“ஓ! நகை போனதுக்கு மாநகராட்சி அலுவலகத்துக்கே போய்டுவேன்!” – ஒரு ஹோட்டல் முன்றில் நடந்த காமெடி சம்பவம்
நம்ம ஊர்ல ஹோட்டல்கள்ல வேலை பார்த்த அனுபவம் இருந்தா, 'என்ன நினைச்சாலும் நடக்கலாம்'ன்னு சொல்வாங்க. சமயத்துக்கு, 'தொலைந்த நகை' விஷயமே பெரிய படு! நகை, கைப்பேசி, சாவி, பை—இதெல்லாம் போன உடனே, ஹோட்டல் ஊழிய நேரத்துக்கு வந்தாதான் வேலை முடியும். ஆனா, அந்தக் கிளைமாக்ஸ் சம்பவம் உங்க முன்னாடி நடக்கும்போது, சும்மா சிரிக்காம இருக்க முடியுமா?
அந்த சமயத்துல தான், ஒரு சனிக்கிழமை இரவு, ஹோட்டல் முன்றில் வேலையில இருந்த ஒரு நண்பருக்கு நடந்த கதை தான் இது. ஒரு வயதான அம்மா, ராஜயோகமா புடவை கட்டி, வைர மோதிரத்தோட, முகத்தில் கவலை, “நான் இங்க நிகழ்ச்சிக்காக வந்திருக்கேன், கழிப்பறைக்கு போனேன், somehow, என் வைர மோதிரம் விரலில் இருந்து தவறி, கழிப்பறைல போய் விழுந்து, flush ஆயிடுச்சு! இது மீட்க முடியுமா?”ன்னு கேட்டாங்க.
இது கேட்டு, ஹோட்டல் इंजினியர் அண்ணனும், இன்னொரு தொழில்நுட்ப ஊழியரும் ஓடிவந்தாங்க. நம்ம ஊருக்கு தெரியும், கழிப்பறைனு சொன்னா, செங்குத்து தண்ணீரில் விழுந்து போனதும், மீண்டுட்டு வாங்குறது ரொம்ப கஷ்டம். ஆனா, அம்மாகிட்ட, “அது sink-ல விழுந்திருந்தா வேற விஷயம். Toilet-ல விழுந்து flush-ஆச்சுனா, sewer-க்கு போயிடும்”ன்னு நிதானமா சொல்லிட்டாங்க.
அடுத்த நிமிஷம் அம்மா, “நீங்க septic tank-யும் வெச்சிருக்கலையா?”ன்னு கேட்டாங்க. நம்ம ஊர்ல, கிராமத்துல septic tank-னு சொன்னா, வீட்டுக்கு பின்னால இருக்கற பெரிய தொட்டி, கழிவுகளை சேமிக்குறது. ஆனா, பெருச்சிட்டில direct sewer system தான். அவங்க இதை புரிஞ்சிக்க முடியாமல், “உங்க ஹோட்டல்ல எப்படி septic tank இல்ல?”ன்னு கோபமா கேட்டாங்க.
இடம்கொஞ்சம் பதறி, “நீங்க இப்படி சொன்னா, நான் நேரா மாநகராட்சியில போய் புகார் போட்டுடுவேன்!”ன்னு சொல்லிட்டு புறப்பட்டாங்க. ஊழியர்கள் எல்லாம் ரெண்டு கையில் தலையாட்டி, “இதுக்கு மேல நாங்க என்ன செய்யணும்?”ன்னு பார்த்துக்கிட்டாங்க.
நம் ஊர்லயே, ‘நகை போனதுல பாவம், ஆனா கழிப்பறை sewer-க்கு போனது மீட்பதா? மாநகராட்சி வந்து மோதிரம் மீட்டு தரும் மாதிரியா?’ன்னு சிரிச்சுக்கிட்டே இருந்தாங்க.
ஆனா, அம்மா கொஞ்சம் புடிவிருப்பதோடவே, வீடு போனாங்கன்னு நினைச்சீங்களா? இல்லை! ஒரு மணி நேரத்துக்கு அப்புறம், ஹோட்டல் counter-க்கு call வந்துச்சு. “நான் தான் அந்த வைர மோதிரம் போட்ட அம்மா பேசுறேன், என் மோதிரம் flush ஆயிடுச்சு, இன்னும் யாரும் வந்து சரிவர பதில் சொல்லலை…”ன்னு கதையைக் கிளப்ப ஆரம்பிச்சாங்க. அப்புறம், அதே பதிலை இன்னொரு முறையும் கேட்டவுடன், “நான் கண்டிப்பா மாநகராட்சியையே contact பண்ணுவேன்!”ன்னு declare பண்ணிட்டு, phone வைச்சுட்டாங்க.
இதுலயே, நம்ம ஊரு கலாச்சாரத்துக்கு இது எவ்வளவு நெருக்கமான அனுபவம் தெரியுமா? நம் வீட்லயே, பாட்டி தொலைச்சு போன சாவிக்காக, எல்லா நபரையும் விசாரிக்குறது போல, பெரிய ஹோட்டல்ல வைர மோதிரம் flush ஆனா, ‘மாநகராட்சி வரட்டும், மோதிரம் காப்பாற்றுவாங்க’ன்னு நம்புற அந்த நம்பிக்கையே அழகு!
அது போக, நம் ஊர்ல மக்கள் சின்ன விஷயத்துக்கு கூட அதிகாரிகளிடம் செல்லும் பழக்கம் இருக்கே, அது போலவே, அம்மா “நான் மாநகராட்சி அலுவலகத்துக்கே போய்டுவேன்!”ன்னு சொல்லி, ஒரு வித்தியாசமான செம்மொழி விட்டாங்க!
இந்த சம்பவம் நமக்கு என்ன சொல்லுது?
- நகை தொலைந்ததும் ஏற்படும் கவலை எங்கும் ஒரே மாதிரி தான்!
- தொழில்நுட்ப ஊழியர்கள் எவ்வளவு நிதானமா, பொறுமையா பதில் சொன்னாலும், மனம் பாதிக்கப்படுறவங்க அதை ஏற்றுக்கொள்வது ரொம்ப கஷ்டம்.
- நம்ம ஊரு மக்கள் போல, இங்கயும் “அதிகாரத்துக்கு போய்டுவேன்”ன்னு கடைசி வரை முயற்சி விடமாட்டாங்க.
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க? நம்ம ஊர்ல இப்படி சின்ன விஷயத்துக்கு மாநகராட்சி அலுவலகத்துக்கு போன அனுபவம் உங்கடம் இருக்கா? அல்லது, இப்படி பொறுமை இழந்த வாடிக்கையாளர்கள் சம்பந்தப்பட்ட உங்க கதையைக் கீழே comment பண்ணுங்க! நம்மளோட வீட்டு விவாதம் போல, இந்தக் கதையும் ஒரு சிரிப்போடு முடிவடையட்டும்!
நம்ம ஊரு வாசகர்களுக்கு: இது மாதிரி காமெடி அனுபவங்கள் உங்க வாழ்க்கையிலும் நடந்திருக்கா? இந்த பதிவு பிடிச்சிருந்தா, Share பண்ணுங்க. அடுத்த முறை வைர மோதிரம் flush ஆயிடாததுக்காக, கைல கட்டிப்போடுறது நல்லது போல!
அசல் ரெடிட் பதிவு: “Guess I'll just have to call the city, then!”