'ஓர் பேருந்து குழுவும், ஒரு ஹோட்டல் முனையமும்: சாவிகள் கலக்கும் சிரிப்புப் புத்தகம்!'
வணக்கம் நண்பர்களே!
இன்று நம்முடய "ஹோட்டல் முனையக் கதைகள்" பகுதியில், ஒரு பெரும் பேருந்து குழுவின் வருகையால் ஏற்பட்ட கலாட்டாக்கும், அதில் கலந்து கிடந்த நம்முடைய ஹோட்டல் பணியாளரின் மனச்சிலையும் பகிர்ந்துகொள்ளப் போகிறேன்.
தமிழ்நாட்டில் நம்ம ஊர் திருமணங்கள் போல, எல்லாரும் ஒரே பேருந்தில், ஊருக்குப் போற மாதிரி, அங்கேயும் ஒரே கூட்டம் ஹோட்டலுக்குள் வந்தது. ஆனால், அங்குள்ள ஹோட்டல் பணியாளர், அவர்களுக்கு எப்படிச் சாவிகள் வழங்கினாரோ தெரியுமா?
உட்காருங்க, ஒரு காபி எடுத்துக்கோங்க. இந்தக் கதையைக் கேட்டா நிச்சயம் சிரிப்பீங்க!
பேருந்து குழுவும் ஹோட்டல் முனையமும்: ஒரு கலாட்டா ஆரம்பம்
பன்னாட்டு நகரங்களில், பெரிய கூட்டம் ஹோட்டலுக்கு வந்தா, அதுவே ஒருவிதமான பரபரப்பும், சவாலும். நம்ம ஊரில் போல, "சாமி, இந்த ரெண்டு ரூம்களுக்கு சாவி குடுங்க"ன்னு கேட்க மாட்டாங்க. அங்கே, முன்னமே ஹோட்டல் ஊழியர்கள் எல்லா அறைகளுக்கும் சாவிகளை தயார் பண்ணி, ரெடி வைச்சிருப்பாங்க. நம்ம கதையில, 30 பேர்கள் கொண்ட ஒரு பெரிய குழு பேருந்தில் வந்து ஹோட்டலுக்கு வந்தாங்க.
இதுல நம்ம ஹோட்டல் ஊழியர்கள், நம்ம ஊரு தேர்தல் வாக்குச்சீட்டைப் போல ஒவ்வொரு அறை சாவிக்கும், அதற்கான பட்டியலும் ரெடி பண்ணி, குழு தலைவரிடம் கொடுத்தாங்க. "சாவிக்கு மேல பேரு போடக்கூடாது, பாதுகாப்புக்காக!"ன்னு ஒரு விதி. அதனால், சாவிகள் எல்லாம் எண்கள் மட்டும் ஒழுங்காக ரெடி. இதுவரை எல்லாம் சரி.
குழு தலைவி – ஒரு "நூறு புத்தி" கலாட்டா
இப்போ, நம்ம ஊருல பெரியவர்கள் எப்படி சாமியாருக்கு நீண்ட நீண்ட பாசுரம் சொல்லி, பின்னாடி எல்லாரையும் வரிசையில நடக்க வைக்கிறாங்களோ, அந்த மாதிரி, அந்த குழு தலைவர் எல்லா சாவிகளையும் ஒரு நீண்ட வரிசையில, ஹோட்டல் கவுண்டரில வைத்து, தானாக 20 அடி தள்ளி நின்று, ஒவ்வொரு மூதாட்டி மூதாசாரத்துக்கும், "உங்க ரூம் எண் 106... நீங்க வாங்கிகோங்க"ன்னு கூப்பிட ஆரம்பிச்சிட்டாங்க.
நம்ம ஊருல சும்மா சாப்பாடு கட்டும் வரிசையில கூட எல்லாரும் தள்ளுமுள்ளும் பண்ணுவாங்க. ஆனா இங்க, "எல்லாரும் தங்களுக்குத் தக்க சாவியை எடுத்துக்கிட்டாங்கா?"ன்னு யாரும் கவனிக்கவே இல்ல. நம்ம ஊரு மாமிகள் மாதிரி "ரூம் எண் 109-ஆ, 106-ஆ?"ன்னு குழப்பத்தில இருந்தாலும், அந்த தலைவி மட்டும் பரவாயில்லைன்னு கை விடுற மாதிரி.
அடுத்த நாள், குழு தலைவி, "இந்த ஹோட்டல் சாவிகள் கொடுத்தது ரொம்பக் குழப்பமாக இருக்கு!"ன்னு மானேஜரிடம் புலம்ப ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. சாவிகள் எல்லாம் ஒழுங்காக எண்கணிதம் போட, நாமே குழப்பம் பண்ணிட்டு, பிறகு ஹோட்டலைத் திட்டுறது, நம்ம ஊரு மூத்தவர்கள் "அழைப்பை விட்டு, அறையைத் திட்டுறது" மாதிரி!
நம்ம ஊர் அனுபவங்களோட ஒப்பீடு
நம்ம ஊருல, கிராமத்து திருமணத்தில, "உங்க அறை எண் 12, உங்கது 13"ன்னு, சாமியார் கிட்ட விழா அட்டையை வாங்கி, நேரில் சென்று அறையைக் காட்டி, "சாவி பொறுப்பாக உங்க கையில் இருக்கணும்"ன்னு சொல்லுவாங்க. அங்க, எல்லாரும் "நம்பிக்கை" வச்சிட்டு, யாருக்கு வேண்டுமானாலும் சாவி எடுத்துக்கலாம் மாதிரி.
ஏற்கனவே பெரியவர்களுக்கு எண்கள் ஞாபகம் வைக்க கடினம். அதுவும் தூரத்திலிருந்து சொல்லி, பெரியவர்களிடம் சாவி கொடுக்குறது, நம்ம ஊரு சண்டை போட்ட பிறகு ஒரு டீ குடிக்க அழைச்சது மாதிரி!
ஹோட்டல் ஊழியரின் புலம்பல்
இந்த கதையை பகிர்ந்த reddit பயனர், "இவ்ளோ மோசமான சாவி வழங்கல் பார்த்ததே இல்ல!"ன்னு அசந்து போயிருக்கிறார். அதுவும் 30 பேரில், ஒரே ஒரு அறை மட்டும் தவறிப் போனது தான் பெரிய அதிசயம். நம்ம ஊருல இதெல்லாம் நடந்தா, "அந்த மாமிக்கு சாவி தேவை, இவளுக்குதான் ஹாலில் தூங்கணும்"ன்னு முடிவாயிருக்கும்!
முடிவாக...
இந்த கதையைப் படிக்கும்போது, நம்ம ஊரு கல்யாண வீட்டில், அறை சாவிகளுக்கு ஏற்படும் குழப்பங்களை ஞாபகம் வருது இல்ல? வாழ்க்கை யாருக்கு எப்போது சிரிக்க வாய்ப்பு தரும் தெரியாது. ஹோட்டல் முனையமும், பேருந்து குழுவும் சந்திப்பது தானே, ஒரு கலாட்டா கூட்டணி!
உங்களுக்கென்ன அனுபவங்கள் இருந்தது? நீங்களும் ஹோட்டலில் குழுவோட போயிருந்தா, சாவிகள் எப்படி வழங்கப்பட்டது? கீழே கருத்துக்களில் பகிர்ந்து சிரிக்க விடுங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Bus group