ஓட்டலின் வாசலில் நடந்த கிழங்கு – ஒரு 'பேட் படுக்கை' வழக்கின் பேராசை புது திருப்பங்கள்!
படித்த நாளில் நம் ஊரு வாசலில் நடக்கும் சலசலப்புகள் எல்லாம் சின்ன வயசிலிருந்து நமக்கு பழக்கமானவைதான். ஆனா, ஒரு ஓட்டல் (hotel) ரிசப்ஷனில் நடந்த இந்த சம்பவம் கேட்கும் போதே, நமக்கு நம்ம ஊரு வீதி வழக்குகள், பஞ்சாயத்து மண்டபங்கள் எல்லாம் நினைவுக்கு வருது.
ஒரு நாள் ஒரு அம்மா, தன் இரண்டு குழந்தைகளோடு ஓட்டலுக்கு வர்றாங்க. குழந்தைகள் வயசுக்கு ஒத்த மாதிரி – எட்டு, ஒன்பது இருக்கும். ஆனா, நடத்தை? நம் ஊரு "பொம்மை" கடையில் குழந்தைகள் விளையாடும் மாதிரி, ரிசப்ஷன் சோப்பாக்களிலிருந்து செடியா, பச்சை மரங்களை எல்லாம் பிடிச்சு இழுக்கிறாங்க, மேசை மேலே குதிக்கிறாங்க – கூல் கார்னர் குட்டீஸ்கள் போலவே!
அம்மாவோ, கல்யாணத்துக்கு வந்தபோல சும்மா நிற்கிறாங்க. குழந்தைகளோ ஓட்டலை ஒரு சிறிய பூங்காவா மாற்றிட்டாங்க. இப்படி ஒரு பக்குவமில்லாத குழந்தை நடத்தை, நம் ஊரு திருமண விழா ஹாலில் கூட பார்க்க முடியாது!
இப்படி ஓரிரு நாட்கள் ஓட்டலுக்கு வேலையாக வந்த அம்மா, இரண்டாம் நாள் நேரில் வந்து, "எங்க ரெூம்லே பேட் படுக்கை (bed bugs) இருக்கு, நான் உடனே வெளியேறணும். என் பணத்தை திருப்பி குடுங்க!" என்று சொல்ல ஆரம்பிக்கிறாங்க.
ஓட்டல் நிர்வாகம் (front desk staff) – நம் ஊரு வேலையாளர்கள் மாதிரி – வணக்கத்துடன், "மன்னிக்கணும் அம்மா, நாங்க எப்பவுமே இந்த மாதிரி நடந்தா, எங்க பேஸ்ட் கண்ட்ரோல் (pest control) ஆளிடம் பரிசோதனை நடத்துவோம், உண்மை கண்டுபிடிச்சு சொல்றோம்" என்று சொல்றாங்க.
அம்மா கண்ணை கூட சந்திக்க மாட்டாங்க; சிரிப்பு அடக்கி பேசுறாங்க – நம்ம ஊரு பஞ்சாயத்தில் பொய் பேசும் நபர் மாதிரி! ஏற்கனவே பணம் திருப்பி கொடுத்தபின்பும், நாளுக்கு நாள் "என்ன ஆயிற்று?" என்று சிம்பிளாக போன், ஈமெயில், இன்னும் நிறைய வழிகளில் அழைக்க ஆரம்பிக்கிறாங்க.
ஒரு சமயம், மேலாண்மை எப்படியும் கணக்கு முடிக்கலாம்னு, மீதமுள்ள பணம் திருப்பி கொடுத்துவிடுறாங்க. ஆனா, அதோட முடிஞ்சதில்ல. "டாக்டர் செலவு, குழந்தை சுத்தம் செஞ்சது, என் வேலை வருமானம் போனது" என்று இன்னும் அதிகம் பணம் கேட்க ஆரம்பிக்கிறாங்க.
ஓட்டல் வாடிக்கையாளர்களுக்காக ஒரு சோதனை நடக்குது – எந்த பேட் படுக்கை மறுபடியும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. நம் ஊரு பேஸ்ட் கண்ட்ரோல் ஆளும், "பேட் படுக்கை இல்லை" என்று எழுதியிருப்பதில்லை, ஏன் என்றால், "ஏது எதுக்கான ஆவணமா?!" என்ற மாதிரி!
எல்லாம் முடிஞ்சது போல இருந்தபோதும், அந்த அம்மா விட மாட்டாங்க. ஒவ்வொரு மாதமும், வேறொரு பேராசை, வேறொரு இ-மெயில்! ஒரு வருடம் கழித்து, ஒரு சட்டத்தரணியின் (lawyer) கடிதம் – வழக்கு தொடரும் என்று மிரட்டல். அந்த சட்டத்தரணி பெயருக்கு மட்டும் தான் – ரிவ்யூஸ் பார்த்தா, நம் ஊரு வழக்கறிஞர் சங்கத்தில் கூட நல்ல பெயர் வாங்க வாய்ப்பில்லை!
ஓட்டல் நிர்வாகம் அதையும் புறக்கணிச்சு விடுறாங்க. பின்னாடி அந்த அம்மா, ஒருவேளை கிரிஸ்தவ பாடகர், லைஃப் கோச் என்று தானாக ஒரு டைட்டில் வச்சு, முயற்சிக்கிறாங்க – ஆனா, யாரையும் கவர முடியாத பாடகர்!
இரண்டு வருடம் அமைதியா இருந்த பிறகு, ஒரே நாள் காவல்துறையிலிருந்து ஓட்டல் மேனேஜருக்கு ஒரு கால் – "வழக்கு வந்திருக்கு, $7,000 கேட்டிருக்காங்க" என்று!
நம்ம ஊரு பஞ்சாயத்துல மாதிரி, ஓட்டல் மேனேஜரும் மேலாண்மை ஆளும் நீதிமன்றத்துக்கு நேரில் போயிருக்காங்க. பஞ்சாயத்து தலைவருக்கு முன்பாக விசாரணை – "உங்க ரூம்ல பேட் படுக்கை இருந்ததா?" – பதில் : "இல்லை, இல்லை!"
அம்மா ஒரு பத்து விதமான செலவுகள், வேலைக்குச் செல்ல முடியாதது என்று சொல்லி, ஆனா வேலை இல்லாதவர்! தாயார் வீட்டில்தான் தங்கியிருப்பதால, எந்த செலவும் இல்லை! நீதிபதியும், நம் ஊரு பெரியவர்களைப் போல, "இதுக்கு இவ்வளவு பணம் கேட்கலாமா?" என்று கண்டிப்பா கேட்டுவிட்டார்.
வழக்கு ஒரு மணி நேரத்திலேயே முடிந்துச்சு – அம்மாவுக்கு ஒரு காசும் கிடைக்கவில்லை!
நம் ஊரு வாசல் பஞ்சாயத்து கதைகளை நினைவுபடுத்தும் இந்த சம்பவம் – பேராசையால் எவளவு தூரம் போக முடியுமோ, அதுக்கு எல்லை இருக்குது!
நட்புடன், உங்கள் வாசல் பஞ்சாயத்து நண்பர்
நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? நம்ம ஊரு வாசலில் இப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நடந்திருக்கா? கீழே கருத்தில் எழுதுங்க!
(குறிப்பு: இந்த கதையை படிக்கும்போது, உங்கள் நண்பர்களோடு பகிர்ந்துகொள்வதை மறக்காதீங்க! நம்ம ஊரு வாசல் சிரிப்புகள் எல்லோரும் ரசிக்கட்டும்.)
அசல் ரெடிட் பதிவு: The Lawsuit