'ஒரு ஹோட்டல் பணியாளரின் 'Weekend' வாடகையாளர்கள்: சும்மா நினைச்சா சேமியா!'
நமஸ்காரம் நண்பர்களே! இந்த வாரம் உங்களுக்கு சொல்லப்போகும் கதை, நம்ம ஊர்ல "இது என்னங்க கஸ்டமர் சபோர்ட்-ல இன்னும் எவ்வளவு சோதனை?"னு நினைக்க வைக்கும் மாதிரி இருக்கப்போகுது.
நீங்க எப்போதாவது ஹோட்டல்லே பணியாளர் வேலை பார்த்திருக்கீங்களா? இல்ல நம்ம ஊர்ல ஒரு திருமண சபையிலோ, விழாவில் ஓட ஓட வேலை பார்த்திருக்கீங்களா? அந்த ஒவ்வொரு நொடியும், "இன்னும் எத்தனை பேர் என்னை வச்சிட்டு ஓட்டுறாங்க?"ன்னு தோன்றும் அந்த உணர்வு தான் இந்த கதையில பிள்ளை அனுபவிச்சிருக்கார்.
வார இறுதியிலே வேலைக்கு வந்ததும்...
காதில இஸ்திரி போடுற மாதிரி ஒரே நாளாக Friday மதியம் 3 மணிக்கே ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் பணியில் சேர்ந்தேன். வழக்கம்போல், "பேப்பர்வொர்க்" எல்லாம் பார்த்து, சும்மா நிம்மதியா இருந்தேன். "இன்று எந்த புது சோதனை?"ன்னு மனசுக்குள்ள ஒரு சந்தோசம் கூட.
அதுதான், 5 மணிக்குள் புதுசா வந்த வாடகையாளர்களெல்லாம் ஒண்ணா இல்லாம, தண்ணீர் தண்ணீரா வந்தாங்க. நம்ம ஊர்ல திருமண வீட்டுல 'தாய் வீடு'ல இருந்து மாப்பிள்ளை சார்பா ஓட ஓட வர்ற மாதிரி!
இவர்களுக்கெல்லாம் ஸ்டேண்டர்ட் ரெக்வஸ்ட் இல்ல. "Bellhop" வேணும், "luggage cart"தான் இருக்கு, ஆனாலும், "சரி, உங்க மனசுக்காக நானே தூக்கிக்குடுத்துறேன்"னு, வாடகையாளர்களின் வேஷம் பார்த்து, நம்ம பசங்க நம்மளே தூக்கிக்கிட்டு போறோம்.
கொஞ்ச நேரத்துக்குள்ள, கல்யாண வீட்டுல விருந்தாளி மாதிரி, "பிலோ வேணும்", "பிளாங்கெட் வேணும்", "தோவல் வேணும்"ன்னு ஒரு பட்டியல் ஆரம்பிச்சாங்க. இதெல்லாம் சரி, ஆனா இவர்களோ ரொம்பவே முறுக்கி பேசுறாங்க. எங்கிட்ட பேசற மரியாதை, கோடிக்கணக்குல ஒரு பைசா கூட இல்ல!
பணம், பரிசோதனை, பஞ்சாயத்து...
அடுத்து, இவர்களே வந்துட்டு, "ரூம் விலை ஏன் இப்படின்னு?" விசாரணை ஆரம்பிச்சாங்களாம்! ஹோட்டல் வாடகை எல்லாம் "Third Party" (மூன்றாம் தரப்பு) தளத்திலியே புக்கிங் பண்ணியிருக்காங்க. அதனால நம்ம ஹோட்டல்லே எந்த விலையிலும் மாற்றம் செய்ய முடியாது. நம்ம ஊர்ல சில்லறை கடையில், "அண்ணா, இப்போதான் எடுத்தேன், இன்னும் கம்மி செய்ய முடியுமா?"ன்னு கேட்கும் மாதிரிதான்!
"மெனேஜர் எங்கே?"ன்னு கேட்டாங்களே, "சாரி, வார இறுதியில் மேலாளர் இல்ல"ன்னு பதில் சொன்னேன். அதுகூட நிம்மதிக்கே இடம் இல்லை. "நாளை மேலாளரை பார்த்தே ஆகணும்!"ன்னு கோபமா போய் விட்டார்கள்.
பயம் தோன்றும் ஒரு நாள் கழிந்தது...
அடுத்த நாள் வேலைக்கு வந்ததும், என் சக ஊழியர், "அந்த குழுவும் மீண்டும் வந்து, மேலாளர் கேட்டு, இன்னும் இன்னும் புகார் சொன்னாங்க"ன்னு சொன்னார். மேலாளருக்கு முன்கூட்டியே நான் எச்சரிக்கை அழைப்பு விட்டிருந்தேன். ஆனா, அவர்கள் நேரிலேயே மேலாளருக்கு பேசிக்கொண்டார்கள். "நீங்க ரொம்ப ரூட், அன்பில்லாமல் நடந்துகொண்டீங்க"ன்னு நம்ம கதாநாயகியை தள்ளி போட்டார்கள்.
முகமூடி போட்ட கமெடி – ஆனா மனசு வலிக்குது!
இந்த எல்லா கஷ்டங்களும் அனுபவிச்சும், ஆனா மேலாளர் நம்ம பக்கம் இருந்தது ரொம்ப பெரிய ஆறுதல்! ஆனா, அந்த குழுவும் விட்டு விடாம, ஒரு கொடூரமான விமர்சனம் எழுதியிருக்காங்க! Social Media-யில் ரொம்ப மோசமாக விமர்சனம் போட்டிருக்காங்க. நம்ம ஊர்ல ஒரு Function-க்கு வந்த பசங்க, "பந்தி சாப்பாடு சுவை இல்லை!"ன்னு எல்லாம் சொல்லி, சக ஊழியருக்கு மனசு வலிக்க வைக்கும் மாதிரி.
"10,000 steps" நடந்தேன் – ஆனா மனசு மட்டும் தான் பசுமை இல்ல...
இந்த ஹோட்டல் இண்டஸ்ட்ரில இருக்குறோம், எல்லாரையும் சந்தோசப்படுத்த முடியாது என்பதும் உண்மை. ஆனாலும், நாம் செய்த கடமையை மறந்து, ஒரே பக்க விமர்சனம் வந்தா, மனசு வலிக்காம இருக்க முடியுமா?
உண்மையிலே, நம்ம ஊர்லயும் நிறைய பேருக்கு இந்த அனுபவம் எனக்கு உண்டு. கல்யாண வீட்ல பணியாளர் இருந்தாலும், பெரிய கடையில் வேலை பார்த்தாலும், "கஸ்டமர் தான் ராஜா"ன்னு சொல்லி, எப்பவும் சுமை அதிகமா தான் இருக்கும். ஆனா, அந்த சந்தோஷமான வாடகையாளரின் ஒரு சிரிப்பு, ஒரு நன்றி சொல்வது தான், நம்மை எல்லாம் மறக்க வைக்கிறது.
இதைப் படிச்சு உங்களுக்கு என்ன தோணுது? உங்க ஹோட்டல் அல்லது வேலை அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ஸ்-ல பகிருங்க! உங்கள் அனுபவங்களும் நம்முடன் சேரட்டும்!
நன்றி நண்பர்களே! இந்த வார இறுதி கதையை படித்து ரசித்தீர்கள் என நம்புகிறேன். அடுத்து உங்கள் கதைகள், அனுபவங்களும் பகிரவும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Absolute disaster of a weekend.