச்சுக்கிட்டு, “ஒரே ஒரு சென்டும் குறைச்சு தர முடியாது”ன்னு சொல்லிவிட்டார். பசங்க, “சரி, மேலாளரையாவது கூப்பிடுங்க”ன்னு கேட்டாங்க. மேலாளரும் அதே பதில்தான்!
நம்ம ஊருல இப்படி நடந்தா, மறுபடியும் சில்லறை தேடி, எல்லாரும் ஆடம்பரமா பாக்கணும். இந்த பசங்கவும் அப்படித்தான் – கார்ல இருக்குற சில்லறை எல்லாம் தேடி, பின் திரும்பி வந்தாங்க. ஆனாலும், அந்த ஏழு பைசா அங்கேயும் இல்லை!
கடை மேலாளருக்கு நம்ம ஊரு ‘சூழ்ச்சி’ தெரியாது போல. அவர் ஒரு கண்ணில் ‘பிரியம்’ மாதிரி, இன்னொரு கண்ணில் ‘கொள்ளை’ மாதிரி சிரிச்சு, “நீங்க கேக் வாங்க முடியலன்னா, இரண்டு மூன்று பீர் கேஸ் வாங்கிக்கோங்க... அதுக்கு பணம் போதும்!”ன்னு சொன்னார்.
இதுதான் முக்கியமான ட்விஸ்ட்! கேக் வாங்கினா அதிகம் கிடைக்கும், கேஸ் வாங்கினா கடைக்காரருக்கு அதிக லாபம். நம்ம பசங்க, பக்கத்து ‘மாம் & பாப்’ கடைக்கு போய் வாங்குறேன் சொல்லிட்டு, கதவு நோக்கி நடந்தாங்க!
அவர் முகம் நம்ம ஊரு ‘மாவீரன்’ படத்துல சத்ரியன் கையில் வாள் வாங்கி நிக்குற மாதிரியே, ஒரு நொடிக்குள் காய்ந்துச்சு! அந்த ‘பிரிடேட்டரி கிரின்’ பறந்து போச்சு – பசங்க செஞ்ச பழி, டப்பா பேச்சு எல்லாமே அங்கேயே முடிஞ்சு போச்சு!
இது நம்ம ஊரு வாழ்க்கையிலயும் நடந்திருக்கும்!
நம்ம ஊருல கூட, பெரிய கடையில இருபது ரூபா குறைச்சு தர மாட்டாங்க; ஆனா பக்கத்து அண்ணா கடை, “சரி, அடுத்த தடவை வாங்குறப்போவது சேர்த்து குடுத்துருங்க”ன்னு சொல்லி விடுவார். பெரிய கடைக்கு பக்கத்தில் உள்ள சிறிய கடை தான் நம்ம வாழ்க்கை நிழல்!
இந்த கதையில், பசங்க நம்ம ஊர் பசங்க மாதிரி அவங்க செலவுக்கு நல்ல மதிப்பான பொருளை வாங்க முயற்சி செய்தாங்க. கடை மேலாளர் “கோட்பாடு” பிடிச்சுக்கிட்டு, லாபம் பாக்க முயற்சி பண்ணார். ஆனா, வாழ்க்கை எப்போதும் திட்டமிட்டு நடக்காது. மனுஷர் மனசு, நம்ம ஊர் பசங்க புத்திசாலி!
இது நம்ம சமூகத்துக்கும் ஒரு பாடம்:
நம்ம ஊரு வியாபாரி, பெருமையா இருந்தாலும், ‘வாடிக்கையாளர்’ங்க பக்கம் நிக்கணும். சில்லறை குறைச்சு, நல்ல மனசு காட்டினா, கடை பெரிதும் வளரும்; இல்லன்னா, வாடிக்கையாளர் பக்கத்து கடைக்கு போயிடுவார் – இதுதான் வாழ்க்கை!
முடிவில்...
கதை மட்டும் இல்ல, வாழ்க்கை பாட்டும் இது! உங்கள் நண்பர்களோட, குடும்பத்தோட இதை பகிர்ந்துக்கங்க. உங்களுக்கும் இதுபோல சம்பவம் நடந்ததா? கீழே கமெண்ட்ல சொல்லுங்க! வாடிக்கையாளராக நம்ம உரிமையை எப்படி சூரியக்கதிர் போல வெளிப்படுத்தணும் – அது தான் இந்த கதை சொல்லும் நியாயம்!
—
உங்களுக்குப் பிடிச்சதா? இதை உங்கள் நண்பர்களோட பகிருங்க, உங்கள் ‘சில்லறை’ அனுபவங்களையும் சொல்லுங்க!
வாடிக்கையாளர் சத்தம், நம்ம உரிமை; கடைக்காரன் கோட்பாடு, பழிவாங்கும் புத்தி — இதுதான் தமிழர் நம்பிக்கை!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Another 'Couldn't let 5 cents slide' story