ஓர் ஹோட்டல் மேலாளர் வாழ்க்கையில் ஒரு நாள்: சிரிப்பும் சிரமமும் கலந்த அனுபவங்கள்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம் ஊரிலே ஹோட்டலில் வேலை பார்த்திருக்கிறான் என்று சொன்னாலே, “அட, நல்ல வசதி பாருங்க!” என்று நினைப்பவர்கள் அதிகம் தான். ஆனா, ஹோட்டல் மேலாளர் வாழ்க்கையில் நடக்கிற காமெடி, சண்டை, டென்ஷன் எல்லாம் தெரிஞ்சா, அப்புறம் யாரும் இந்த வேலையை ஸ்பார்ப்பு செய்ய மாட்டாங்க! இன்று உங்களுக்காக, ஒரு ஹோட்டல் மேலாளர் தனது அன்றாட அனுபவத்தை பகிர்ந்திருக்கிறார். நம் ஊரு ஸ்டைலில், அதை சிரிப்போடு சொல்லப்போகிறேன். தயார் தானா?
காலை 7:00 – ஆலாரம் நன்றாக தூங்க விடும் நேரம்.
கண்ணை மூடி கொஞ்சம் பக்கமாக ரோல் பண்ணுறேன், ஆனா பத்து நிமிடத்தில சர்க்கரை போடுற மாதிரி போன் மணி. நைட் ஷிப்ட் ஆள், காலையில வர வேண்டியவர் வரவில்லை, போன் கூட பிக் பண்ணவில்லை என்கிறார். இன்னைக்கு நல்லா சிக்கல்தான்!
7:30 – முன்பக்க மேசைக்கு ஓடி போனேன்.
நேற்று போட்ட சட்டை தானே, இஸ்த்ரி செய்ய நேரமே இல்லை. நைட் போர்ட்டர், "வாழ்த்துகள்!" என்று ஓடிச் செல்வார். டிபன் ரூமில் இருந்து ஒரு காபி பிடிச்சேன். ஹவுஸ் கீப்பிங்குக்கு ஒரு “பிரான்ஸ்காரன்” கத்தி குடிச்சு ஹாலில் வாந்தி போட்டிருக்கான் என்று சொன்னேன். நம்ம ஊரிலே இது “பிரிட்டிஷ்காரன்” வேலையா இருக்கும், ஆனா இன்று புது கதை!
8:00 – ரிசெப்ஷனில் வரவேண்டிய அம்மாவுக்கு போன்,
“தயவு செய்து வொய்ஸ் மேயில்” தான் பதில். ஒரு அம்மா வந்து “சரி, இன்னிக்கே செக்-இன் செய்யலாமா?” என்கிறார். “அம்மா, இன்னும் செக்-அவுட் நடக்குது, 3 மணிக்கு தான் செக்-இன்,” என்று சொன்னா, முகம் சுண்டு. “போகட்டும்!” என்று பிரான்ஸ் மாதிரி மனசில் சொல்லிக்கிட்டு, பையை வச்சுக்க சொல்லி அனுப்பி வைச்சேன்.
8:30 – தீயணைப்பு அலாரம்!
கண்ட்ரோல் பானலில் பார்த்தேன், யாரோ கண்ணாடி உடைச்சிருக்காங்க. சிசிடிவி பார்த்தா, ஒரு டச்சுக்காரன் தப்பிச்சு ஓட்றான். ஃபைன் போட வேண்டிய நிலை. ஹவுஸ் கீப்பிங்கு மட்டும் ரெயின்ல நிற்குறாங்க. அப்புறம் பதினொரு போன், “இந்த சப்தம் ஏன்? பணத்தை திருப்பி தருங்க!” என்று வாதம். நம் ஊரிலே விழா டைம் சப்தம் வந்தாலே இப்படி தான் பேசுவாங்க!
9:00 – செக்-அவுட் கூட்டம்.
ஒரு துருக்கி ஐயா, பில்லில் 150 எழுத்து நீளத்தில் நிறுவனம் பெயர் வேண்டுமாம். கம்ப்யூட்டர் பாக்ஸ் கத்திக்கிட்டு, செட்டிங்கு போட்டேன். அப்புறம், இரண்டு பேருக்கு சிட்டி டாக்ஸ் அடிச்சுருக்கேன், அவர் மனைவி இல்லாமல் வந்திருக்காரோ? கவலை!
9:30 – ஒரு பெல்ஜியம் அம்மா, ஏர் கண்டிஷனிங் வேலை செய்யல, நைட் போர்ட்டரிடம் சொல்லல, ஆனா “commercial gesture” கேட்கிறார்.
நம்ம ஊரில “சலுகை குடுங்க!” மாதிரி தான். நானும், “சொன்னிருக்கணும், இல்லைன்னா எங்க பழி?” என்று சிரித்தேன்.
10:00 – ஹவுஸ் கீப்பிங், “யாரோ படுக்கையில்...”
கஷ்டமான விசயம், ஆனா கார்டில் பில் போட்டாச்சு. அந்த ஐயா அமெரிக்கன் இல்ல, கிரெடிட் கார்டு ரீஃபண்டு வர வாய்ப்பில்லை.
10:30 – நானும் ஒரு கிரொசாஸன்ட், நான்காவது காபி.
ஒரு ரெட்டுப்பூ முகத்தோட ஐயா, “நான் அரை மணி நேரமா காத்திருக்கேன், சலுகை!” என்று கோபம். நம்ம ஊரிலே “சிறிது பொறுமை” என்று சொல்லி சமாளிப்பேன்.
11:00 – ரிசெப்ஷனிஸ்ட் வந்து, “நான் தூங்கிட்டேன்!”
போன் ராத்திரி ஆப். நம்ம ஊரிலேயே “தூங்கிட்டேன்” என்பது பாவம் காரணம் தான்!
12:30 – மதிய சாப்பாடு – மிக முக்கியமான நேரம்!
Burger King வாங்கி, F&B ஸ்டோரில் ஒளிந்து சாப்பிடுறேன். நம்ம ஊரில, “ஊழியர் அறை”ல சாப்பிடறதா இருந்தாலும், மேலாளருக்கு அமைதி வேண்டும்!
1:30 – மூன்று Post-It, “அவசரமாக அழைக்கவும்”
புதிய வேலையாளர் தேவைப்படுமாம்; நம் ஊரிலே “மாமா, என் மாமா, என் நண்பர்” என்று பலர் சொல்லுவாங்க! ஆனா எனக்கு டீம் பாக்க நல்ல இருக்கு.
2:00 – அந்த காலை அம்மா மறுபடியும் வந்துட்டாங்க.
“சலுகை!” என்று தான் கேட்கிறார். நம்ம ஊரிலே “discount card” கொடுத்து, “இங்கு உள்ள மியூசியம் பாருங்க!” என்று அனுப்பி வைச்சேன்.
2:30 – key maker வேலை செய்யல, IT-க்கு போன்
கம்ப்யூட்டர் பிரச்சனை – நம்ம ஊரில “வீடியோ கேப் போடாம், மானுவல்ல” encode பண்ணுவோம்!
3:00 – Evening shift வரும் நேரம்
ரெண்டு பேர் வந்தாங்க; ஒருத்தர் intern தான். நம்ம ஊரில, “சமையல் பயிற்சி” மாதிரி!
3:30 – காலை அம்மா செக்-இன்
ரூம் இன்னும் red. Free upgrade கொடுத்து சமாளிச்சேன். இல்லைன்னா, “சலுகை” கேட்பாங்க!
4:30 – குழுவினர் வர்றாங்க, பேர்ல பிழை
நம்ம ஊரில, “கூட்டம் வந்தா, குழப்பம் வந்துடும்!” என்று சொல்வாங்க. Triple room-க்கு adjust பண்ணி, “உங்க travel agent-க்கு போயி, சலுகை கேளுங்க!” சொன்னேன்.
5:30 – corridor check
“சும்மா ரவுண்ட் போய் பாரு!” நம் ஊரிலே இது நல்ல வழக்கம்.
6:30 – VIP-க்கு பூங்கொத்து வேண்டுமாம்
நம் ஊரில, “மாமா, ஒரு பூங்கொத்து ஏற்பாடு பண்ணுங்க!” என்று சொல்வது போல் தான்.
7:00 – “இன்னும் எதுவும் விசேஷம் இல்லை!”
மூன்று போன் மணி, நான் கேட்டது போலவே இல்ல. “குழந்தை பசங்க போன் தான் பார்த்துக்கிட்டு இருப்பாங்க!” என்று சிரித்து வெளியே வந்தேன்.
முடிவில்...
இதெல்லாம் படிச்சதும், ஹோட்டல் மேலாளர் வாழ்க்கை என்பது நம்ம ஊரு சினிமாவில் வரும் “குடும்பத்தோடும், வாடிக்கையாளரோடும், பிணையோடும்” வில்லங்கம் தான் என்று தெரியும்! எல்லோருக்கும் வேலைகள் சுலபம் போல தோன்றும், ஆனா உள்ளுக்குள் இப்படித்தான் சிக்கல்கள், சிரிப்பு, சலிப்பு கலந்த நிஜம் இருக்கிறது. உங்களுக்கே இந்த அனுபவம் இருந்திருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்து சொல்லுங்க!
நன்றி, வணக்கம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: A Day in the Life of a Hotel Manager