ஓயாது ஓய்வில்லா ஒரே ஒருநாள்! – ஒரு ஹோட்டல் பணிப்பாளரின் நெஞ்சை பதறவைத்த நள்ளிரவு கதை
அமைதி என்றால் அந்த நள்ளிரவு! எல்லாரும் தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், ஓர் அடங்காத போராட்டம் நடந்துகொண்டிருக்கிறது. நம்ம ஊர் தாத்தா கதையிலே மாதிரி, ஒரு நள்ளிரவு ஆடவன், தன் வாழ்க்கையின் மிக நீண்ட "ஷிப்ட்"-யை சந்திச்ச கதைதான் இன்று உங்களுக்காக!
இந்தக் கதையை படிக்கும்போது நாமெல்லாம் வேலைக்குச் சென்று திரும்பும் அந்த தினசரி வழக்கத்தை நினைத்துப் பார்க்கலாம். ஒரே நாளில் இரண்டு மூன்று வேலையைச் செய்திருக்கிறோம் என்று பெருமைபடுவோமே, ஆனால் இந்த ஹோட்டல் பணிப்பாளரின் கதை கேட்டால், நம்மாலே "பாவம் பா!" என்று சொல்லித் தான் ஆகும்.
மழை காலம் மாதிரி வேலை
இந்த ஹோட்டல், நம்ம ஊரில் ஒரு பெரிய திருமண ஹாலிலோ, கம்பெனி அலுவலகத்திலோ நடக்கும் வேலை போல, எப்போதும் போதும் வேலை! இந்தக் கதையின் நாயகன், Relief Night Auditor (நள்ளிரவு கணக்குப் பார்க்கும் நண்பர்). ஒரே இரண்டு பேர்தான் இந்த ராத்திரி வேலைக்குச் செல்லக்கூடியவர்கள். என்ன வேலைன்னு கேட்டீங்கன்னா, நம்ம ஊர் பஞ்சாயத்து பதிவேட்டுப் போல, கணக்குகளை DOS கணினியில் வைத்து, dot printer-ல அச்சிட்டு, எல்லா அறைகளின் கட்டணத்தை, bucket-யும், board-யும் வைத்து ஒப்பிடும் வேலை!
ஒரு நாள், மூன்று மணி நேரம் முழுக்க, பசி, தூக்கம் எல்லாம் மறந்து, கணக்குப் புத்தகம் பார்த்து, அச்சிட்டு முடித்தார். அந்தப்போதே அவருடைய முக்கியமான கூட்டாளி, உடல் நிலை காரணமாக வேலைக்கு வர முடியவில்லை. "போடா, நான்தான் பார்த்துக்கறேன்!" என்று தோளிலும் பொறுப்பும் போட்டுக்கொண்டார் நம்ம நாயகன்.
அடுத்த நாள் காலையில், 7 முதல் 3 மணி வரை வேலை பார்க்க வேண்டியவர், எந்த முன்னறிவிப்பும் இல்லாமல் ஊரே காணவில்லை! அந்த நேரம் தான் நம்ம ஊரில் அலுவலகத்தில் "காலையிலே வந்துட்டே, இன்னொரு சிப்ட் ஆளே வரலையா?" என்று புலம்பும் சீனத்தை நினைவுபடுத்துகிறது. இரண்டு பேரும் ஒரே வேலைக்காகப் போட்டி போடும்போது, நம்ம நாயகன் தனக்கே எல்லா வேலைகளும் வந்துவிட்டது.
மூச்சை வாங்க முடியாத வேலை
அந்த நாள் காலை 8 மணிக்கு ஹோட்டல் உரிமையாளருக்கு அழைப்பு. அவர், "நான் உடனே வர்றேன்!" என்று சொன்னார். ஆனால், நம் ஊர் பஸ்ஸும் டிரைவரும் போல, அவர் 12 மணிக்கு தான் வந்தார்! அந்த நேரம் வரை நாயகன் சாப்பாடு, தூக்கம் எதுவும் இல்லாமல், கணக்கு, வாடிக்கையாளர், complaint, check-in, check-out என்று ஓடிக்கொண்டிருந்தார்.
"சார், ஒரு அறையில் ஓய்வு எடுக்கலாமா?" என்று கேட்டாராம். "ஆமாம், உங்க 3-11 ஷிப்ட்டுக்கு வேற யாராவது வருவாங்க!" என்று உரிமையாளர் நம்பிக்கை கொடுத்தார். ஆனால், நம்ம ஊர் கம்பெனியில் போல, "இல்லிங்க, நீங்கவே மீண்டும் வந்துட்டு இருங்க!" என்று முடிவாகிவிட்டது. அதாவது, சாயங்காலம் 5 மணிக்கு மீண்டும் வேலைக்கு வந்து, மறுநாள் 6 மணி வரை – 24 மணி நேரம் ஓய்வு இல்லை!
நம்ம ஊரில் இப்படி ஒரே நாளில் இரண்டு மூன்று சிப்ட் வேலை பார்த்து, "நீங்க தான் வேலைக்கு உயிர் கொடுக்கறவர்!" என்று சொன்னுருவாங்க, ஆனா, சம்பளம், பதவி, பயன் எல்லாம், கடைசியில் உரிமையாளருடைய சொந்த நாட்டைச் சேர்ந்தவருக்குத்தான் போய்விடும் – எங்க ஊர் பழமொழி போல, "யானை கிழங்குக்கு உழுந்தால், முட்டை சுமண்டை வராது"!
வெற்றி, வலிகள், வாழ்வின் பாடங்கள்
இந்தக் கதையை வாசிக்கும்போது, நம்ம ஊர் வேலைக்காரர்களின் வாழ்க்கை நினைவுக்கு வருகிறது. எப்போதும் உரிமையாளர் சொல்வது, "வரும் வாரம் increment, இந்த மாதம் promotion" என்று தான் இருக்கும். ஆனால் கடைசியில் நம்ம கை காலி! நம்ம நாயகன் மாதிரி, நேர்மையா, பொறுப்போடு வேலை பார்த்தாலும்கூட, நமக்கு கிடைப்பது "Thanks for your hard work!" என்ற வார்த்தை மட்டுமே.
தமிழ் மக்களும், பெரும்பாலான வேலைக்காரர்களும், இதையே அனுபவிக்கிறோம். வேலை போனால் லாபம், இல்லைனா அனுபவம்! நம்ம கதையின் ஹீரோவுக்கு கடைசியில், அந்த பதவி உரிமையாளர் உறவினருக்குப் போய்விட்டது. நம்ம ஊர் ஜோக்கர்ஸ் சொல்வது போல, "எல்லாரும் உழைக்குறாங்க, ஆனா வெற்றி வேற யாருக்கோ!" என்ற நிலைமை!
நடைமுறை வாழ்வின் நக்கல் – சிரிப்பும் சிந்தனையும்
இந்தக் கதையைப் படிக்கும்போது, நம்ம மனசுக்குள்ள ஒரு சிரிப்பும் வரும், சிந்தனையும் வரும். நம்ம ஊரில் கூட, தூங்காம, சாப்பிடாம வேலை பார்த்தாலும், கடைசியில் நமக்கு கிடைப்பது "நல்லவனே!" என்ற பட்டமே! ஆனா இந்த அனுபவம், நம்மை இன்னும் வலிமையாக்கும், வாழ்க்கை பாடங்களை கற்றுத்தரும்.
நீங்களும் இப்படி ஒரு "மிக நீண்ட ஷிப்ட்" அனுபவித்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் கதையை கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்கள்! நம்ம ஊர் வேலைவாழ்க்கையின் சுவாரசியத்தை எல்லாரும் ஒன்று சேர்ந்து ரசிக்கலாம்!
—
உழைக்கும் அனைவருக்கும் வாழ்த்துகள்! உங்கள் வேலை அனுபவங்களை இங்கே பகிருங்கள், நம்ம ஊர் காச்சியையும் கலாட்டாவையும் சேர்த்து பார்ப்போம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: The Longest Shift?