ஒரு ஹோட்டல் ரிசஷனிஸ்ட் பார்த்த மரணம் – அடடே, இது நிஜமா நடந்ததா?
இது சினிமா இல்லை, நம்ம ஊர் டிராமாவும் இல்லை. ஒரு சாதாரண ஹோட்டல் ரிசஷனிஸ்ட் (முன்பணியாளர்) வேலைக்கு போய், மரணத்தை நேரில் பார்த்த அனுபவம் சொன்னா, நம்புவீங்களா? அந்த அனுபவத்தில கடைசி வரை நடந்துள்ள சந்தப்பங்களை எடுத்து சொன்னா, நம்ம ஊரு சீரியல் படிப்பவர்களும் வாயா திறந்துவிட்டாங்கன்னு நிச்சயம் சொல்லலாம்!
ஒரு குளிர்ந்த இரவு. ராத்திரி இரண்டு மணி. ஹோட்டல் ரிசஷனில் பணி – ஆள் ஒன்றும் இல்லை, போன் கூட ஒலிக்கலை, புத்தகம் மட்டும் வாசிச்சுக்கிட்டு இருக்கிறேன். அப்போ தான் கதையை சொல்வது போல, கதையின் வில்லன் மாதிரி ஒரு கோபக்காரர் உள்ளே வந்தார். வயசு ஐம்பது-அறுபது இருக்கும். "என் மனைவி இங்க இருக்காங்க. அவரைத் தேடி வந்தேன்,"ன்னு சொல்லி, கைல போன் காட்டுறார். GPS-ல், அவங்க எங்க இருக்காங்கன்னு ட்ராக் பண்ணி, ஒரு மணி நேரம் ஓட்டிட்டு வந்திருக்காராம்!
உங்க கற்பனையிலேயே பாருங்க – ஓரு கோபக்கார கணவர், மனைவி தங்கிய ஹோட்டலுக்கு வந்து, வண்டியை நிறுத்தி, "இவன் போற வரைக்கும் நான் போக மாட்டேன். நீயும் உதவி செய்யணும்,"ன்னு நம்ம ரிசஷனிஸ்டிடம் கேட்கிறார். இதுலயே, அவர் மனைவி ஒருத்தருடன் இருக்கிறார், அது தெரியுது. இந்த மாதிரி விசயங்களை நம்ம ஊருல ஒரு 'போலீஸ் ஸ்டேஷன்' கதைக்கு ஒப்பிடலாம்.
நம்ம ரிசஷனிஸ்ட் (26 வயசு பெண்) மனசு நிறைய பதட்டம். "அவருக்கு ரூம் நம்பர் சொல்ல முடியாது, ஹோட்டல் விதி தாண்ட முடியாது,"ன்னு சிரமப்படுறாங்க. அப்போ, ஒரு ஆண்கொள்கையுள்ள சக ஊழியர் ‘ஜான்’ (John) வந்து துணை நிற்கிறார். "இது பெரிய விஷயம், போலீஸ் அலுவலகம் அழைக்கணும்,"ன்னு முடிவு. ஆனால், அமெரிக்காவில் எல்லாமே ‘ரியக்டிவ்’ போலீஸ் – குற்றம் நடக்காம சும்மா வரமாட்டாங்க! "மனைவி துரோகம் செய்தால் அது குற்றமில்லை, நாங்க வரமாட்டோம்,"ன்னு கேட்கும் பதில் கிடைக்கும். நம்ம ஊருல ஒரு போலீஸ் அதிகாரியிடம் பேசினா, "ஏய், சரி, யாராவது அடிச்சுட்டாங்களா?"ன்னு கேட்கும் மாதிரி தான்.
புதுக்குடும்பம், பழைய குடும்பம், எல்லாரும் ஹோட்டல் முன்பக்கத்தில் கூடி, "எங்க மனைவி இருக்காங்க? ரூம் நம்பர் சொல்லுங்க!"ன்னு வாக்குவாதம். நம்ம ரிசஷனிஸ்ட், "கணினியில் பெயர் கிடைக்கலை,"ன்னு டைம் வாங்குறாங்க. 'ஜான்' வர்றார், ஹோட்டல் விதிகள் கடைபிடிக்க முயற்சி, போலீஸ் அழைப்பு, ஹோட்டல் மேலாளர், உரிமையாளர் – யாரும் அப்போலோ பதில் இல்லை!
அதுக்குள்ளே, "வந்தாரு, ராணி!"ன்னு மனைவி வெளியே வர, கணவர் ஒளிந்த இடத்திலிருந்து பாய்ந்து, "நீ என்ன பண்ணிருக்க?"ன்னு கூச்சல். பாவம், மனைவி பயத்தில். ரிசஷனிஸ்ட் கவலை, "இப்போ எதாவது தப்பாகிவிடுமோ?"ன்னு. வெளியே கத்தும் சத்தம், உள்ளே பதட்டம்! திடீர்னு, வெளியே அமைதி. "என்ன ஆயிருச்சு?"ன்னு மனது பதறுது. சீக்கிரம் 'ஜான்' வந்து, "நீ வெளியே வா, பைத்தியமா நடந்திருக்கு,"ன்னு சொல்றார்.
வெளியே பார்த்தா – அந்த கோபக்கார கணவர், மண்ணில் படுத்திருக்கிறார். ஆம்புலன்ஸ், போலீஸ், எல்லாம் வந்துட்டு CPR பண்ணிக்கிட்டிருக்காங்க. அவருக்கு இதய சம்பந்தமான பிரச்சனை, கடும் கோபத்தில் 'heart attack' – நம்ம ஊருல சொல்வாங்க, "கோபம் வந்து கையெழுத்து போட்டுட்டு போயிட்டார்!"
இதுக்குள்ள ஹோட்டல் உரிமையாளர், "நீங்க விதி மீறினீங்க,"ன்னு. "நாங்க என்ன செய்யணும், ஊராட்சி சட்டம் மாதிரி, போலீஸ் அழைக்க, வரமாட்டேன் சொன்னாங்க,"ன்னு அலறுறாங்க நம்ம ரிசஷனிஸ்ட். மேல வேலைக்கு வர்ற மற்றொரு ஊழியர், "நீங்க தவறு பண்ணீங்க,"ன்னு சொன்னா, அதுலயும் சிரிப்பே வந்துடும். சொல்வது போல் தான் செய்வது இல்லை, செய்வது போல் சொல்வது இல்லை – நம்ம ஊரு அலுவலகம் மாதிரி!
இறுதியில், போலீஸ் விசாரணை, கேமரா புலனாய்வு, எல்லாம் முடிச்சு, அந்த குடும்பம் துக்கம், நம்ம ரிசஷனிஸ்ட் பதட்டம். "இந்த அனுபவம் நிஜமா நடந்துச்சா?"ன்னு அவரே யோசனை.
இந்த பகுதியில் ஒரு அர்த்தம் இருக்கு – நம்ம சொந்த வாழ்க்கையில சின்ன சின்ன கஷ்டங்களை பெருசா எடுத்துக்கிட்டே இருக்காமல், எல்லாம் கடந்துபோகும். வேலை இடங்களில் விபரீதமான சூழ்நிலை வந்தாலும், நம்ம நிதானமா சிந்திச்சு, மனதை சமநிலையில வச்சுக்கணும். ரிசஷனிஸ்ட் மாதிரி உங்கள் வேலை செய்யும் இடங்களில், சிக்கல் வந்தாலும், தைரியமா இருங்கள். போலீஸ், மேலாளர், உரிமையாளர் – நம்ம ஊர்லயும் இப்படித்தான் சம்பளத்தை வாங்குறோம், வேலை நிம்மதியா இல்லை என்றாலும், மனசு பெரியது வைத்துக்கணும்!
நீங்களும் இதைப்போல உங்க வேலை இடத்தில் விசித்திரமான சம்பவங்களை பார்த்திருக்கீங்களா? கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்கள். நம்ம ஊரு அனுபவங்களும், சிரிப்பும், சிந்தனையும் சேர்த்து, வாழ்வை மேலும் சிறப்பாக்குவோம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: I witnessed a death.