'ஒரு ஹோட்டல் நைட் ஆடிட்டரின் உயிர் அச்சுறுத்தும் அனுபவம்: டிராமாவும், தவறுகளும்!'
"நாட்டில் எதுவும் நடக்காமல் இரவு 11 மணி ஆனதும்... கண்ணை மூடிக்கிட்டு, 'இனிமேல் அடி மாதிரி கஸ்டமர் வந்தா, சும்மா ஒரு டீ குடிக்க போறேன்'ன்னு நினைச்சிருப்போம். ஆனா, அப்படிப் போன ராத்திரியில் நம்ம கதாநாயகிக்கு நேர்ந்தது – சின்ன திரை படத்துக்கு கூட கம்மியில்ல."
பொங்கலுக்கு பக்கத்து வீடுகளில் குழப்பம் வந்தாலே நம்ம ஊரில் அந்த வீடுன்னு எல்லாரும் ஓடி வருவோம். ஆனா, வெஸ்டர்ன் நாடுகளில், ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் ஒரே பேர்தான் எல்லாம் பார்த்து நடத்துவாங்க. அதுவும் ஒரு 20 வயசு பசங்க/பொண்ணு இருந்தா, அவங்க பதட்டமான நிலைமைக்கு எப்படி சமாளிக்குறாங்கன்னு கேள்வி வந்துடும்.
இரவில் ஒரு நெருக்கடி – கதாநாயகியின் வாயிலாக!
"நா நைட் ஆடிட்டராக வேலை பார்த்தேன், அந்த ஹோட்டலில். காலை 11 மணி முதல் 7 மணி வரை, நானே ராணி. பாஸ் வந்துட்டு, அவங்க வீட்டுக்குள்ள போயிடுவாங்க. நானும், என் தனி உலகம்."
நம்ம ஊர்ல ஹோட்டல் ரிசெப்ஷன் என்றாலே, வெளியில் இருந்து அறை செல்ல வழி தனியாக இருக்கும். அந்த மாதிரி தான் இந்த ஹோட்டலும். இரவு 12-1 மணிக்கு கதவு மூடி, அப்புறம் வந்தவங்க எல்லாம் சின்ன ஜன்னல் வழியா பேசணும். அந்த ஜன்னலுக்கு கீழே ஒரு துளை – அதுல கையைத்தான் எடுத்து வைக்க முடியும். (பழைய ரயில்வே டிக்கெட் கவுன்டர்ல மாதிரியே!)
அன்னிக்கி ஒரு ஆள் காரை பத்தி பறக்க வைத்து, கதவை அறைந்து, "எmergency தானம்மா, போன் வேணும், உடனே உள்ளே விடு!"ன்னு கூப்பிடு! நம்ம கதாநாயகி சொல்றாங்க, "உள்ளே விட மாட்டேன், என்ன செய்யணும்னு சொல்லு, நான் போன் பேசிக்கொடுப்பேன்"ன்னு. ஆனா அவன் சொல்றான், "இப்போவே..." என்று கதவை இடிக்க ஆரம்பிச்சுடான்.
இந்த மாதிரி நேரத்தில் நம்ம ஊர்ல இருந்தா, "அம்மாகிட்ட கூப்பிடு, அடுத்த கதவுக்கு ஓடு, தெருவோட பாப்பானை கூப்பிடு"ன்னு பண்ணுவோம். ஆனா, வெளிநாடுகளில் – தனிமையில், சின்ன வயசுல, இப்படி பதட்டமா நடந்தா என்ன ஆகும்?
மாறிட்டது ஒரு நிமிடம்!
அவங்க பண்ணிய சாமர்த்தியம் – "நான் இப்போவே 911 (அவங்க ஊர்ல போலீசுக்கு கூப்பிடுற எமர்ஜென்சி நம்பர்) கூப்பிடுறேன்"ன்னு கூப்பிட்டுட்டு, கீழே ஒளிஞ்சுக்க தயாரா இருக்காங்க. அப்போ அந்த ஆளு ஒரே சமயம் அமைதியா, "போங்கப்பா, லேட் ஆயிடுச்சு. நான் எதிர்க்கடைக்கு போயிடுறேன்"ன்னு தூக்கமாக போயிட்டான்.
நம்ம ஊர்ல இருந்தா – "ஏ, ஏதோ ஒன்னு இருக்கு!"ன்னு சந்தேகம் வந்திருக்கும். ஆனா, அந்த நேரத்தில், 20 வயசு, அனுபவம் இல்லாம, 'சரி, பொய்யா வந்துட்டானே'ன்னு விட்டுட்டாங்க.
மறுநாள் வந்த உணர்ச்சி அதிர்ச்சி!
என்னைப் போல வாங்கும் பசங்க எல்லாரும், "பொண்ணு, சரியானது பண்ணிட்ட!"ன்னு நினைக்கலாம். ஆனா மறுநாள் செய்தியில் – அதே தெருவில் இருக்கும் மறு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்த நைட் ஆடிட்டரை ஒரு ஆள் துப்பாக்கி காட்டி கட்டி வைத்து கொள்ளை போட்டுருக்கான். அதையும், அது நடந்த நேரமும் பார்த்தா – நம்ம கதாநாயகி சந்தித்த அந்த ஆளு தான் இருக்கலாம் என 90% நம்பிக்கை!
இதுதான் வாழ்க்கை. ஆபத்து ஒரே நிமிஷத்துல வந்து செல்லும். நம்ம ஊர்ல இருந்தா, "சே, கைபேசி இல்லையே, ஊருக்கே சொல்லி இருந்திருப்பேன்!"ன்னு சொல்வோம். ஆனா, அங்க, ஒரு லேண்ட்லைன் போன், இணையம், ஒரு காமெரா – அதுவும் சரியாக வேலை செய்யுமா தெரியாது – அவ்வளவுதான் பாதுகாப்பு!
யாருக்கு இந்த கதை?
இது படிக்கும் நம்ம எல்லாருக்கும் ஒரு பாடம் – பதட்டமான நேரத்தில் நம்ம உயிரை பாதுகாத்துக்கிறது தான் முதன்மை. கூடவே, நடந்ததை மேலதிகாரிகளுக்கு, போலீசுக்கு சொல்லுறது அவசியம். நம்ம ஊரிலாவது, "பொம்மையா நடந்தாலும் சொல்லு!"ன்னு சொல்வாங்க.
இது ஒரு ஹாலிவுட் படம் மாதிரி இருந்தாலும், நம்ம ஊருல "அட, இந்த மாதிரி ஹோட்டல் லாம் வேலைக்கு போக வேண்டாம்பா!"ன்னு அம்மாக்கள் சொல்லுவாங்க. ஆனாலும், இது ஒரு 20 வயசு வேலைக்காரரின், தன்னம்பிக்கை, அச்சத்தை சமாளித்துப் போன ஒரு அனுபவம்.
நாம் என்ன கற்றுக்கொள்ளலாம்?
- எதுவும் நடந்தாலும், பாதுகாப்பு முக்கியம்.
- பதட்டமான நேரத்தில் தைரியம், அறிவு இரண்டுமே தேவை.
- நடந்ததை அதிகாரிகளுக்கு சொல்லுங்கள் – பின்னால் ஆபத்து வராமல் பாதுகாப்பு கிடைக்கும்.
முடிவில்...
நீங்களும் இப்படிஒர் பதட்டமான சம்பவத்தில் சிக்கியிருக்கீங்களா? உங்கள் அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! உங்களுக்குத் தெரியும் பாதுகாப்பு டிப்ஸ்கள், அனுபவங்கள் எல்லாம் சொல்லுங்க – நம்ம வாசகர்களுக்கு இது ஒரு பாடமாக இருக்கும்.
"வாழ்க்கை ஒரு ஹோட்டல் டெஸ்க் மாதிரிதான் – எப்போது என்ன வரும் தெரியாது. ஆனா, நாம் தைரியமா இருந்தால், நம்ம உயிரையும் பாதுகாக்கலாம், வாழ்க்கையையும் பாராட்டலாம்!"
இந்த பதிவு உங்களுக்கு பிடித்திருந்தா, நண்பர்களுடன் பகிருங்கள். அடுத்த முறை, ஹோட்டலில் நைட் ஷிப்ட் பணியில் இருப்பவரை பார்த்தா, ஒரு காஃபி கூட வாங்கிக்கொடுக்க மறந்திடாதீர்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My Most Dangerous Moment as a NA