ஒரு விருந்தாளிக்காக டாக்குமெண்ட் பிரிண்ட் செய்ய ஒப்புக்கொண்ட அந்த இரவு – ஒரு ஹோட்டல் ஊழியரின் கவலைகள்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம் தமிழ் நாட்டில் ஹோட்டலில் வேலை செய்யும் நண்பர்கள் பெரும்பாலும் சந்திக்கும் பெரிய பிரச்சனை என்ன தெரியுமா? “அண்ணே, ஒரு சின்ன உதவி வேண்டும்டா…” என்று ஆரம்பிக்கும் வாடிக்கையாளர் ஸ்பெஷல் கதைகள் தான்! இந்த மாதிரி ஒரு நகைச்சுவையான அனுபவத்தை அமெரிக்காவில் ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர் (front desk staff) சந்தித்த கதைதான் இன்று நம் பேச்சு.
இரவு நேரத்தில், எல்லோரும் தூங்கும் நேரத்தில், ஒரு விருந்தாளிக்காக டாக்குமெண்ட் பிரிண்ட் செய்ய ஒப்புக்கொண்டதில் அவர் சந்தித்த சிரிப்பும் சிரமமும் – இதோ உங்கள் முன்!
இரவு 4 மணிக்குள்ளே ஹோட்டலில் ஒரு “விசேஷம்”!
வாடிக்கையாளர்களை சந்திக்கும்போது நினைத்தது ஒரு பக்கம், நடப்பது ஒரு பக்கம் தான்! இந்த ஹோட்டல் ஊழியர், வயதில் பழகியவராக இருந்தாலும், 90-களிலேயே இணையதளங்கள் உருவாக்கிய டெக்கி! ஆனால், இந்தியா போல அங்கும் ஹோட்டலுக்கு "business center" இருக்கு; ஆனால் இரவு 11 மணி முதல் காலை 6 மணி வரை அது பூட்டப்பட்டிருக்கும். அந்த நேரத்தில் முன்பணியாளர் முன் சாளரத்தில்தான் (night window) வாடிக்கையாளர்களை சந்திக்க வேண்டும்.
நல்ல இரவு, எல்லாம் அமைதியாக, காபி குடித்து, தன்னுடைய வேலைகளை முடித்துவிட்டு, சும்மா யூடியூபில் வீடியோ பார்த்துக்கொண்டிருந்தாராம். அப்படியே கதவு மணி அடிக்குது! “ஓ, இதோ ஒரு வாடிக்கையாளர்!” என்று ஓடி சென்று சாளரத்தை திறந்தார்.
“அண்ணே, டாக்குமெண்ட் பிரிண்ட் பண்ணணும்…”
வயதில் சமமான வாடிக்கையாளர் ஒருவர், "நான் காலையில வேலைக்கு போறதுக்கு முன்னாடி ப்ரிண்ட் எடுக்கணும். 6 மணிக்கு" என்கிறார். "Business center" பூட்டப்பட்டிருக்கு என்று சொல்ல, "நீங்க உங்கள் டாக்குமெண்ட் எனக்கு அனுப்பினா, நானே ப்ரிண்ட் பண்ணி தர்றேன்!" என்கிறார்.
"அது சரி! ஆனா என் போனிலிருந்து ப்ரிண்ட் பண்ண முடியுமா?" என்று வாடிக்கையாளர் கேட்கிறார். நம்ம ஊழியர் மனசுக்குள்ள, "அய்யய்யோ, உங்க போனையே எடுக்க மாட்டேன்!" நினைத்தாலும், வெளியில், "உங்க போனா எனக்குப் பிடிக்கக் கொஞ்சம் பயம். ஆனா நீங்க எனக்கு email பண்ணினா, நானும் முயற்சிக்கிறேன்," என்கிறார்.
"Email-அ? எப்படி அனுப்புறது?" என்று வாடிக்கையாளர் குனிந்து கேட்கிறார். அடுத்த 10 நிமிஷம், வாடிக்கையாளருக்கு email அனுப்ப கற்றுக்கொடுத்துக்கொண்டே இருந்தார்! நம்ம ஊரில் மாதிரி “Whatsapp-ல அனுப்பிட்டா போதும்” எனும் வசதியே இல்ல; அந்த அமெரிக்காவில் எல்லாம் email தான் வழக்கம்.
“Email வந்தாச்சே!” – ஆனா அதுவும் ஒரு சோதனை
ஒரு 10 நிமிஷம் கழித்து, வாடிக்கையாளர் வெறும் பஞ்சில் உட்கார்ந்து, போனில் சுத்திக்கொண்டே இருந்தாராம். நம்ம ஊழியர் காமெராவை பார்த்து, “இந்த முறை சரியாக அனுப்பியிருப்பாரா?” என்று சந்தேகப்பட்டார். கடைசியில், “அண்ணே, நான் அனுப்பிட்டேன்!” என்று போனைக் காட்ட, computer-க்கு ஓடி சென்று பார்த்தார்.
Email வந்தது தான். ஆனா, எதிர்பார்த்தது போல ஒரு PDF இல்ல; அதற்கு பதிலாக 6 பெரிய PNG files! (நம்ம ஊரில் “Photo ல எடுத்த Document” மாதிரி!) அதுவும், ஒவ்வொன்றும் மறுபடியும், focus-ல இல்ல, அடுக்கு போட்ட காகிதம் மாதிரி! "இதுவும் சரியான பேப்பரா?" என்று ஒரு நிமிஷம் குழப்பம். ஆனாலும், வாடிக்கையாளருக்காக 20 பக்கங்கள் பிரிண்ட் பண்ணி, கிளிப் போட்டு, பெயர் எழுதிக் கொடுத்தார்.
கடைசியில் என்ன நடந்தது?
அந்தக் காகிதங்களை எடுக்க 6 மணிக்கு வருவார் என்று எதிர்பார்த்தார். 6 மணி, 7 மணி ஆகியும் வாடிக்கையாளர் வரவே இல்லை. அடுத்த நாள் அவர் வந்தபோது, அந்த “சும்மா குப்பை” பைல் பத்திரமாகவே கிடந்தது!
நம்ம ஊரில் சின்ன அனுபவம் – “ஹெல்ப் பண்ணுங்க அண்ணே!”
இந்த மாதிரித்தான் நம்ம ஊரிலும், "Sir, Xerox எடுக்க முடியுமா?", "Anna, system-ல இருந்து print எடுக்க முடியுமா?" என்று, நண்பர்கள், உறவினர்கள், அலுவலகத்தில் கூட கேட்டிருப்போம். பல தடவை, “ஒரு நிமிஷம் தான், please!” என்று கேட்டு, கடைசியில் நீங்கவே பத்து தடவை கஷ்டப்பட்டு, குப்பை document-கள் print பண்ணி முடிக்க வேண்டி வரும்.
இதில் இருந்து என்ன பத்திக்கணும்?
எப்போதும் உதவி செய்யும் முன், எல்லா நிபந்தனைகளும் தெளிவாக சொல்லணும்! இல்லனா, உங்கள் நேரமும், உழைப்பும் வீணாகிவிடும்.
முடிவாக…
நீங்களும் இதுபோன்ற அனுபவங்களை சந்தித்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் “வாடிக்கையாளர் சேவை” கதைகளையும் கீழே கமெண்ட்களில் பகிர்ந்து மகிழுங்கள்! இந்த கட்டுரை பிடித்திருந்தால், நண்பர்களுடன் பகிருங்கள்.
நம்ம தமிழர் வாழ்க்கையில், சிரிப்பு, அனுபவம் எதிலும் கலந்திருக்க வேண்டும் – இன்றைய ஹோட்டல் கதையில் அது நிச்சயம் தெரிகிறது!
நண்பர்களே, அடுத்த முறை யாரும் “ஒரு சின்ன உதவி” கேட்கும்போது, “இது என்ன level help?” என்று கேட்டு, எல்லாம் தெளிவுபடுத்தி செய்யுங்கள்!
வாழ்க உங்கள் உதவி மனப்பான்மை – நேரத்தை வீணாக்காமல்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: That time I agreed to print a document for a guest