'ஏழு பேர் மட்டும் வந்தா போதுமா? எட்டு பேருக்கே ஒரு மேசை வேண்டும்! – ஓயாத வாடிக்கையாளர் வினோதங்கள்'
ஒரு ஹோட்டல் ரெஸ்டாரண்ட்டில் வேலை பார்த்தால் தான் தெரியும், வாடிக்கையாளர்களின் கோரிக்கைகளுக்கு எல்லையே இல்லைன்னு! "ஏன், நம்ம ஊர் திருமண ஹாலில் கூட, நேரம் பார்த்து, இடம் பார்த்து உக்காந்து சாப்பிடுறது தெரியாம, ஓரே ஓட ஓடி ஊட்டுவாங்க!"ன்னு நம்ம பாட்டி சொல்வதைப் போல, வெளிநாட்டு ஹோட்டல்களும் இதில அதிகம் தப்பில்லை.
நான் இந்தக் கதையை படிக்கும்போது, நம்ம ஊர் சபாரி ஹோட்டலில சாம்பார் கேட்டு சண்டையிட்ட அந்த கவுண்டரைக் கூட நினைவு வந்திருக்கலாம். ஆனா, இந்தக் கதையில், ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில ஒரு ஹோஸ்டஸ் அனுபவித்த உதவி செய்ய முடியாத வாடிக்கையாளர்களின் "பிடிவாதம்" தான் கதையின் ருசி.
இதோ அந்த சம்பவம்:
கொஞ்சம் வடிவமைக்கப்பட்ட ரெஸ்டாரண்ட் – 500 பேருக்கு இடம் இருக்கும் ஹோட்டல், ஆனா ரெஸ்டாரண்ட்ல மட்டும் 188 சீட்! அந்த அளவுக்கு "கட்டிங்" – நம்ம ஊர் ஹோட்டல் சாமியார் சாப்பாட்டுக்கு கூட இப்படி சீட் கணக்கு வைக்க மாட்டாங்க! அதுல, சம்மர் சீசன், சுற்றுலா பயணிகள் கூட்டம், அதுவும் வெயிலுக்கு நேரம் – கூட்டம் அதிகம்.
அந்த இரவு, எட்டு பேரும் கொண்ட ஒரு குடும்பம் எங்க கதாநாயகி (Hostess) முன்னே வந்து, "ஏங்க, கடல் பார்வையோட முன்னாடி இருக்குற பெரிய மேசை வேண்டும்!"னு கேட்டாங்க. ஒரே சிரிப்பு வந்திருக்கும்! எல்லா முன்னாடி மேசைகளும் ஏற்கனவே பிடிச்சி போயிருச்சு. பின்னாடி இருக்குற 7 பேருக்கு ரிசர்வ் பண்ணியிருக்கு, அதுவும் இவர்களுக்காக இல்ல. சின்ன சின்ன நாலு பேருக்கும் இருக்கு. ஆனா, எல்லாம் சிதறி இருக்கு.
நம்ம ஹோஸ்டஸ் சந்தோஷமா, "கொஞ்சம் காத்தீங்க, முன்னாடி ஒரு இரண்டு பேருக்கு இருக்குற மேசை, அதுக்கு பக்கத்துல இன்னொரு மேசை, அதுவும் ஓரிரு நிமிஷத்துல காலியாகும். எல்லாத்தையும் சேர்த்து எட்டுப் பேருக்காக மேசை செட் பண்ணி விடுறேன்!"னு சொன்னாங்க.
வாடிக்கையாளர்கள் பார் பக்கத்தில காத்திருக்க சொல்லிட்டு, மேசை செட் பண்ண ஆரம்பிக்கறாங்க. ஆனா, எட்டு நிமிஷம் கூட பொறுமை இல்லாமல், "இப்போ ஏதாவது ரெடி ஆச்சா?"னு வந்து கேட்டுட்டு, "ஓஹோ, அப்போ அந்த ரிசர்வ் மேசை எங்களுக்கு கொடுங்க!"னு கேட்க ஆரம்பிச்சாங்க. நம்ம ஊர் பஜார் காய்கறி வாங்கும் மாதிரி, "இல்லைன்னா, இது கொடுங்க!"னு தள்ளாட ஆரம்பிச்சாங்க.
இதில தான் நம்ம ஹோஸ்டஸ், "என்னங்க இது, நம்ம ஊரு பஜாரா? ரெஸ்டாரண்ட்டில எல்லாருக்கும் இடம் இருக்கு அதுக்காக ஒரே நேரத்துல எல்லாருக்கும் மேசை கிடைக்கும் அப்படின்னு நெனச்சா, அது முடியாது!"னு கொஞ்சம் கோபத்தோட, குரல் உயரச்சொல்லிவிட்டார். நம்ம ஊரு சாப்பாடு வண்டி லைன்ல, "ஐயா, ஏன் எல்லாருக்கு சாம்பார் போட்டுட்டு, எனக்கு மட்டும் வரல?"னு கேட்குற மாதிரி தான்!
முடிவில், அந்த இடைப்பட்ட மேசை உட்கார்ந்திருந்த வாடிக்கையாளர்களே, முன்பு வந்த குடும்பத்தின் பிடிவாதத்தால், சும்மா கிளம்பி போயிட்டாங்க! அதுக்கப்புறம், பாதி சுத்தம் செய்யாமலே, அந்த எட்டு பேர் உட்கார்ந்தாங்க – ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலுக்கு இப்படிச் சின்ன படி வீழ்ச்சி வேற!
கடசியில், அவர்கள் கிளம்பும்போது, நம்ம ஹோஸ்டஸ் மரியாதையா "நல்ல இரவு"ன்னு சொல்ல, ஒருத்தர் மட்டும் பதில் சொன்னாங்க. மற்றவர்கள் முகம் சுளிச்சு, கிளம்பிட்டாங்க. "ஏன், நம்ம ஊரு திருமண சாப்பாடு முடிஞ்சதும், பக்கத்து மாமா சாப்பாடு நல்லா இல்லன்னு முகம் சுளிச்சு போற மாதிரி!"
இந்த அனுபவம் நமக்கு என்ன சொல்றது?
ஒரு வேலைக்காரருக்கு, வாடிக்கையாளரிடம் எப்போதும் பொறுமை வேண்டியது அவசியம். ஆனாலும், மற்றவர்கள் மனநிலையைப் புரிஞ்சுக்குறது கூட முக்கியம். நம்ம ஊரில் கூட, பெங்களூரு உணவகங்களில் "வெயிடிங் லிஸ்ட்" ல நிறைய பேர் பொறுமையா காத்திருக்கிறாங்க. ஆனா, சிலருக்கு மட்டும் உடனே எல்லாம் கிடைக்கணும் போலிருக்கு!
வாடிக்கையாளர்கள் எல்லாம் "ராஜாக்கள்" தான். ஆனா, அந்த ராஜா சிங்காசனம் இருக்கணும், காத்திருப்பதும் ஒரு கலாச்சாரம். நம்ம ஊர் பழமொழி, "பொறுமை இரண்டில் ஒன்று, வெற்றி தரும்!" – அந்த மாதிரி, வாடிக்கையாளர்களும், பணியாளர்களும் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் மதிக்கணும்.
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க?
நம்ம ஊர் உணவகங்களில், நீங்களும் இப்படிப்பட்ட அனுபவம் சந்திச்சிருக்கீங்களா? இல்ல உங்க நண்பர்கள்? உங்க கருத்துக்களை கீழே பகிருங்க! நல்ல விதமாக, எல்லாரும் ஒருவருக்கொருவர் புரிந்துக்கொண்டு நடந்தால் தான், உணவக அனுபவம் "ருசிகர"மாக இருக்கும்!
அட, ஒரு ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலிலும், "சூடு சூடான" வாடிக்கையாளர்கள் இருக்காங்க – அது எங்கேயும் மாறாது போலிருக்கு!
நன்றி, மீண்டும் சந்திப்போம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Family of eight walks in and demands a table at a fully booked restaurant.