ஒரு ரூஃஃடாப் பாரில் நடந்த கமடியான கால்: 'வீட்'வும் 'கோக்'வும் கேட்கும் வாடிக்கையாளர்!
"ஏய், ஹோட்டலில் வேலை பாக்குறவங்களுக்கு சும்மா நேரா வேலை கொஞ்சம்தான் இருக்கும்; நிறைய நேரம் வாடிக்கையாளர்களின் கேள்விகளுக்கு பதிலளிப்பது தான் முக்கியம்," என்று சொன்னது யாரோ. ஆனா, சில சமயங்களில் இந்த கேள்விகள் வேற லெவல்ல இருக்கும்னு யாருமே எதிர்பார்க்கமாட்டாங்க. அது மாதிரி ஒரு சம்பவம் தான் இந்தக் கதை!
மாலை ஆறு மணி, சக்கரப்போட்ட மாதிரி ஓடிக்கிட்டு வந்தேன், ஹோட்டலின் முன்பக்க மேசையில் என் ஷிப்ட் ஆரம்பிக்க. அப்போ ஒரு அழைப்பு வந்தது. "உங்க ஹோட்டலிலிருக்கும் ரூஃஃடாப் பார் பற்றி கொஞ்சம் தகவல் சொல்ல முடியுமா?" அப்படின்னு நிதானமா கேட்டார் ஒரு ஐயா. நாமும் ஆர்வமா, "சொல்லுங்க ஐயா, என்ன தகவல் வேண்டும்?" அப்படின்னு தயார்.
"அங்க டிவி இருக்கா? இப்போ சனிக்கிழமை ராத்திரி லோகல் காலேஜ் புட்பால் போட்டி காட்டுவாங்கலா?" அப்படின்னு கேட்க, "டிவி இருக்கு ஐயா, ஆனா அந்த நாள் போட்டியை பார் காட்டுவான்னு எனக்கு தெரியாது," அப்படின்னு நானும் பதில் சொன்னேன்.
இதுவரைக்கும் எல்லாமே சாதாரணமாக தான் இருந்தது. "ரிசர்வேஷன் எப்படி பண்ணுவது?" என்று கேட்டதும், "நம்ம வலைத்தளத்தில் போயி பண்ணலாம்," என்று வழி காட்டியதும் நிதானம்.
அடுத்த வினாவுக்கு தான் எனக்கு முழு பந்தா! "உங்க பார் 'வீட்' விற்குதா?" அப்படின்னு கேட்டாரு!
(இதுவரைக்கும் கேட்ட கேள்விகள் எல்லாம் நம்ம ஊரு எலுமிச்சம்பழம் சாறு மாதிரி சாதாரணம்; ஆனா இது சோறு ஊர வைக்குற மாதிரி சர்க்கரை சேர்த்த மாதிரி!)
அந்த நொடியில எனக்கு வாயே திறக்க முடியல. "ஏய், இது நம்ம ஊரு ரேஸ்கோர்ஸ் பக்கத்தில பாரா, இல்லை அமெரிக்கா ஓஹையோவில பாரா?"ன்னு குழப்பமா போச்சு. "மன்னிக்கவும், இன்னொன்னு சொல்லணுமா?"ன்னு மறுபடி கேட்டேன்.
"ஆம், நான் 'வீட்' கேட்கிறேன், மரிவானா,"ன்னு இன்னும் பக்குவமா!
நானும், "இல்லை ஐயா, நம்ம பார் இப்படி எதுவும் விற்காது,"ன்னு என் பேராசிரியர் மாதிரி பதில் சொன்னேன்.
"அப்படியா, 'கோக்' கிடைக்குமா?" அப்படின்னு அடுத்த கேள்வி!
(இப்போ தான் எனக்கு இன்னும் குழப்பம். இது 'கோகோ கோலா'வா, இல்ல 'அது' கோக்-ஆ? நம்ம ஊரு பஜார்ல கேட்கும் மாதிரி, "சர்க்கரை இருக்கா?"ன்னு கேட்கலையே!)
நானும், "இல்லை ஐயா, இதெல்லாம் நம்ம பார் விற்காது,"ன்னு செஞ்சு முடிச்சேன்.
"சரி, புரிந்தது. நன்றி!"ன்னு சொன்னார். நானும் "நன்றி?"ன்னு சொல்லி, கைப்பேசியை வைத்தேன். அப்பாற்பட்ட அந்த கைப்பேசியை பார்த்து, "அட, இது உண்மையில நடஞ்சா?"ன்னு அமைதியா இருந்தேன்!
இந்த சம்பவம் நம்ம தமிழ்நாட்டில் நடந்திருந்தா, அந்த வாடிக்கையாளர் சுட்ட புண்ணியம் பண்ணி வெளிய போயிருப்பார்! நம்ம ஊர் பார்ல "கோக்" கேட்டா, பரிமாறும் பையன், "பாட்டிலா, டின்னா?"ன்னு கேட்பார். "வீட்" கேட்டா, பார்கeeper "அட, அது என்ன?"னு நாயின் முகம் மாதிரி பார்ப்பார்!
அந்த ஆசிரியர் நிலைக்கே போன ஹோட்டல் பணியாளரின் நிலை நம்ம வீட்டுப் பெரியவர்கள் வித்தியாசமான விருந்தினர்கள் வந்தால் எப்படி இருப்பார்கள் என்பதற்கு உச்ச உதாரணம் தான்.
பாரில் போய் பழுது பண்ணும் வாடிக்கையாளர்களும், அவங்க கேள்விகளும்!
இது போன்று, வெளிநாட்டில் சில ஊர்களில் "வீட்" மற்றும் "கோக்" போன்று சட்டத்திற்கு எதிரான விஷயங்களை சில இடங்களில் சட்டப்பூர்வமாக விற்கலாம். ஆனா நம்ம ஊரில் அப்படி ஒரு வாய்ப்பு கிடையாது. இப்போ கூட, நம்ம ஊரு போலீசாரும், ஊருக்குள்ள பார்கeeper-களும் இப்படி கேட்கும் வாடிக்கையாளரைக் கண்டால், ஆட்டம் காட்டுவாங்க!
இந்த சம்பவம் நமக்கு ஒரு பாடம் சொல்லுது – "வாடிக்கையாளருக்கு ஏற்கனவே பதில் சொல்லும்போது, சில சமயங்களில் அவர்களது கேள்விகள் எதிர்பாராதவிதமாக மாறும்!" நம்ம ஊரில் இது நடந்தா, அது ஒரு பெரிய விவாதம் ஆயிருக்கும்.
உங்கள் கருத்து என்ன? உங்க வேலை இடத்தில இப்படிப்பட்ட வேடிக்கையான அல்லது அதிர்ச்சி தரும் சம்பவங்கள் நடந்திருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்துக்கங்க!
கடைசியாக:
வாடிக்கையாளர் சேவையில் வேலை பார்க்கும் நண்பர்களுக்கு – எப்போதும் ஒரு "சட்னி" கேள்வி காத்திருக்குது! அதுக்கு தயார் இருக்கணும். அடுத்த முறை யாராவது "இங்க 'சோடா' இருக்கு?"ன்னு கேட்டா, "உங்க பசிக்கேத்த மாதிரி இல்லை!"ன்னு புன்னகையோடு சொல்லி விடுங்க!
நன்றி, வாசகர்களே!
இப்படிக்கு, உங்களுக்காக – ஹோட்டல் முன்பக்க மேசையிலிருந்து ஒரு சிரிப்பும், ஒரு சிந்தனையும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: The Sudden Left Turn