'ஒரு பந்து... ஒரு பழிவாங்கல்! – என் பள்ளி நாட்களில் நடந்த ஒரு சின்ன திருப்பம்'
பள்ளி நாட்கள்! அந்த காலம் நினைவிற்கு வந்தாலே, சிரிப்பும், பசுமையும், சில சமயங்களில் கொஞ்சம் கொஞ்சம் பழிவாங்கும் எண்ணங்களும் நம் மனசில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கும். யாராவது நம்மை எரிச்சலடையச் செய்தால், அந்த நேரத்தில் நம்முள் ஒரு ‘சின்ன வீரன்’ எழுந்து வரும். இன்று நம்முடன் பகிர்ந்து கொள்ள போகும் கதை, Reddit-இல் u/Embarrassed_Bid_331 என்ற பயனரின் பழிவாங்கல் அனுபவம். இதைப் படிக்கும்போது, “நம்ம பள்ளியில் யாராவது இப்படி செய்திருக்காங்க!” என்று நினைவுக்கு வரும்.
குழந்தை பருவத்தில், குறிப்பாக பள்ளி விடுமுறை காலம் என்றால், காலையிலிருந்து மாலை வரை விளையாட்டு, சிரிப்பு, சண்டை, சமாதானம்… இப்படி நிறைய சம்பவங்கள் நடக்கும். அதில் சில நேரங்களில், நம்மை ஏமாற்றுகிறவர்கள், அல்லது போக்கிரிகள், நம்மை காட்டிப்படுத்து, நம்மை ஒரு பக்கம் வைத்து நகைச்சுவை செய்பவர்கள் இருப்பார்கள். இந்த கதையில், அந்த மாதிரி ஒரு பெண் தன்னை எப்போதுமே சிரித்து, “ஹா ஹா… பந்து தவறிவிட்டதே!” என்று கேலி செய்திருக்கிறாள்.
நம்ம ஊர் பள்ளிகளில் கூட, இந்த மாதிரி ஒருத்தர் இருப்பது சாதாரணம் தான். “பந்து வீச மாட்டேங்கிறேளா? பாத்தியா?” என்று நண்பர்கள் கேலி செய்வதில்லை என்றால் அவர் பள்ளி மாணவரே இல்லை என்று சொல்லலாம்! இந்த Reddit பயனருக்கும் அந்த மனவேதனை வந்திருக்கிறது.
இவரும் ஒரு நாள் தீர்மானம் செய்து, அந்த பெண்ணை ‘நேர் முகத்தில்’ பந்து வீச முயற்சிக்கிறார். “வாயில் பேசுபவன் அவன் முகத்தில் பந்து!” — ஒரே நாளில் பழி தீர்த்து விட ஆசைப்பட்டிருக்கிறார் போல. வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தையை விட, நேரடியாக பந்து போட்டு பழி தீர்த்து விடுவது தான் இவருக்கு இந்த நேரம் சரியான தீர்வாக தோன்றியுள்ளது.
அந்த சந்தர்ப்பம் வந்ததும், அவர் உள்ளே உள்ள கோபம், “அப்பா, இந்த பையன் இன்று என்ன செய்கிறானோ!” என்று சொல்லும் அளவுக்கு எல்லாம் பந்து வீசுகிறார். அந்த பெண்ணின் முகத்தில் நேராக பந்து பட்டது மட்டுமல்லாமல், அவள் உடைய கூழாங்கல் (கண்ணாடி) உடைந்துவிட்டது.
இது பார்த்து, நம்ம ஊரிலே, “பாவம், பையன் கொஞ்சம் அதிகமா போய் விட்டான்!” என்று பெரியவர்கள் சொல்வார்கள். ஆனாலும், அந்த நேரத்தில் அந்த கோபமும், பழிவாங்கும் எண்ணமும் வந்தபோது, “ஓடிப்போய் மன்னிப்பு கேள்” என்று யாரும் சொல்ல முடியாது.
பள்ளி ஆசிரியர்கள் பார்த்ததும், “யார் பந்து வீசினான்?” என்று கேட்டாலும், நம் ஹீரோ என்ன செய்கிறார்? வாய் சற்று தறுமுனை, நடுங்கும் உள்ளம், ஆனால் வெளியில் அமைதி. “நான் அல்ல” என்று முகத்தில் பாவமா நடிக்கிறார்.
பிறகு ஆசிரியர்கள் எல்லாரையும் வரிசையில் நிற்க வைத்து, அந்த பெண்ணிடம் கைகளை உயர்த்தி, “மன்னிக்கவும்” என்று சொல்ல வைத்திருக்கிறார்கள். நம் கதாநாயகன் மட்டும் மட்டும் உள்ளுக்குள், “எனக்கு குற்ற உணர்ச்சியே இல்லை!” என்று சொன்னதை படிக்கும்போது, நம்மில் பலருக்கும், “அந்த நேரத்தில் நானும் இப்படித்தான் நடந்திருக்கேன்!” என்று தோன்றும்.
இந்த சம்பவம், நம்ம ஊரின் பழக்க வழக்கங்களோடு ஒத்துப்போகும் விஷயம் தான். பாஸ் வீசும் விளையாட்டில், ஒருவர் பந்து தவறினால், நண்பர்கள் எல்லாம் கேலி செய்வது சாதாரணம். ஆனால், அந்த கேலிக்கு ஒரு நாள் தவிர்க்க முடியாத பதில் வரும் என்பது நிச்சயம்! “பழி வாங்கும் போது கூட, அது சின்ன பழி என்றாலும், அந்த மகிழ்ச்சி தனி தான்” என்று சொல்வார்கள்.
இதிலிருந்து நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டியது என்ன? பழி தீர்க்கும் எண்ணம் குழந்தை பருவத்தில் வந்தால் கூட, அது சில சமயம் நம்மை சிரிக்க வைத்துக் கொண்டே இருக்கும். வாழ்க்கையில் எல்லாம் பெரிய பழி தீர்க்கும் தேவையில்லை; சில நேரம் ஒரு பந்து, ஒரு சிரிப்பு, ஒரு சின்ன சம்பவம், நம்மை பெரிய மனிதனாக மாற்றும்!
உங்களுக்கும் இப்படியொரு பள்ளி நாட்களின் பழிவாங்கல் அனுபவம் இருந்திருக்கிறதா? கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்து மகிழுங்கள்!
நம்ம ஊர் பழமொழி, “பிள்ளையார் சுழி போட்டால்தான் ஆரம்பம்!” என்பதுபோல், பழிவாங்கும் சின்ன சம்பவங்களும் வாழ்க்கையில் நல்ல பாடம் கற்றுத்தரும்.
நன்றி, வாசித்ததற்கு! உங்கள் நினைவுகளும், கருத்துகளும் கீழே பகிருங்கள் – எப்போதும் நம்முடைய பள்ளி நாட்கள் மீண்டும் நினைவுக்கு வரட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Right In The Face